Një nga dramat e dhimbshme të Shqipërisë ka qenë e lidhur me raportet veri-jug, por jo me diferencat reale mes tyre. Është një histori e tërë që tashmë po mbush 60 vite, në të cilën Veriu është kthyer në simbol të një getoje që shpëtohet nga disa engjëj që fluturojnë poshtë Shkumbinit. Kështu ka ndodhur në vitet e para të komunizmit, kur u morën disa gra amvisa nga jugu për t'u mësuar si gatuhej bukë në veri dhe sidomos në Dibër, Mat dhe Mirditë. Në të vërtetë askush nuk e mori vesh pse u deshën ato gra atje në malet e egra të veriut, pasi as kuzhinën e veriut nuk e ndryshuan dot dhe as mbetën të kënaquraa nga misioni i tyre. Më pas çuan mësues nga Dropulli, si i ndjeri Ilia Qiqi, që shkoi t’u mësonte shqip pasardhësve të Ahmet Zogut, në Lis të Matit, me greqishten e çal të Dropullit. Më pas Athinanë, që u martua atje për të forcuar unitetin, pastaj dhitë e Zagories, të cilat në të vërtetë nuk ishin aspak më të mira sesa dhitë e Martaneshit, dhe së fundi, Luan Bregasin.
Këtë të fundit, për të ndërtuar shkolla dhe për t'i dhënë emrin shkollës, si për shembull: Shkolla "Koço Kokëdhima", Shkolla "Luan Bregasi", shkolla "Gjolekë Malaj", shkolla "Xhoana Nano" etj.. Askujt tjetër nuk do t'i kishte shkuar në mendje ta poshtëronte kaq shumë gjysmën e Shqipërisë sesa u rikujtua dje Fatos Nano. Është thuajse gjysma e vendit me një hartë ekonomike gati kriminale, pa asnjë investim, pa asnjë rrugë, pa asnjë perspektivë, e cila tentoi të rikthehej në jetë pas vitit '90 dhe u ndesh me racizmin e së majtës shqiptare duke u identifikuar me drejtuesin e atëhershëm të shtetit.
Ky racizëm u shtri gati në një lloj nazizmi të fshehur pas vitit 1997, kur kriteri i parë i të hequrit nga puna, nuk ishte nëse ishe apo jo me PD-në, por nëse ishe apo jo nga veriu. Poshtërimi i kësaj gjysëm Shqipërie, nga një klasë me hipotekë politike jugore, shkoi në ekstrem në qeverinë e parë të Fatos Nanos në vitin 1997, e cila ishte tërësisht jugore dhe vazhdon deri më sot duke mbajtur si simbol të veriorëve në pushtet Ndre Legisin dhe Musa Ulqinin, të cilët, të dy së bashku, nuk kanë fuqi as sa bodigardi i Edi Ramës. Pikërisht kjo klasë politike që urren veriun, kjo klasë politike që ishte ideatore e nxitjes së urrejtjes ndaj veriut, kjo klasë politike që e izoloi veriun dhe po i shkatërron atij të vetmen aortë zhvillimi që ka - rrugën Durrës-Morinë, - kjo klasë politike që mes të tjerash ka justifikuar revolucionin në Shqipëri me luftën ndaj veriut, dje shpalli projektin e saj të fundit poshtërues ndaj Veriut.
Një tufë biznesmenësh, nën drejtimin e Fatos Nanos, iu turrën veriut, me një premtim poshtërues për çelje shkollash (për fat të mirë nuk kanë për ta mbajtur premtimin), në shkëmbim të lënies së emrit të tyre në krye të këtyre shkollave. Shteti që ka varfëruar veriun, shteti që ka izoluar veriun, shteti që ka nxitur racizëm ndaj veriut, ende nuk ka asnjë projekt për ta shpëtuar atë. Oferta e tij e vetme është një tufë biznesmenësh, shumica e të cilëve janë produkt i trafikut qeveritar, dhe që shpresojnë ta përdorin veriun si një govatë ku të lajnë këmbët dhe të pastrojnë të këqijat e rrugës së tyre të dyshimtë drejt pasurimit. Biles ky gjest është fyerje dhe për atë sakrificë të sinqertë të Ilia Qiqit, Athinasë, dhive të Zagories, amvisave të Përmetit dhe gjithkujt tjetër që u bë personazh i demagogjisë së komunizmit për veriun e Shqipërisë. Ka gjashtëdhjetë vite që ky shtet përsëri nuk pranon të bëjë diçka konkrete për veriun në emër të shtetit. Përsëri për këtë zonë të getoizuar nga politika, shteti i Fatos Nanos përgatit, - njësoj si vite më parë, - dhi nga Zagoria, ose biznesmenë nga Ballshi. Si për t'u thënë gjithë qytetarëve të veriut, që nuk meritojnë më shumë.