Propaganda dëshpëruese ndaj SHBA-së, në Norvegji duhet të ndërpritet*)

Kohëve të fundit kam lexuar mjaft artikuj, komente e libra mbi dhe për politikat e USA-së dhe NATO-s. SHBA-të dhe NATO kritikohen ashpër për intervenimin në Irak dhe Afganistan. Këtu vihet në dukje edhe lufta në Kosovë. Në mediat norvegjeze është duke mbijetuar një fushatë e pashpjegueshme ndaj poltikës amerikane. Posa lexova librin "Krigens retorik" (Retorika e luftës) të shkruar nga profesoresha e shkencave të komunikacionit në Univeritetin e Oslos, Elisabeth Eide, u zhgënjeva dhe u dëshpërova shumë. Autorja kritikon dhe gjykon ndërhyrjen amerikane në Afganistan, Irak dhe në mënyrë indirekte edhe në Kosovë.
Unë s'kam qenë asnjëherë në Afganistan apo Irak, por unë, si europian, kam përjetuar regjimin serb. Ishte NATO nën lidershipin e SHBA-së, që më shpëtoi jetën. Këta sollën paqen në Kosovë, Kroaci, Bosnje e Hercegovinë, e pse të mos e përmend edhe në vetë Serbinë. Të prodhosh paqe e qetësi duhet kohë. Disa media dhe qeveri janë duke udhëhequr propagandën mediale dhe thonë se aksionet e NATO-s kanë shkaktuar valët e refugjatëve shqiptarë për në Shqipëri dhe Maqedoni. Kjo lloj propagande është shumë e rrezikshme. Ishin forcat serbe të cilat vetëm brenda 3 orëve spastruan/zbrazën qytetin tim Pejën (90.000 banorë). Ishin forcat e organizuara serbe të cilat vranë shumë shokë, të afërm dhe të njohur, nder ta edhe dhëndrin tim, i cili u dogj për së gjalli.
Pas një sistemi aparteidi të ushtruar mbi shqiptarët, për më shumë se 10 vite, të cilët përbëjnë popullsinë me mbi 90%, regjimi serb ushtroi terrorin, masakrën dhe dogji fshatra e qytete të tëra. Dhe këtë vetëm e vetëm për të spastruar Kosovën nga shqiptarët. Në lidhje me këtë fenomen unë pyes: Ku ishin politikanët e Europës? Përse këta nuk ndërhynë që të ndalojnë genocidin serb ndaj shiptarëve? Për dhjetë vite rresht populli shqiptar iu përgjigj këtij regjimi me padëgjueshmëri civile, protesta paqësore dhe opozitë politike. Politika shqiptare në Kosovë alarmonte për shumë tragjedi dhe pasqyronte shembuj se çfarë kishte ndodhur në ish-Jugosllavi: B dhe H (afër 230.000 të vdekur) dhe Kroacia (afër 50.000). Dhe shumica e politikanëve europianë vetëm mbanin fjalime; vetëm provonin që të shkaktojnë vëmendje mediatike duke lancuar rezolutat e tyre. E regjimi ushtarak serb, i ndihmuar nga intelektualët serbë, përgjakoste njerëzit nëpër Ballkan. Populli shqiptar dhe diplomacia e tij e ka të qartë, se pa politikën e SHBA-së dhe pa ndërhyrjen ushtarake, humbjet në njerëz do të ishin akoma më të larta.
Sistemet demokratike politike (si SHBA dhe NATO) u futën në Kosovë për shkak të terrorit. Regjimi serb reagoi me dhunë dhe zbatoi një fushatë kundërshqiptare të ashpër ushtarake e politike. Këta organizuan edhe transportimin masiv të shqiptarëve, me të vetmin qëllim që të zbrazin Kosovën nga shqiptarët. Dogjën, ushtruan dhunë dhe plaçkitën. Sot na mungojnë jo më pak se 900 shqiptarë! Në javët e fundit (03.09.03) u kthyen në Kosovë nga Serbia (Batajnica, qytet afer Beogradit) eshtrat e 40 shqiptarëve civilë të vrarë? Sistemet politike demokratike në rrafshin ndërkombëtar dhe populli shqiptar në Kosovë e di mirë, se bombardimi i aparatit të Milosheviçit dhe infrastrukturës komuniste bëri që regjimi serb të falimentojë. Se serbët kapitulluan, nuk do të thotë se në Serbi gjendeshin (dhe sot akoma nuk gjenden) lëvizje demokratike kundër atij regjimi, që bëri gjenocid ndaj shqiptarëve të Kosovës. Regjimi ushtarak serb u detyrua të dorëzohet, sepse përditshmëria e tyre u bë e vështirë për vetë popullin serb. Shqiptarët e ndjekur janë kthyer në shtëpitë e tyre. Kosovarët jetojnë në një shoqeri të sigurtë. Institucionet janë duke u ndërtuar me ndihmën e shoqërisë përendimore. Kontributi norvegjez në rindërtimin e infrastrukturës dhe politikës në Kosovë është i një rëndësie të madhe. Kosova ka qeverinë e saj, presidentin dhe Kuvendin, ku të gjithë pakicat marrin pjesë aktive në proceset politike. Se një gjë e tillë ka ndodhur është e një domethënie kapitale për sistemin politik demokratik të Kosovës.
Me gjithë përparimin e madh, ka raste që disa shqiptarë hakmerren, dhe si cak sulmi kanë pakicën serbe (e cila sot është duke u instrumentalizuar nga Beogradi. Shqiptarët nacionalistë duan të krijojnë një atmosferë frike, e cila do të bënte që pakica serbe të braktiste Kosovën. Por që të barazpeshosh aksionet e hakmarrjes së kohës së pasluftës me sjelljet e regjimit fashist serb që nga viti 1989, është plotësisht e papranueshme dhe e jologjikshme; si për nga madhësia, intervali kohor dhe më pak për nga renditja e ndodhive. Përgjegjësia, mendoj unë, gjendet, katërcipërisht, tek intelektualët serbë, të cilët nuk u distancuan (dhe nuk po distancohen) me kohë nga ideologjia fashiste, për procesin që ata e lindën dhe e filluan ndaj shqiptarëve të Kosovës. Kundërshtarët e politikave të SHBA-s, në mënyrë të drejtpërdrejtë apo tërthorazi, janë ndihmësit e mrekullueshëm dhe aleatët e Milosheviçit dhe Sadamit. Unë, që kam provuar në lëkurë regjimin më të ashpër të Ballkanit, ndiej dhimbje loti për këto qëllime.