DINAMITI QË NA PENGON ME SHKUE DREJT EUROPËS

Në muejin dhjetor u duk sikur prej qytetit të Shkodrës kishte nisë nji ofensivë antikristiane, nji zgjim i përbindshëm i forcave mâ reaksionare – të cilat kishin së paku disa vite që heshtnin. Nji zgjim që përkon me shumë ndryshime politike të vendit, nji reagim që s’premton asgja të mirë.

Për këtë zgjim jo krejt të papritun shërbeu shuma e vueme në dispozicion prej qeverisë amerikane dhe vullneti i mirë i ministrit vlonjat Leskaj për me restaurue katedralen e shën Stefanit në kështjellën e Shkodrës.

Menduem se i takonte ndonji intelektuali me fe myslimane me kundërshtue përçartjet e këtij individi, por krejt kot, të gjithë heshtën.
Tashti, me kërkue që katedralja e shën Stefani të mos restaurohet përban në vetvete nji krim ndaj kulturës sonë, gjithsesi nuk asht krimi i parë në këto 500 e sa vjet. Me kërkue që të restaurohet si xhami përban nji gja të pamundun, mbasi vetë planimetria, struktura arkitektonike, prezenca e nji abside dhe vetë karakteristikat e stilit romanik-gotik – e bajnë të pamundun nji ndërmarrje të tillë.
Atëherë, ku donte me dalë nji provokim i tillë trashaman? Nji logjikë e tillë do të çonte me ndalue kthimin në origjinë të Kishës së Madhe, mbasi dihet që komunistat e patën kthye në nji pallat sportit.

Por elementi që ma shumë na bani me mendue në ligjëratat agresive të këtij individi ishte fakti se ai nënvizonte se në rasë se objekti do të restaurohej si kishë, pasojat do të ishin të paparashikueshme.
Në nji vend ku funksionon shteti demokratik, këto fjalë në vetvete do të përbajshin nji material për ndjekje penale për kërcënim, për nxitje të urrejtjes fetare, por tek ne shteti ec tepër ngadalë, sidomos kur asht demokratik.
Pasojat nuk janë të paparishikueshme, bile ato janë shumë të parashikueshme. Dje dinamiti në kodër të Zefjanës kundër kryqit që ishte vendosë aty shumë kohë mâ parë ishte pika në fund të ligjëratave ekstremiste të funksionarit në fjalë.
Kryqat e vendosun në Zefjanë dhe në Shkjez ishin të padurueshëm për shikimin e ndokujt, prandaj dinamiti u gjykue si mjeti ma i mirë për me i eliminue.

Mos vallë do të përdoret e njëjta landë plasëse edhe për Shën Stefanin?
Ka kaq shekuj që verbnisë sonë i shtohen idhtarë të pafund, ky asht shkaku pse mozaiku i kulturës sonë kombëtare mâ së shumti ruhet jashtë atdheut. Jashtë atdheut ruhet shkrimi i parë shqip, përkrenarja dhe shpata e Gjergj Kastriotit, librat e parë të botuem shqip, fjalorët e parë... Ata që janë mësue me i zgjidhë punët me zjarrm, me dinamit – e dinë mirë se këto gjana kanë shpëtue jo prej dhembshunisë së tyne, por prej nderit që na ka bâ Europa.

Menjiherë mediat nxorën hipotezën se kanë qenë shërbimet sekrete serbe që e kanë bâ nji gja të tillë. Mbas deklaratave të njimbasnjishme të muejit dhjetor, mbas firmave, mbas urrejtjes troglotide u fshehkan shërbimet serbe!
Atëherë s’u dashka ndonji punë e madhe për me i paralizue këto shërbime, mbasi veglat e tyne nuk janë përpjekë aspak me u msheh.
Ne nuk besojmë se mund t’i lëshohen të gjitha të këqijat shërbimeve serbe, pse disa përgjëgjësi duhet t’i marrin thjesht shërbimet shqiptare, të cilat duhet të garantojnë tue parandalue veprimtarinë kriminale të atyne që nxisin urrejtjen fetare dhe që përpiqen me shti ngrindjet dhe përçamjet në atmosferën paqsore që ekziston ndërmjet besimtarëve të katër besimeve: myslimanëve sunit, ortodoksve, bektashinjve dhe katolikëve.

Ai dinamit që ka hjedhë kryqin në Zefjanë nuk bân gja tjetër veçse na pengon me shkue drejt Europës, mbasi dihet që Europa asht e mbushun me kryqa të tilla, të cilët kanë qenë baza e saj logjike dhe shpirtnore.
Prandaj, të gjithë shqiptarët e mirë duhet ta dijnë se ata që nxisin urrejtjen fetare, ata që vendosin dinamit, janë anmiqtë mâ të mëdhaj të çështjes sonë kombtare, të së ardhmes sonë si popull i lirë dhe si pjesë përbase e Europës.