Homazh për Kreshnikun e Maleve Prenk Calin

-- nga Bep Kuqani, Stamford, ShBA

"Të paharrueshme dhe të pavdekshme si ato malet e Vermoshit, kjofshin kujtimi dhe vepra e legjendarit Prenk Cali!"

Kur merr rrugën drejt Bjeshkëve të Klemendit, që në kambë të tyne ndjejnë ajrin e pastër dhe të freskët që të ban të gjallnohesh.
Asht pikërisht, ky ajr i pastër, që mbajti gjallë burrat e këtyne trojeve dhe që i ushqeu vazhdimisht ata.
Këto bjeshkë ruejtën të paprekuna në gji të tyne lirinë, besën, burrninë, tradita të hershme shqiptare të këtyne maleve kreshnike.
Gurrat e këtyne bjeshkve ushqyhen dhe rriten trima me kushtrim si Prenk Calin.
Atdhetari i flaktë Prenk Cali, nuk dinte të bante dallim, as shkjaun as komunizmin, kur vinte puna për të mbrojt Atdheun, lirinë e tij, besën dhe burrninë" "Për Atme dhe për Fe", - kjo ishte kredoja e Tij dhe e të gjithë trimave atdhetarë të pendës dhe të pushkës.
I tillë kje, burri i pavdekshëm, Prenk Cali, që me qëndresën e Tij heroike dhe të patundun shpëtoi aneksimin e pjesës ma të mirë të Kelmendit, nga synimet shoviniste sllave dhe nga sllavizmi i dytë, që kërkoi të sillte komunizmin në këto anë!
Pikërisht, këtyne Burrave të Mëdhenj, si Prenk Cali, ua thurte Fishta vargjet:

"Jo, po a s'desht djalli Shqypni?
Jo, po a s'desht hasmi shqyptar?
Qe pra sot po ka Shqypni
Qe pra sot po ka shqyptar..."

E Shqipni ka e do të ketë gjithmonë, përderisa kjo tokë të lindë Burra të Mëdhenj, si Prenk Cali me shokë që "me dërrasë t'krahanorit" i ndejen mburojë këtij vendi, kësaj Malsie Kreshnike!
Për ma se 48 vjet, emni i Tij u la n'harresë dhe eshtnat e Tij i zhduken diku andej nga Zalli i Kirit të Shkodrës, të cilin komunistët e kishin shndërrue në nji poligon vrasjesh makabre të dheta e të qinda shqiptarësh të ndershëm e të pafajshëm, klerikë, intelektualë, patriotë e atdhetarë të flaktë, për të vetmin faj, se nuk e donin komunizmin, nuk e donin ideologjinë e tij shkatërrimtare, si e provoi vetë koha sot.
Prenk Cali, iu dorëzua në besë komunistëve, n'atë Besë Shejte, të cilën ato male e mbajtën dhe e ruejtën për shekuj me radhë, si gjanë ma të shejte e të pacënueshme. Po ku kishin pasë besë komunistët? Ata s'njoftën as Besë as Fe, as Nder e as Atdhe. Ata jo vetëm e vranë barbarisht, por edhe u tallën në mënyrë butaforike me kufomën e tij. Mandej e zhdukën pa vorr, pa nam e pa shej, me qëllim që të mbulohej përjetësisht në harresë.
Por Herojt dhe Burrat e Mëdhenj, nuk mund të vdesin dhe as të harrohen kurrë: Koha, Drejtësia dhe vetë Zoti punon për ta; për të nxjerrë në dritë herët a vonë veprën, namim, nderën dhe lavdinë e tyne!
Tue çmue nalt veprën e Prenk Calit, të këtij Vigani të Kelmendit, asht e pamundun, të mos ndjesh nji nderim e respekt të veçantë për te e për të gjithë ata luftarë të lirisë, që derdhen gjakun e tyne për ato troje, për atë tokë e kundër komunizmit.
Ndaj le të buçasë thirrja e dalë thellë nga shpirti ynë: "Të paharrueshme dhe të pavdekshme si ato malet e Vermoshit, kjofshin kujtimi dhe vepra e legjendarit Prenk Cali!".