Sadri Gashi, krijues nga Kosova

Sadri Gashi është një emigrant shqiptar nga Kosova, i cili ka vite që ndodhet në mergim, ashtu si shumë Shqipetarë të tjerë, që janë detyruar gjatë dekadave të pushtimit Serb, ta lënë vendlindjen. Ai jeton bashkë me familjen që në vitin 1981 në Gjermani, ku ka krijuar bazat e jetesës si shume emigrantë të tjerë Shqipëtare. Ka lindur në Prigode të Istogut, ku dhe ka mbaruar arsimimin përkatës, Gjimnazin, ndërsa studimet e larta është detyruar t'i ndërpresë pas vitit të dyte të fakultetit, ashtu si shumë Shqipëtarë të tjerë qe u detyruan t'i braktisin studimet në vitet 1980. Me një brengë të madhe i ka marrë rrugët e mergimit…

- Nuk ishte thjesht vetem malli për vëndlindjen apo për të afermit që po i lente pas, në ato vite, kur ai kishte më shumë se kurrë nevojë për ta, e ata për djalin, pra që të ishin pranë njëri-tjetrit. Mirëpo ai largim i tij i detyruar, ishte plagë e thellë që po hapej në shpirtin e tij për të gjithë jetën… Ai e pershkruan me dhëmbje atë moment: "Po leja pas atdheun e roberuar, po leja pas ëndrrën time për të mbaruar studimet e për të punuar aty në token Shqipetare, po leja pas miqtë e mijë bashkmoshatarë ku shumica prej tyre u shpërndanë edhe ata nëpër botë si zogjtë… Po leja pas një ëndërr të filluar, vargun tim të lirë, poezinë, që sapo kisha filluar të shkruaj e të botoj në Kosove…"

Ai po e lente në ato notat e veçanta të frymzimit, ashtu siç mund të shkruhet poezia në atdhe, kur i sheh e i ndjen gjerat e tua më nga afër… Ne mërgim do të i krijoheshin nota të tjera të fjalës e të mendimit, ashtu si dhe veshtirsi të tjera per të punuar, jetuar e krijuar… Mirëpo edhe në këto rrethana u desh të angazhohej në shume drejtime, jo vetëm të jetës private, familjare e shoqerore por edhe me streset qe të krijon kjo jetë në mergim… "Çeshtja e atdheut ishte motiv i jetës tonë si Kosovarë…" - shton Sadriu në bisede me të... "Nuk kalonte ditë pa u takuar, pa telefonuar, pa u informuar se çfarë ka ndodhur, ku jemi me ngjarjet, çfarë po bejmë, si po angazhohemi me ndihma për nevojtarët në atdhe apo për ndihmë ndaj njerëzve të angazhuar politikisht për çeshtjen tonë…". Sadriu është angazhuar në shumë Klube e shoqata humanitare të cilat zhvilluan aktivitetin e tyre në emigracion, në ndihme të çeshtjes kombëtare Shqiptare.

Ai duke qënë modest në aktivitetin e tij atdhetar thotë: "I lëmë mënjëanë ato kontribute për atdheun, pasi ka qënë dhe është detyre e secilit, dhe të gjithe kemi bërë nga pak…"
Mirëpo duhet theksuar, se kurdoherë Sadri Gashi ka qënë i gatshëm për të ndihmuar nevojtaret si në Kosovë, por edhe bashkatdhetarët në mergim, të cilet kanë pasur jo pak probleme në jetën e përditshme...
Atëherë të kthehemi tek puna e tij si krijues në rrugën e poezisë dhe të prozës.

Që në vitin 1973 kur ka qënë në hapat e para të krijimtarisë, në moshë të re, ka marrë vlersime e shpërblime për prozat e poezitë e tij. Ato kanë filluar që në rang Komune, shkolle e shoqata kulturore, si klubi "Qemal Stafa" në Istog, grupi letrar "Jeronim de Rada" në fakultetin e Prishtinës e deri i zgjedhur si drejtues i grupeve letrare në mërgim. Ai ruan kujtime të bukura si krijues, një ndër të cilat kujton leximin e poezive të tij në "Radio Prishtina" në vitin 1978, ku i ka lexuar në radio Shaqir Foniqi.

Krijimtaria e tij nuk mbeti një hobi e thjeshtë, atë e zhvilloi duke shkruar e botuar edhe në disa organe të shtypit shqiptarë nëpër vite. Ndersa duke shkruar, ai ka shtuar gjithnjë e më shumë cilësinë dhe sasine krijuese. Temat janë të gjetura për ne shqiptarët… Pasi ne kemi pasë dhe kemi mjaft ngjarje të mëdha, për të cilat në kohë të ndryshme jemi detyruar të shkruajmë me një kujdes të veçante, por dhe të kuptueshem për lexuesin, ku duhej ti jepeshin mesazhe për ngjarjen e madhe, për ditën e bardhë që tash më, shpresojmë se po arrihet… Me modestie e njeriut të thjeshte, ai ia len lexuesit vlersimin për fjalën e për e vargun e tij të shkruar në kohë të ndryshme.

VETËM PËR…

Vetëm për blerim
E kam syrin.
Vetëm për gas
E kam zemrën.
Vetëm për këngë
E kam shpirtin.

Vetëm për të vërtetën
E kam gjuhën.
Vetëm për dashuri
E kam gjakun.

KAM LINDUR MEMEC

Vetëm të heshti
Në heshtje flas…

Flas dhe renkoj…
Ngaherë edhe kendoj.

Këngën e gjakut tonë,
E dashura ime,
shpresa ime,

Lavirja ime…

Sa pise qënka kjo botë!
Fener i saj, jeni ti e rruga…

Krenohem me të…

Ooo, s'kam gjuhë të shprehi
Dashurinë time
E, as sy të lotoj…

Pranvera m'i vodhi…
Gjakun tonë
E trubullon gjarpër i zi
Eh medet…

NË SE…

Në se ndonjëherë
Nuk do ta dëgjosh këngën time,
Edhe atëherë midis heshtjes dhe pritjes
Ti mbetesh dashuria ime në këngë.

Në se më zgjoni në natën pa gjumë
Dije, se në udhëtimin tim
Ti je dielli e drita ime.

Kudo që të jeshë,
Eja në këtë pranverë!
Le të gjelberojnë
Dhe shpirtrat e dehur për ty…

Në se je kënga
E pranverës time të vdekur,
Le të me varrosin
Në dritarën e zemrës tënde.

O lindja ime e bardhe, e kuqe
Dhe e zezë…

KUR ZGJOHEN VDEKJET

Vetë flasin,
Lindjet heshtin

Vetë gjykojnë,
Lindjet vdesin.

Kur zgjohen vdekjet…
Vetëm atëherë…

Lindja, lindje!

Vdekja, vdekje!

Vetëm atëherë…!