Nga shoqata e Atlantikut te Shqipëria Atlantike

Njeriu që nuk e kishte menduar ndonjëherë veten si numri Një i shtetit, pas një viti shikohet si figura e gjithëpranuar nga të majtët dhe të djathtët dhe i përkrahur nga Perëndimi

Pasditen e 22 qershorit, dy liderët e politikës shqiptare kishin mbushur plot një javë që bisedonin për emrin e kandidatit të ri për president të Shqipërisë. Ajo javë, më e çuditshmja, por njëkohësisht më e papritura në historinë e shkurtër të demokracisë shqiptare kishte lënë me ankth mijërat e shqiptarëve, por edhe zyrtarët më të lartë evropianë.

Bisedimet për gjetjen e presidentit konsensual kishin krijuar një klimë të mrekullueshme në vend.

Por atë pasdite të nxehtë vere, Nano e Berisha ndodheshin më ngushtë se kurrë. Sapo kishin marrë një përgjigje negative nga A. Kuko, ambasadori shqiptar në BE, i cili e kishte rrëzuar ofertën për t'u bërë president i vendit.

Kishin mbetur edhe 24 orë nga koha e nevojshme për gjetjen e një emri. "Tani është radha juaj për të propozuar zoti Berisha. Kandidatura ime ra" - kjo ka qenë fjalia e Nanos e cila ka rivënë në rrugë dialogun.

Lideri i PD ka kërkuar pak kohë sa të konsultohet me njerëzit e tij dhe ka propozuar emrin e gjeneal Alfred Moisiut. Më pas dy kryetarët e partive janë ndarë për të marrë pëlqimin e kryesive të PS e PD, ndërkohë që lajmi ka përshkuar shumë pak redaksi gazetash. Orët e para të mëngjesit kanë qenë deçizive.

Me disa kundërshtime, kryesia e PS-së e ka pranuar emrin. Pëlqimi i njeriut që në ato momente shijonte pensionin e merrej me drejtimin e një organizate joqeveritare ishte dhënë me kohë, që në momentin kur diskutohej për disa kandidatura. Paraditen e së dielës gjithçka u konsiderua e përfunduar e lajmi u bë zyrtar.

Një ditë më pas në Parlament, mes një atmosfere të pajetuar më parë, 97 deputetë i dhanë votën pro Moisiut. 20 vota kundra, një pjesë e të cilave u deklaruan hapur nga "Lëvizja për katarsis" që kishte përfshirë PS-në, u paraqitën si një ogur i mirë nga analistët. Këto të fundit u interpretuan si një shenjë pozitive, që përkthehej se demokracia vazhdon të jetojë në Shqipëri.

Mbrëmjen e së hënës së 24 qershorit, Alfred Moisiu, 73 vjeçar, u zgjodh President i Shqipërisë. Pavarësisht se detyra e tij niste zyrtarisht në 24 korrik, ai do të mbahet mend si njeriu i parë i një konsensusi mes dy poleve të politikës shqiptare.

Samiti i Pragës

Presidenti i Republikës, Alfred Moisiu u takua në Pragë, me Sekretarin e Përgjithshëm të NATO-s Lordin Robertson.

Presidenti Moisiu duke falenderuar për mbështetjen e NATO-s për Shqipërinë, theksoi se "pavarësisht se Shqipëria nuk u pranua anëtare e kësaj organizate, për ne është shumë i rëndësishëm fakti që NATO dhe Samiti i Pragës njohën e vlerësuan arritjet dhe kontributin e Shqipërisë në drejtim të reformave dhe standardeve të NATO-s, duke e klasifikuar atë si kandidate për anëtarësim në samitin e ardhshëm".

Nga ana e tij, Lordi Robertson nënvizoi se edhe vendimi i samitit të Pragës ishte shumë i rëndësishëm për stabilitetin dhe sigurinë e mbarë rajonit e kontinentit. Ai konfirmoi "interesin e NATO-s për të vazhduar bashkëpunimin për thellimin e reformave me Shqipërinë", duke deklaruar se shprehje e këtij interesi është edhe vizita, që vetë zoti Robertson do të zhvillojë javën e ardhshme në Shqipëri.

Samiti i Ohrit

Samiti i pesë presidentëve të vendeve anëtare të SAP (Vendet e Procesit të Stabilizim - Asociimit me BE-në) hapi seancën plenare me temë "Vendet e Procesit të Stabilizim - Asociimit si pjesë integrale e Bashkimit Europian". Në fjalën e tij Presidenti Moisiu kërkoi që takimi i Ohrit të ndikojë në bashkërendimin e qëndrimeve tona para Samitit të ardhshëm të BE-së, që do të mbahet më 21 qershor në Selanik, duke shtuar se "integrimi është një proces kompleks, por me një të ardhme të sigurt, sepse vetë Europa është e vetëdijshme se BE nuk mund të jetë i plotë pa Ballkanin".

Presidenti shtoi se "nevojat për infrastrukturë më moderne, për zhvillim ekonomik, për hapje të vendeve të reja të punës dhe nxitje të biznesit, për garantimin e konkurrencës së lirë dhe luftimin e korrupsionit, vazhdojnë të jenë të mëdha dhe prioritare". Presidenti duke vlerësuar klimën e re të bashkëpunimit në rajon, tha se "sfidat tona për secilin vend dhe si rajon në tërësi, janë të ngjashme, jo rrallë të njëjta.

Ne përballemi ende me varfërinë, papunësinë si dhe krimin e organizuar, kërcënuese këto për sigurinë e zhvillimin". Presidenti shtoi se "vendet e rajonit tonë kanë nevojë për vëmendje, mbështetje dhe ndihma nga BE dhe strukturat e saj", duke nënvizuar se "çdo zvogëlim i paketës së ndihmës së BE-së për Ballkanin Perëndimor në vitet e ardhshme, do të ndikonte negativisht në zhvillimin tonë", pasi megjithëse "ka ikur koha e emergjencave humanitare", "nevojat e sotme kanë lidhje me zhvillimin e gjithanshëm të ekonomisë, infrastrukturës etj".

"Hendeku ekonomik e social mes rajonit tonë dhe pjesës tjetër të Europës mund të ngushtohet duke siguruar zhvillim ekonomik. Kjo do të shkurtonte rrugën tonë për në Europën e Bashkuar", tha më tej presidenti në fjalën e tij. Presidenti Moisiu kërkon bashkëpunim më të afërt, ndihmë nga BE në zhvillimin ekonomik, përfshirje të Kosovës në Procesin e Stabilizim - Asociimit si dhe lëvizje të lirë në rajon e jashtë tij.

Personalitetit i presidentit

Tashmë u bënë një vit nga zgjedhja e Moisiut si President i Republikës. Në fillim kishte edhe pakënaqësi, por kohët e fundit duket se zoti Moisiu i ka "ndezur" motorat presidencialë dhe po tregon se mbetet një njeri i denjë i trungut familjar Moisiu, familje me kontribute të ndjeshme për Shqipërinë. Presidenti, ndonëse i zgjedhur në mirëkuptim, nga dy të mëdhenjtë e politikës shqiptare, Nano dhe Berisha, po jep shenjat e burrit të Shtetit, që është mbi partitë e natyrisht edhe mbi ata të dy që e propozuan.

Zoti Moisu duke qenë një ish-ushtarak korrekt me ligjin e detyrën nuk mund të lejojë asnjeri, qoftë edhe politikan i nivelit të lartë, që të shkelë Kushtetutën e ligjet e vendit. Duke qenë nga natyra i sertë dhe skrupuloz, Presidenti i Republikës kërkon vendosjen e bazave të një shteti të fortë. Ndryshe nga opinionet e fillimit, ai ka dhënë e po jep prova të besueshme politike e publike, se e respekton politikën që e solli në majën e shtetit shqiptar, porse pikësëpari ai i përulet Kushtetutës dhe dinjitetit të Kombit.