Thjeshtë Një Drejtim Faktesh

I/E dashur lexues/e, po shkruaj një shkresë të vogël për të korrigjur veten pasi, edhe gabimet shihen si raste “oportunistike”, dhe të pa falshme. Në artikullin me titull “Krijohet “Albanian Student Association” UK” i cili u botua me daten 19 Tetor 2004, në faqen elektronike të gazetës shqiptare “AlbanianMail” (www.albanianmail.co.uk,) do tju lutesha të lexoni edhe një herë paragrafin me nëntitull: Alban Bytyqi Anëtar nismëtar “Është koha për të Ndryshuar

“Nganjëherë të dashurit e mi më thërrasin nacionalist, por e vërteta është që una jam asgjë më shumë se një atëdhetarë i moderuar. “Thotë Albani nga Shkodra i cili studjon në një nga universitet të Londrës për studime amerikane. Përfshirjen e tij në ASA e përshkruan thjeshtë” E kam patur një ëndërr të gjej një grup shokësh e shoqesh që i kanë të gjitha vlerat the virtytet e një hqiptari, por jo atë të bajraktarizmit. Javën para ndeshjes së futbollit, mes Shqipërisë dhe përfajqësueses së Greqise, unë lexova një njoftim diku në burimet e mediave elektronike, dhe bëhej fjalë për një takim të studentave shqiptarë.

Pesimizmi që kisha pësuar nga organizimet e dobëta të organizatave të tjera paraardhëse gati më frenoj të shkoja, por dashuria për të bërë diçka për kombin dhe kulturen tonë me nxiti të merrja pjesë, kështuqë me daten 4 Shtator 2004 lindi ASA. Kjo shoqatë mendon që do të japë një kontribut maksimal, përsa i përket sensibilizimit të komunitetit studentor shqiptar dhe me plot zemër besojmë që do të kthehet në një pikë referimi për të huaj të interesuar në kulturen shqiptare. Duam të bashkohemi dhe të nxisim të gjitha organizatat e tjera shqiptare të bashkpunojmë, dhe si rrjedhojë të kemi një komunitet vërtetë të bashkuar. Është me të vëretë koha për të ndryshuar.[1]

Jua bëj këtë lutje sepse sinqerisht më vjen keq që në mospërfillje të datave që do të shpjegoj më poshtë, kam shtrembëruar disi të vërtetën.

1. Unë nuk kam qenë as ideator dhe as nismëtarë për “Albanian Student Association”. Ideatorët dhe nismëtarët kanë qenë, Ard Kelmendi, Astrit Panxha, Nj... K..., Faruk Ramadani, dhe Fatos Dërguti. Me datën 8 Shtator 2004, mora një elektropostë e cila njoftonte si mëposhtë:

Të dashur zonja dhe zotrinjë!
Me rastin e formimit të Albanian Student Association (Shoqata e Studentave Shqiptarë) ju ftojmë të merrni pjesë në mbledhjen e parë ku do të mbahet prezentimi i planprogramit të saj. Jeni të mirëseardhur që të kontriboni me idetë dhe vullnetin tuaj për ta bërë këtë organizatë sa më të dobishme dhe të sukseshme.
Është e preferuar që të ftuarit të jenë të inkuadruar në sistemin edukativ të Britanisë së Madhe. Mbledhja do të mbahet prej orës 13:00 të Shtunën 11/09/2004 në kafen “Koha” e cila gjendet në këtë adresë: 11 St Martins Court London ËC2N 4AJ, stacioni më i afërt është Leicester Square.

Me respekt,
Themeluesit e Albanian Student Association (ASA)

Ard Kelmendi
Astrit Panxha
N... K...
Faruk Ramadani
Fatos Dërguti [2]

Unë mora pjesë, dhe ashtu si unë morën pjesë edhe persona të tjerë, për të cilët nuk mund t'ju komunikoj me saktësi se sa veta ishin. Ideatorët prezantuan idetë e tyre dhe pas një debati të gjallë, ndër të tjera u vendos që takimi i ardhshëm të mbahet me datë 25-Shtator-2004, pastaj, diskutantët shkuan për një pije në një pub diku afër dhe me kaq u mbyll.

2. Ashtu sic ishte caktuar në takimin e parë, me datën 25-09-2004 u mbajt takimi i dytë. Në këtë takim u diskutuan çështje si organizimi, kushtetuta etj. Në takim e parë të datës 11-09-2004, unë dhe Z. Kelmendi, shkëmbyem numrat e telefonave, por nuk komunikuam deri kur u takuam në takimin e dytë. Mbas takimit të dytë në komunikuam, nuk mbaj mend sa herë, dhe një dite z. Kelmendi më ftoi që të shkoja në shtëpinë e tij me datën 11-Tetor 2004, sepse dëshironin të flisnin për shoqatën. Në datën e sapopërmëndur, kavalova bicikleten dhe u nisa të shkoj. Në rrugë u takova me z. Kelmendi dhe me anëtarët e tjerë, përvec z. Ramadani, për të cilim me vonë mësova se nuk vazhdonte të jetë në kryesi.

3. Arritëm në shtëpi, dhe pasi mbaruam shakatë fillestare, filluam të bisedojmë për Shoqaten. Folëm sa folëm, dhe pas një bisede të këndëshme, z. Kelmendi pyeti se çmendoja për detyrat e secilit, dhe pastaj në emër të gjithë anëtarëve te tjerë më shpjegoj se: arsyeja për të cilën më kishte ftuar në shtëpinë e tij ishte, që të më pyesnin nëse unë do të dëshiroja të bashkëpunoja me ta? Unë u pergjigja se do të ishte kënaqësi. (kërkoj ndjesë që nuk e kam biseden të inçizuar dhe kështu përafërsisht, duke u bazuar në memorien time, po ju shpjegoj se si kuvendi u zhvillua). Në këtë kohë Ardi më that që ata kishin dëshirë që unë të merrja postin e Sekretarit. Dhe unë me kënaqësi e pranova. Pra, pak a shumë kështu ishte e gjithë rrjedhoja e ngjarjeve që unë u pranova të jemë anëtarë i Komitetit Ekzekutiv në shoqatën stundetore, ASA.

Me datën 21-Tetor-2004, mora një elektropostë, e cila shkruante “Is it OK if we all meet on Friday afternoon, between 3:00 and 3:30 pm just outside ULU? (University of London Union) Ard”, (për arsye të ndryshme dhe pa nevojë për t'u përmëndur) takimi u mbajt në orën 4:00.

Pasi u përshendetëm, z. Kelmendi më komunikoj, se nuk ishte aspak i gëzuar me artikullin e lart përmendur, dhe pikërisht me atë që unë kisha thënë. Kur unë pyeta përse, z. Panxha, me tha se gjërat që unë kisha thënë, nuk ishin të vërteta dhe se unë e kisha shfrytëzuar këtë rast si “oportunistik”.

Pasi ky i fundit më shpjegoj se datat të cilat unë kisha përmendur në paragrafin në fjalë, ishin gabim, unë i shpjegova që nuk e kisha bërë për të keqinformuar njeri apo për të qenë “oportunist”, por se thjeshtë për shpejtazi isha munduar t'i përgjigjem pyetjes“… Si ti u perfshive ne ASA dhe cfare mendon se ASA do te mund te ndryzshoje ne jeten e komunitetit tone? Per mua deadline eshte 2 pm neser.” dhe se nuk kisha menduar që kisha patur nevojë ta shpjegoja aq hollësishëm si në këtë shkresë.

Pastaj m'u komunikua që unë kisha bërë edhe gjëra të tjera për vetëpromovim, dhe z. Panxha arriti të më thoshte se dukej sikur unë kisha bërë një “pazar” me z. Veliu.

Pas një debati “akuze-mbrojtje”, z. Kelmendi në emër të anëtarëve të tjerë të kryesisë, më kërkoi të “resign” nga posti, sepse ajo që unë kisha bërë ishte e pafalshme, edhe pse unë ju kisha kërkuar ndjese disa herë për atë që kishte ndodhur. Një kohë e shkurtër… Brenda një grupazhi privat!

Para se të përfundoj, me sinqeritetin me të thellë dua të them që unë nuk kam bërë asgjë me një qëllim të caktuar, ashtu siç jam akuzuar, por thjeshtë nuk kam menduar se kjo do të ishte kaq prekëse për anëtarët e tjerë të kryesisë.

Së fundi, do të doja edhe një herë t'i kërkoj falje z. Veliu, dhe të gjithë atyre që e kanë lexur këtë keqinformim. Unë i mohoj të gjitha (përvec njëres prej tyre për të cilën kam kërkuar ndjesë) dhe në të njëjten kohë nuk besoj që vendimi i marrë nga katër nismëtarët ne një kohë kur unë nuk kam qenë i pranishëm, është i bazuar në një sjellje banale, të pabesë, prapashpine dhe grupazhi privat.

Me respekt dhe mirënjohje
Alban Bytyqi