ÇAMËRIA DHE PARLAMENTI SHQIPTAR

Mos miratimi i Rezolutës për Çamërinë me datën 8 prill, ne Kuvendin e Republikës së Shqipërisë, te cilën e kanë inicuar partitë e djathta, ne saje te abstenimit te deputetëve të Partisë Socialiste, përbën turpin kombëtar, duke dëshmuar ne mënyrë transparente veprimtarinë antikombëtare të mazhorancës politike, që nuk paraqet ndonjë befasi për analistët, sepse ky diskurs politik tek ata ka vazhdimësinë e vet nga monizmi edhe tash në pluralizëm

Lajmi qëndror ne te gjitha mediumet ne Shqipëri ne datën 8 prill ishte mosmiratimi i rezolutës për Çamërinë ne Kuvendin e Shqipërisë dhe përleshja e popullsisë çame me policinë para Kuvendit, pasi u informua për vendimin e tillë të turpshëm. Madje skenat para kuvendit ishin identike si më parë ne Kosovë, ku aparati policor serb shfrente dhunën e tij ndaj shqiptarëve. Ne mediat elektronike u verejt fare mirë një i moshuar, i cili ishte gjakosur ne konfrontim me policinë, e cila për te qetësuar gjendjen përdori shkopinjtë dhe vendosi telat me gjemba. Edhe pse kjo ishte gjakosje jashtë kuvendit shqiptar, ajo ishte pasojë e vendimëve te marrura mbrenda disa minutave më parë. Pas vitit 1945, kjo është gjakosja e dytë e Çamërisë, kësaj krahine martire, e cila u aneksua nga Greqia ne saje te vendimëve të padrejta të Konferencës së Ambasadorëve në Londër, në vitin 1913.

Çamëria krahinë shqiptare e martirizuar
Ne kuadër te shtetit grek u aneksua pjesa jugore e Shqipërisë, e cila njihet me emrin e Epiri i Jugut me sipërfaqe prej 9076 km2. Nga kjo sipërfaqe, krahinës së Çamërisë i takojnë 2550 km2, dhe shtrihet përgjatë bregdetit Jon nga liqeni i Butrintit e deri ne Prevezë. Popullsia është kryesisht shqiptare por ka edhe grekë dhe vllehë. Ne shtetin grek pas aneksimit të saj, ndaj popullsisë shqiptare veprohej me te gjitha mekanizmat shetërore për asimilimin dhe shpërnguljen e saj, me qellim te greqizimit te këtij territori. Nëse asimilimi ndaj shqiptarëve me përkatësi konfesionale ortodokse ishte më i lehtë, problem paraqitnin shqiptarët te konfesionit islam. Ne saje te marrëveshtjës së Lozanës ne vitin 1923, ne mes Greqisë dhe Turqisë, u vendos që te bëhët shkembimi i popullsisë ne mes dy vendeve. Popullsia shqiptare e Çamërisë u detyrua te shpërngulëj ne Greqi, me pretekst se ishin turq, sepse i takonin të njëjtit konfesion, ndërsa ne vendet e tyre u vendosen grekët e ardhur nga Turqia.

Ne këtë kohë, ne mënyrë të dhunshme u shpërngulën 35.000 shqiptarë nga krahina e Kosturit dhe e Follorinës dhe 55 000 nga krahina e Çamërisë. Nga kjo dhunë u shpërngulën duke u vendosur ne Shqipëri por edhe ne Amerikë edhe 27000 shqiptarë. Por, më gjithë realizimin e këtij aksioni shqiptarët rezistuan dhe qendruan ne tokën e tyre edhe pse ishin te diskriminuar. Gjatë LDB, Çamëria u okupua nga forcat italiane, por me te përfunduar lufta, forcat shoviniste greke te kryesura nga N.Zerva, nga qershori 1944 e deri ne mars 1945, ndaj shqiptarëve te Çamërisë me pretekstin se kanë bashkëpunuar me okupatorët, bënë masakra te papara, dhunuan dhe vranë popullsinë e pafajshme, ku numri i viktimave arriti ne 2800 persona, shkatërruan 68 fshatra dhe dogjën rreth 5800 shtëpi. Popullsia tjetër shqiptare u shpërngul për ne Shqipëri ne shifren prej 35.000 banorësh. Me këtë aksion sipas projektit shovinist të "Megali idesë", qe ishte një holokaust i veçantë, Çamëria u spastrua nga shqiptarët te konfesionit islam, te cilët u dëbuan në mënyrë të dhunshme, duke lënë pasurinë dhe pronat e tyre.

Inicimi i rezolutës për çështjen çame
Ne fillim te këtij viti ne lidhje mbi çështjen çame është diskutuar edhe Parlamentin evropian, ku Kris Paten zhvilloi një debat më interes qe befasoi të gjithë të pranishmit, sepse një çështje e tillë filloi te marrë përmasa ndërkombëtare. Po ashtu, ne lidhje mbi çështjen çame është debatuar kohë më parë edhe ne Kongresin amerikan.

Një interesim i dukshëm i faktorit ndërkombëtar për çështjen çame, patjetër nxiti edhe deputetet shqiptarë qe te përshpejtojnë hartimin e një rezolute, e cila duhej te miratohej nga Kuvendi i Shqipërisë. Opinioni është informuar më herët se një rezolutë të tillë e ka inicuar deputeti Shpetim Roqi nga Partia e Ballit Kombëtar, te cilën fillimisht e kanë përkrahur subjektët politike te spektrit të djathtë, e më pas te gjitha partitë parlamentare.

Çka përmbante rezoluta
Rezoluta u përkrah fillimisht nga te gjitha subjektët politike parlamentare, por ate e firmosën 35 deputetë te spektrit te djathtë, e cila kryesisht kishte te bënte mbi zgjidhjen e problemit te popullsisë çame. Në këtë dokument janë pasqyruar qartë te gjitha nenet e shkelura të deklaratës Universale të të Drejtave të njeriut. Në nenin 6 të deklaratës Universale thuhet se, "çdo njeri ka të drejtën t'i njihet personaliteti juridik, në çdo vend dhe ne çdo rast". Mbështetur ne nenin 15 të Deklaratës Universale thuhet se, "askush nuk mund te privohet arbitrarisht nga shtetësia e tij", ndërsa një dukuri e tillë ka ndodhur më popullsinë çame. Ndërsa në protokollin numër 4 të Konventës Evropiane në nenin 3 thuhet se, "askush nuk mund të dëbohet me dhunë, me masë individuale ose kolektive", që ka ndodhur më popullsinë çame.

Është paraparë qe pasi te miratohet ne Kuvend, Rezoluta t'iu drejtohej kuvendit grek, kongresit amerikan dhe Këshillit të Evropës. Pasi kushdo që ka lexuar Rezolutën kupton se ajo nuk kishte asgjë detyruese për qeverinë greke, dëshmon ne mënyrë transparente qendrimin servil dhe të turpshëm te deputetëve socialistë.

Si u votua ne kuvend
Me padurim pritej procedura e votimit, sepse ajo do të përcaktonte edhe fatin e kësaj rezolute. Gjatë votimit 55 deputetë socialistë abstenuan, ndërkohë që opozita parlamentare e përfaqësuar në këtë seancë nga 53 deputetë votoi pro kësaj rezolute, ndërsa 4 deputetë votuan kundër. Deputetët që votuan kundër kësaj rezolute ishin tre përfaqësues në parlament të PBDNJ-së, kryetari i saj Vangjel Dule, Kristo Goxhi, Ligoraq Karamelo si dhe deputeti socioalist Vangjel Tavo. Duhet theksuar se jo te gjithë deputetët e PS-së u veshën me vellon e turpit, sepse ka pasur edhe nga radhët e tyre që kanë votuar pro rezolutës e ato ishin Sabit Brokaj, Dritan Prifti, Taulant Dedja dhe Zyhdi Pepa.

Pasi u arrit harmonizimi i pikëpamjeve, që kjo rezolutë te kaloi për diskutim ne grupet parlamentare te forcave te ndryshme politike për te kaluar më pas ne parlament për t'u miratuar, deputetët socialistë kanë dhënë kontributin e tyre. Por, dilemat se kjo rezolutë nuk do te miratohej aq lëhtë u dëshmuan në praktikë, sepse vazhdimisht janë nxjerrë lloj lloj pretendimësh, duke arritur kështu në rrëzimin përfundimtar të saj me datën 8 prill ne Kuvendin e Shqipërisë. Se çka pat ndikuar që grupi i deputetëve socialist të ndryshojë qendrimin e vet nuk është vështirë për ta kuptuar, kur dihet se tek ata gjithnjë janë te pranishme më parë interesat partiake e private se sa ato kombëtare. Bëhët më dije se ndryshimi i qendrimit ndodhi pas mbledhjës së grupit parlamentar socialist, i cili një javë para seancës, ku vetë kreu socialist Fato Nano vendosi për rrëzimin e rezolutës. Ky qëndrim, sipas vetë socialistëve, erdhi menjëherë pas kërcënimit të bërë nga pala greke, lidhur më pasojat që do të sillte miratimi i rezolutës. Këtë e vërtetoi dhe mosprania në seancë e vetë kryeministrit.

Mosmiratimi i Rezolutës - baraz me tradhëti kombëtare
Nga një qendrim servil dhe antikombëtar të deputetëve socialistë, te cilët nuk kishin guximin elementar për të votuar për një rezolutë, e cila mbronte te drejtat e ligjshme te popullsisë çame, del se ky soj deputetësh janë makineri votuese ne duart e të tjerëve. Deri sa ne parlamentin shqiptar, vendoset sipas disponimit të shtetëve të huaja, dhe interesave te individëve në postët më të larta shtetërore, del qartë se Shqipëria është ne rolin e një krahine autonome te Greqisë. Ishte pikërisht ky moment për t'i treguar qytetarëve shqiptarë por edhe botës, se parlamenti dhe qeveria shqiptare nuk janë vegël ne duart e qarqëve greke. Deputetët ne parlamentin shqiptar kishin detyrim moral, politik e mbi te gjitha kombëtar sepse Rezoluta duhej te miratohej me aklimacion te të gjithë deputetëve. Por, jemi dëshmitarë se ndodhi ajo qe nuk është dashur te ndodhë, sepse te votohet kundër Rezolutës, do te thotë te votohet pro interesave greke. Një turp të tillë, i cili është barazi me tradhti kombëtare, nuk e lajnë as të gjithë lumenjtë e Shqipërisë. Mos guximi për te miratuar rezolutën për Çamërinë e dëshmon ne mënyrë transparente një konstatim të tillë.

Është për çdo kritikë qendrimi i qeverive shqiptare edhe ne periudhën e pluralizmit ne lidhje mbi çështjen çame, sepse me tepër i është kushtuar rëndësi marrëdhënieve shqiptaro-greke se sa kjo çështje te marrë rrugën e zgjidhjës. Kujtojmë këtu Traktatin e Miqësisë me Greqinë ne vitin 1996, qe u realizu ne saje te regjisë Berisha-Meksi, ku çështjen çame e kanë pranuar qe ta lënë në mëshirën e ligjeve greke, qe dihet se ata nuk pranojnë ekzistimin e pakicës shqiptare ne Greqi, sepse shqiptarët te konfesionit islam i dëbuan ne mënyrë sistematike, duke përfunduar me vitin 1945, ndërsa ata ortodoks i asimiluan, andaj fatkeqësisht kanë pranuar qe këtë çështje ta trajtojnë si punë individësh qe kanë pasuri ne Greqi, e jo si problem të një popullsie, ndaj së cilës është bërë spatrimi etnik me dhunë shtetërore.

A do te formojnë çamët partinë e tyre politike
Nga revolta e mosmiratimit te rezolutës për Çamërinë dhe përleshja me policinë, u kriju një zhgënjim tek të gjithë shqiptarët, por ne mënyrë te veçantë te pjesëtarët e popullsisë çame. Duke parë se ato vazhdimisht janë mashtruar dhe manipuluar nga strukturat politike ne pushtet edhe tash ne pluralizëm, nga disa te pranishëm mënjëherë u paraqit propozimi që për te mbrojtur te drejtat e tyre te ligjshme, çamët duhet te mendojnë te themelojnë subjektin e tyre politik. Vetëm ne këtë mënyrë ata mund te bëhën të denjë qe te realizojnë kërkesat e tyre, duke marrë pjesë me përfaqësuesit e tyre aty ku vendoset pra ne parlamentin shqiptar.

Duke marrë parasysh edhe numrin e konsierueshëm te popullsisë çame, e cila në tërë Shqipërinë arrin deri ne 250.000, një subjekt i tillë politik do te ketë elektorat te mjaftueshëm, për te siguruar numër te konsideruar te deputetëve ne parlamentin shqiptar. Një vendim i tillë do te ishte përgjigja më e mirë te gjitha strukturave politike dhe atyre shtetërore, sepse mazhoranca politike edhe një herë dëshmoi ne mënyrë transparente se më tepër iu intersojnë interesat partiake se sa ato kombëtare, qe nuk paraqet ndonjë risi, sepse te ky soj kameleonësh ende vazhdon diskursi politik nga koha e monizmit edhe tash ne pluralizëm.

Mosmiratimi i Rezolutës dhe mediat
Si rrallë ndonjë ngjarje ne këto vitet e fundit, mosmiratimi i Rezolutës dhe protestat e çamëve para kuvendit të Shqipërisë, mediumet iu kanë dhënë hapësirë te mjaftueshme. Ne këtë aspekt padyshim ne vend te parë qendrojnë mediat e shkruara si "Shekulli", "Korrieri","Gazeta Shqiptare", "Ballkan","Koha e Jonë" etj., ku individ dhe analistë te ndryshëm kanë shprehur opinionet e tyre ne lidhje mbi këtë vendim te turpshëm dhe antikombëtar te deputetëve socialistë në parlamentin shqiptar.

Titujt e artikujve në gazeta janë te llojllojshëm ndërsa te gjithë kanë një mesazh e ai është se një vendim i tillë nuk është dashur te merret nga deputetet, sepse nuk kemi pasur te bëjmë me çështje private apo personale por me një çështje kombëtare, e cila po vazhdon gjithnjë epilogun e vet tragjik edhe pas 60-të vitesh. Nga këto artikuj e komente te botuara verehet se tek shqiptarët më së fundi u zgjua ndjenja patriotike, e cila ishte nëpërkëmbur tash e disa dekada me radhë. Bie në sy se kanë shkruar më së fundi edhe personalitete dhe analistë te ndryshëm, që janë me peshë në publicistikën shqiptare.

Nuk ka dyshim se demonstrata e çamëve, organizuar nga Shoqata "Çamëria" me 8 prill ka rëndësinë e vet historike, sepse dha një përgjigje patriotike dhe si e tillë është demonstrata e parë e kësaj natyre e zhvilluar para parlamentit shqiptar. Ne pankartat e tyre demonstruesit çamë kishin shkruar parulla me përmbajtje të ndryshme si "Çamëria toka e jonë", "Çështja çame, çështje kombëtare", "Europa është me ne", "Çamëria nuk vdes kurrë", "Parlamenti europian të zgjidhet çështja çame" etj.

Por, ndër to padyshim parulla më domëthënëse ishte "deputetë shqiptarë mos u bëni tradhtarë", qe duhet te jetë testament i përhershëm për te gjithë përfaqësuesit e politikës, qeverisë dhe shtetit shqiptar për te kundërshtuar kurdoherë politikën anti-kombëtare, sepse çështja kombëtare është mbi te gjitha, për çdo individ, i cili ka moral dhe dinjitet njërëzor.