Një Dekadë e Suksesshme për Nevzat Llullën dhe Restorantin e tij

Nevzat Llulla pëlqen modestinë mbi lëvdatat, sinqeritetin mbi hipokrizinë dhe privatësinë mbi publicitetin. Atij nuk i pëlqen të "hapet" apo të hiqet si "kushedi se çfarë," sepse ai është produkt i një jete të vështirë si nga pikëpamja shpirtërore ashtu edhe nga ajo fizike.

Po ta takosh rastësisht atë, bie fjala, gjatë një shëtitje nëpër qytet apo ndonjë fluturimi me avion, nga paraqitja e jashtme Nevzati të jep përshtypjen e një njeriu profesional që ka vetëbesim për detyrat që kryen, të një njeriu me vizion të pastër ndaj jetës, ndoshta më së shumti, të një njeriu që përdor më tepër mendjen se sa aftësitë fizike për ta bërë të mundur jetesën.

Por po të ulesh në tavolinë me të, siç u ula unë, do të mësosh se shpirti i tij akoma vuan plagët e rinisë së hershme. Jeta e vërtet e tij filloi tamam në ato ditë kur edhe mund të mbaronte. Imagjinojeni zjarrminë e së kuqes në gjakun e komunizmit të vitit 1980, pra në vitin kur Nevzati u arratis nga Korça—qyteti ti tij i lindjes. Pas 16 orëve rrugë më këmbë, përfshi këtu edhe kapërcimin e Malit të Gramozit, ai pati fatin e mirë të arrijë i gjallë në Greqi, ku qëndroi për gati gjashtë muaj. Them i gjallë, sepse vëllai i tij Shyqyri Llulla nuk e pati fatin e Nevzatit. Në vitin 1962, kur Shyqyriu ishte vetëm një fëmijë 16-vjeçar, u vra nga forcat komuniste gjatë përpjekjes për të kaluar kufirin shqiptaro-grek.

Nevzati u lëndua së tepërmi nga incidenti i të vëllait. Që andej filloi edhe sulmi i qeverisë kundër tij dhe gjithë familjes Llulla. Ndalimi i prerë i oportuniteteve të edukimit shkollor, të punësimit, si dhe burgosjet e internimet e anëtarëve të familjes, u bënë pjesë e paduruar e ankthit jetësor të Nevzat Llullës, duke mos i lënë atij mundësi tjetër përveç arratisjes. Për fat të mirë, ngaqë asgjë nuk jeton për gjithmonë (madje as problemet tona) me ndihmën e dajës së nënës, aty nga fundi i vitit 1980, Nevzati u vendos në Nju Jork. Në fillim ju përvesh punës si pjatalarës, pastaj ushtroi njohuritë e tij në industrinë e ndërtimit deri në vitin 1995. Ndonëse i suksesshëm në punën që bëri për 15 vjetët e para të jetës së tij në Amerikë, ëndrra e tij shtegtonte drejt mundësisë së hapjes dhe administrimit të një restoranti. Tashmë kursimet e bëra gjatë një dekade e gjysmë mjaftonin për përballimin e detyrimeve financiare të këtij projekti.

Gjithsesi, mjeshtëria, si zanat tashmë i së kaluarës, iu bë ndihmë Nevzatit në hapjen e restorantit të ri. Në vend që të shpenzonte me dhjetëra-mijëra dollarë në një lokal të gatshëm për të filluar punën, ai bleu një godinë ku më parë kishin qenë zyra, dhe ja hyni punës nga e para, pra më parë nga shkatërrimi e më pas nga ndërtimi.

Por ndërtimi është më shumë se një fjalë goje. Shumica e klientëve që frekuentojnë restorante do e mbështesnin mendimin se platforma e ndërtimit, e sidomos pamja e brendshme e lokalit, ka një rëndësi të veçantë. Ndaj zoti Llulla i ka kushtuar një rëndësi të veçantë procesit ndërtimor dhe mobilimit të lokalit. Ngaqë qyteti i Luisvillit (Lewisville) të Teksasit, ku gjendet lokali, konsiderohet si një nga zonat më të shtrenjta për të jetuar aty, Nevzati është dedikuar që lokali i tij të jetë në akord më këtë klasë njerëzish.

Këtë ai e ka filluar që nga harmonia e koloreve. Ky kujdes shihet që në ngjyrën ngrohtë të pllakave të dyshemesë, në kubet e vogla prej dërrase që u japin mundësinë klientëve të kalojnë drekën apo darkën më në privatësi me familjet e tyre, dhe në komfortin e karrigeve që i përgjigjen shijeve të kujtdo edhe nga eleganca që paraqesin. Përmbi çdo tavolinë ai ka montuar nga një llambadarë të tipit klasik për të krijuar një atmosferë të përshtatshme midis dritës dhe dizenjos së lokalit.

Punimet e artit që gjendën të vendosura në muret e lokalit Nick’s Pizza and Pasta inc., janë sa të përshtatshme aq edhe interesante. Dy piktura të mëdha, njëra e qytetit Venecia (Venezia) dhe tjetra e qytetit të Nju Jorkut, tërheqin vëmendjen e klientëve që në hyrje të restorantit. Ato janë të ndara prej njëra-tjetrës me nga një ndërmjetëse prej druri, me diamante të vogla, të dekoruara me rrush dhe fruta të tjera që të japin përshtypjes e stinës së bukur të vjeshtës.

Por aty ka edhe piktura e fotografi që të japin të kuptosh se pronari i restorantit është nga Shqipëria. Aktori i njohur botëror me origjinë shqiptare, John Belushi dhe heroi ynë legjendar Gjergj Kastrioti, kanë zënë hapësirën tjetër të dukshme të lokalit.
Një skulpturë me motiv nga antikiteti italian sikur i fton kalimtarët me prezencën e saj. Skulptura është vendosur pas xhamave të dritareve të madha dhe të pastra, në anën lindore të Nick’s Pizza. Madje edhe fotografitë e vajzave të Nevzatit, Lejlës dhe Albanës, shtojnë me bukurinë e tyre njerëzore esencën e ngrohtësisë familjare dhe të dekorimit që komunikon në heshtje me klientët.

Në fakt, Lejla dhe Albana, si dhe nëna e tyre Firdes, shpesh punojnë aty përkrah 18 punëtorëve që përbëjnë kompaninë e restorantit. "Punëtorët i kam mjaft të mirë," thotë Nevzati. Ai shton se suksesi i tij si biznesmen ka lidhje të drejtpërdrejtë me punën e ndershme dhe të palodhur të punëtorëve që punojnë për të. "Kur ata kanë nevojë të shkojnë në shtëpi dy apo tri orë më parë, unë jo vetëm që i përgjigjem pozitivisht kërkesës së tyre, por edhe rrogën nuk ua zbres për orët që largohen," shton me krenari ai.

Harmonia midis Nevzatit dhe punëtorëve që punojnë për të, bie në sy menjëherë. Sapo të hysh në restorant ata të përshëndesin dhe të afrojnë ndihmën e tyre me një ngrohtësi dhe profesionalizëm që është vërtet për t’u admiruar. Aq më tepër, shërbimi i cilësisë së lartë që gjendet aty, nuk është i kufizuar vetëm tek klientët që kalojnë drekën në lokal; të njëjtin shërbim gëzojnë edhe ata që porositë e tyre i bëjnë për t’i marrë ushqimet me vete ose për t’ua dërguar tek shtëpia e tyre ato.

"The Dallas Morning News", e konsideron si të vështirë mbijetesën e restoranteve të pavarura në këtë zonë. Sipas kësaj gazete, brenda një kohë shumë të shkurtër restorantet e pavarura hyjnë dhe dalin nga tregtia, sepse e gjejnë të pamundur të fitojnë numrin e nevojshëm të klientëve që duhet të kenë për ta vazhduar tregtinë. Ja se si e argumenton gazetari i kësaj gazete, Chris Wehkamp, mbijetesën e restorantit të Llullës: "...Por Nick’s Pizza ka mbijetuar. Arsyeja? Ata shquhen për ushqime autentike italiane të shërbyera në një ambient të pastër dhe të hapur."

Të gjitha ato që thamë më lart, nuk do të mjaftonin sikur ushqimet të mos ishin të një cilësie vërtet të lartë. Nevzat Llulla i ka marrë të gjitha masat e duhura për këtë aspekt të punës së tij si menaxher dhe pronar i suksesshëm që është. Ushqimet për hapjen e oreksit si djathi i fërguar, buka e bërë me pak vaj ulliri, hudhra, dhe djathë kaçkavall, apo krahët e pulave, mund të shijohen me një pije freskuese ose me një gotë verë, të cilën klientët mund ta sjellin me vete, ngaqë ajo zonë nuk lejon pije alkolike.
Pasi oreksi të jetë në nivelin e duhur, opsionet për diçka më formale janë të shumta. Sipas Nevzatit, specialitetet e bëra me mish viçi si (Veal Parmigiana), me mish pule si (Chicken Parmigiana), (Chicken Marsalla), (Chicken Aristokrat) apo ushqimet e detit, fitojnë komplimentet më të shpeshta të klientëve të tij.

Meqë picat i tij janë votuar për dy vjet rresht si picat më të mira të zonës së Denton-it, ai i ndjenë si të panevojshme komentet rreth shijes së mirë dhe popullaritetit të madh që kanë. Por ai flet me entuziazëm rreth sandviçëve italianë, pastave të bëra nga e para në lokalin e tij, dhe për llojet e ndryshme të sallatave, ëmbëlsirave, si dhe për numrin e madh të ushqimeve të bërë veçanërisht për fëmijë.

Ushqimet e shkëlqyera dhe shërbimi i cilësisë së lartë, të bëra një me atmosferën entuziaste dhe bukurinë e lokalit, përbëjnë arsyen e festimit me gëzim të 10-vjetorit të krijimit të restorantit Nick’s Pizza and Pasta Inc. Për këto dhjetë vjet, biznesi ka ardhur vetëm në rritje. Si është arritur kjo? "Unë nuk mbetëm i kënaqur derisa të gjithë njerëzit që vijnë në këtë restorant të jenë të kënaqur me ushqimet që gatuajmë për ta dhe me shërbimet që u bëjmë atyre," shpjegon Nevzati.