Beteja e papërfunduar e miteve

Përvjetori i pesëmbëdhjetë i urisë së parë legale të mbi 700 studentëve dhe pedagogëve të Universiteteve të Tiranës do të meritonte dhe meriton shumë më tepër se një pritje modeste si kjo që organizoi Grupimi "Dhjetor '90" në këtë mbrëmje.

Kësaj mbrëmje i mungojnë fizikisht shumë njerëz, protagonistë të atyre ngjarjeve të papërsëritshme, por mungesa e Azem Hajdarit, prijësit tonë të vrarë, e Arben Brocit, Avdyl Matoshit, janë dhimja jonë e pazëvendësueshme. Ne përjetësisht do t'i kujtojmë dhe nderojmë ata, të cilëve ju mor jeta vetëm pse e deshën atë jo vetëm për veten e tyre, por edhe për të tjerët, për të gjithë ne.

Ky përvjetor është ndoshta më i çmuari, më i spikaturi, më i ngarkuari me sfida dhe obligime për brezin e viteve '90-'91, brez që i dha shqiptarëve pluralizmin politik, brez që ç'mitizoi shoqërinë shqiptare nga mitet e diktaturës dhe diktatorit.

Shumë njerëz e kanë harruar dhe kanë të drejtë që në këtë godinë që tashmë quhet QNK ishte muzeu i diktatorit, të tjerë e kanë harruar që përballë Heroit tonë Kombëtar, Skënderbeu ishte përmendorja disa herë më e lartë e diktatorit. Shumë qytetarë të këtij vendi e kanë harruar për të mirë e për të keq që nuk kishte vend ku të mos zezonte portreti apo busti i atij që nxinte përditë jetë njerëzish.

Ata djem dhe vajza që rrezikuan jetën e tyre për ta ç'mitizuar shoqërinë shqiptare meritojnë mirënjohje dhe respekt të veçantë nga brezat dhe shoqëria shqiptare. Shumica e tyre deshën dhe mbetën anonim, pak prej tyre edhe sot e kësaj dite japin kontributin modest në luftë kundër miteve të reja që lindi tranzicioni ynë i gjatë dhe i vështirë.

Ky përvjetor është i çmuar së pari, se fëmija i bardhë i lindur nga Lëvizja Studentore e Dhjetorit '90 (Partia Demokratike) është në vitin e parë qeverisës pas 8 vitesh opozitë. Vite ku lindën dhe gjeneruan mitet më të egra të kapitalizmit alla socialist; miti i korrupsionit, kondrabandës, trafikut, varfërisë. I çmuar është edhe angazhimi, vullneti dhe serioziteti me të cilin qeverisja e re e ka nisur betejën me këto mite shkatërrimtare për një shoqëri si e jona.

Ky përvjetor është i spikatur për një arsye madhore, pasi u deshën plot pesëmbëdhjetë vite që Europa të bindej përfundimisht për dënimin e krimeve të komunizmit në Europën Lindore. Qëndrimi dhe deklarimet e fundit të Parlamentit Europian dhe të Këshillit të Europës janë një inkurajim dhe vlerësim për aktin e madh të studentëve që me sakrificën e tyre i dhanë shqiptarëve një shoqëri pa mite dhe buste të diktatorit.

Ky përvjetor është i spikatur edhe për arsyen tjetër që pas 15 vitesh ëndrrat dhe shpresat e studentëve, pedagogëve dhe qytetarëve të Tiranës dhe Shqipërisë po fillojnë e po bëhen realitet. Sllogani "E duam Shqipërinë si gjithë Europa" para dy ditësh "theu" traun e fundit për stacionin e Brukselit. Brezi i viteve '90 ka nisur të ecë nëpër ëndrrat e tij.

Ky përvjetor është sfidë, sfida jonë kombëtare. Sot, në Vjenë u çelën bisedimet për statusin final të Kosovës. Shqiptarët e Kosovës dhe serbët përballë njëri-tjetrit nën arbitrazhin ndërkombëtar. Unë kam bindje se sfida jonë kombëtare me ndihmën e urtësisë së udhëheqjes politike të Kosovës, me ndihmën e SHBA-ve dhe bashkësisë europiane do të jetë Pavarësia e Kosovës. Endrra dhe amaneti i Ibrahim Rugovës. Endrra e 100 viteve të gjysmës tonë të vrarë do të preket nga shqiptarët këtë vit.

Ky përvjetor së fundi është obligim jo vetëm për brezin '90-'91 po për krejt klasën politike shqiptare. Shqiptarët e meritojnë të kenë një shoqëri demokratike, të zhvilluar, të integruar, të lirë. Për këtë duhet të punojmë të gjithë së bashku.