Rezervat e mia për gazetën “TemA”

Pasi lexova editorialin e botuar në gazetën tuaj të datës 4 mars 2004, me titull “Lufta ime e “ftohtë” me Piro Mishën”, e shoh të udhës të bëj disa sqarime, me shpresën se kësaj here, në përputhje me etikën e gazetarisë, kjo përgjigje do të botohet.

1. Duke iu përgjigjur ftesës së z.Sali Berisha, mora pjesë në takimin e organizuar prej tij me përfaqësues të shoqërisë civile, ku ngrita disa probleme. Një ndër shqetësimet që ngrita kishte të bënte dhe me atë frymë intolerance ndaj kujtdo që mendon ndryshe, atë frymë përjashtimi dhe paragjykimi, apo sindromën e dyshimit që, jo rrallëherë, shkon deri në paranojë, që fatkeqësisht karakterizon një pjesë të shtypit që qëndron pranë PD-së, apo që shpesh identifikohet me të. Sipas gjykimit tim ky është një nga faktorët që i bën shumë intelektualë, apo përfaqësues të shoqërisë civile, ta shohin ende me skepticizëm partinë më të madhe të opozitës. Iu shmanga qëllimisht në diskutimin tim çdo referimi ndaj çështjeve personale, sepse çështja që ngrija ishte për mua parimore, ndaj dhe doja të dija cili ishte qëndrimi i kryetarit të opozitës për të. Ky shqetësim ishte dhe më i natyrshëm, po të kihet parasysh se pjesa më e madhe e pjesëmarrësve në takimin me kryetarin e PD-së, ishin pikërisht ndër ata që ky lloj shtypi i kishte sulmuar apo etiketuar si armiq.

Për ta ilustruar shqetësimin solla dy shembuj. Së pari, egërsinë me të cilën iu sul gazeta juaj thuajse gjithë atyre përfaqësuesve të shoqërisë civile që “patën guximin” të merrnin pjesë në takimin e paradokohshëm me Kryeministrin. Paradoksalisht, të gjithë këta ishin dhe në takimin me kryetarin e PD-së! Unë, në fakt, e gjykoj si detyrën time qytetare pjesëmarrjen në çdo takim për dialogim ku më ftojnë përfaqësuesit e institucioneve të shtetit tim, qofshin këta kryeministra, apo kryetarë të opozitës. Si shembull tjetër, për të treguar se ku të çon verbëria e intolerancës, që e redukton gjithçka në logjikën primitive, inatçore dhe shantazhuese: o me mua, o kundër meje, solla fushatën që u ndërmor kundër nismës së një grupi prej 15 intelektualësh, shumë të ndryshëm mes tyre, të cilët i bashkonte vetëm dëshira për të dhënë sado pak kontribut për problemet e shoqërisë.

Fjala është pra, për nismën e krijimit të “Klubit 2000”, kundër të cilit, pa iu dhënë as rasti të provohej ç’ishte, u organizua një fushatë paragjykimi dhe denigrimi, që e arriti kulmin kur, në një editorial të shkruar prej jush, paradoksi shkoi deri aty sa duke marrë me radhë të 15 emrat, etiketoheshin si armiq të opozitës, mes tyre dhe z. Edmond Leka (një përfaqësues i nderuar i asaj pjese të shqiptarëve, që kanë sinqerisht mendime të djathta), të cilit PD, vetëm pak kohë më pas, i kërkoi të bëhej kandidat i saj për kryetar bashkie për Tiranën! Kaq.

Padyshim ngrita dhe probleme të tjera në këtë takim që gjej rastin ta përgëzoj për frymën qytetare dhe jo-përjashtuese që e karakterizoi. Fola, p.sh., se, sipas mendimit tim, opozita që po përdor sot në politikën e saj kartën morale, që të bëhet bindëse, duhet të japë e para shembullin, duke e filluar me mbështetjen e nismave për një transparencë mbi burimet financiare nga ku vijnë të ardhurat e partive dhe të fushatave elektorale, pa përjashtuar këtu as shtypin, përderisa ky po bëhet përditë e më tepër një lojtar me peshë në lojën politike.

2. Për fat të keq, editoriali juaj s’merret me asnjë nga problemet që ngrita. Si gjithnjë, rruga e zgjedhur ishte ajo e abuzimit me pronësinë e një mjeti të komunikimit masiv. Sepse, s’besoj të ketë vend tjetër të botës demokratike ku shtypi të mund të përdoret në këtë mënyrë si armë në shërbim të hakmarrjes, apo për të shkarkuar mllefet e frustrimet personale! Ndërkohë, duke iu referuar shkrimit tuaj, dëshiroj të kujtoj se, sipas etikës më elementare, korrespondenca personale s’mund dhe s’duhet të botohet pa lejen e palëve. Por, nejse, ndoshta po kërkoj tepër!

Problemi kryesor është se askush s’ka të drejtë të cungojë mesazhin, aq më tepër duke i hequr atij thelbin dhe duke e nxjerrë nga konteksti i “konfliktit” tim me gazetën tuaj, çka përbën një deformim e shtrembërim të qëllimshëm e të palejueshëm. Unë, zoti Mero Baze, ju shkruaja për t’ju informuar se bashkëpunëtori i rregullt i gazetës suaj, që ju e vinit të më sulmonte, duke tejkaluar shpesh çdo cak të lejueshëm në një shtyp normal, në mesazhet të cilave u referohesha, kishte gjëra vërtet të rënda, të cilat unë s’doja t’i bëja publike nga që s’doja të rëndoja një djalosh që shpesh gjërat mund t’i bëjë dhe nga lehtësia. Por më duket e palejueshme që, duke pretenduar se po botoni mesazhin tim, atij i janë hequr gjithë pjesa ku unë argumentoj se një gazetë që pretendon të përfaqësojë opozitën, s’mund e s’duhet t’u japë kaq hapësirë njerëzve që provokojnë urrejtjen më të keqe. Po, padyshim unë kisha një arsye personale, kur vë të më sulmojnë njerëz për të cilët unë qenkam “hasmi ynë Piro Misha”. S’besoj të jeni kaq naiv sa të mos e kuptoni përse është fjala. Mesazhi im nuk mund të kuptohet po qe se atij i hiqen pjesët ku unë sjell citime nga bashkëpunëtori juaj: ”Fjala paqe vjen nga Italishtja,- shkruan ai. - Do të kisha propozuar që këtej e tutje njeri-tjetrin ta përshëndesim me selam dhe jo me fjalën latine paqe. Per me teper ne historine tone kombetare kemi shume njerez me famë me emrin selam. Nje nga ata eshte Selam Musai, qe i pershendeti pushtuesit italianë si vellezerit tane iraken bënë pak dite me pare ne Irak me pushtuesit e Berluskonit.” Apo diku tjetër “Do te ishte nje gje shume e mire qe shqiptaret te mesojne gjuhen e tyre te shkruar me germa arabe, ne menyre qe te kuptojne te kaluaren tone islame, edhe pse masonet nderkombetare, si vampiri Kadare nuk duan qe ne te mesojme te kaluaren tone dhe duan te na mbajne ne xhahiljet katolikocentriste.”

Eshtë puna juaj nëse u duket normale të keni bashkëpunëtorë të tillë, por nëse boton një mesazh timin, botoje atë të plotë, madje dhe përgjigjen e shkurtër që unë u jap, në vijim të mesazhit tuaj që botuat sot në gazetë.

3. Në vijim, më duhet të sqaroj se prej mëse një viti, ose më saktë që kur në janar 2003 botova një artikull në gazetën “Shekulli” dhe mora pjesë në debatin e Blendi Fevziut, kushtuar problemit të radikalizmit islamik, jam bërë pre e sulmeve të shumë artikujve në gazetën tuaj, ku tejkalohet shpesh çdo normë elementare e polemikës. E gjithë kjo filloi me një artikull të botuar pa emrin e autorit, shkurt 2003, me nëntitull “Deklaratë e papritur e Myftiut të Elbasanit: “Po na rivret edhe Pirro Misha”!”, ku duke pretenduar se citoheshin fjalët e ish myftiut të Elbasanit, viheshin në gojën e tij këto fjalë: “E gjithë thashemnaja e ngritur pati si qëllim vrasjen kolektive të besimtarëve muslimanë shqiptarë. U kërkua hapur inkriminimi i muslimanëve. Kështu nëse killeri është vrasësi fizik i një funksionari musliman, Pirro Misha është vrasësi i të drejtës së muslimanëve shqiptarë për të pasur imazh autentik brenda shoqërisë shqiptare. Dhe pas kësaj, këta i luten djallit të mallkuar që të fusin përçarjen mes nesh, duke na kategorizuar në muslimanë të moderuar dhe radikalë.”

I shqetësuar nga kjo thirrje e hapur për dhunë, aq me tepër kur pas verifikimit të tekstit të fjalës së mbajtur nga myftiu i Elbasanit nga kaseta e regjistruar dhe transmetuar nga “Tv Klan”, më rezultoi se gjithë citimet e bëra, duke përfshirë nëntitullin e artikullit, ishin sajime të gazetës, ju shkruajta. Duke ju tërhequr vëmendjen se pavarësisht se në ishit apo jo të vetëdijshëm për pasojat që mund të sillnin shkrime të tilla, që veç mashtrimit me qëllim denigrimi, përbënin dhe një nxitje të drejtpërdrejtë dhune dhe urrejtjeje të rrezikshme kundër një individi, kërkoja përgënjeshtrimin e artikullit anonim, si dhe të më kërkohej ndjesë, duke botuar reagimin tim.

Asnjë nga këto s’u bë. Më tej jua lë në dorë lexuesit ta gjykojë.

Shpresoj se kësaj here reagimi im do të botohet, në përputhje me etikën më elementare të shtypit të lirë, përndryshe kam të drejtë të arrij në përfundimin se e gjithë retorika juaj në mbrojtje të shtypit të lirë kundër dhunimeve të qeverisë, s’është veçse demagogji.

(Redaksia e gazetës “TemA”, falënderon zotin Piro Misha për korrektësinë, me të cilën i është përgjigjur shkrimit të djeshëm)