Rekuiem për shtetin e Kosovës

-- nga Bekim REXHEPI

Deri dje Serbia i kërkonte shqiptaret bari të ndershëm në ndihmë e tyre, ndërsa sot vet shqiptaret po i lypin analfabetët e ndershëm në ndihmë e tyre, duke mos e lexuar dhe ndryshe pakon e Ahtisarit, sepse çdo lexim ndryshe nga "leximi" dhe "kuptimi" i tyre është destabilizim dhe anarki për Kosovën.

Qe kur u dërgua pakoja e Ahtisarit në Kosovë, shqetësimet u bënë të mëdha, ato madje prekën edhe një shtresë të gjërë popullore, në këtë shqetësimi, të përpjestueshëm është bashkangjitur edhe levizja "Vetëvendosje", e udhëhequr nga lideri më i zëshëm, i ditëve te fundit, Albin Kurti. Kjo lëvizje tashmë në rritje, nga ç'ishte dje, nuk i bart mashtrimet politike, siç ka bërë lidershipi politik i institucioneve apo së fundi transpostimi i tyre në Grup të unitetit, me mandat deri pas negociatave të Vienës. Grupi i unitetit apo negociatoret e Vienes, për statusin e Kosovës, duket sikur janë vu më me vullnet para këti procesi politik.

Por, një proces si ky, që akoma nuk ka dëshmuar rezunatorin e domosdoshëm, se do të mund të dërgoi palet në solucionin e problemeve te domosdoshme, duke sjellë pajtimin dhe marrëveshje. Në fakt mungesa virtuoze nuk ka treguar se si mund te sqarohen objektiva e suksesit politik. Meqë procesi për statusin e Kosovës akoma nuk është shtruar e biseduar në përmasën e vet, dhe nuk dihet me saktësisht se, dhe kur do te bisedohet, pikërisht dhe vetëm për të. Duke i ikur statusit, i është shmangur edhe kërkesës për pavarësi të Kosovës.

Kërkesa për pavarësi - esencialisht evropiane

Atëherë kërkesa për pavarësi nuk mund te bishtrohet me standarde dhe kushte, sepse esencialisht pavarësia e Kosovës është dhe mbetet kërkesë evropiane. E drejta për vetëvendosje si një kërkesë universiale e demokratike është bazë efikase e çdo procesi politik. Aplikushmëria e kërkesës për pavarsi, në njohje të saj, nuk mund te kuptohet gabimisht dhe të quhet si një farsë politike.

Mëgjithëse, Beogradi dhe i gjithë institucioni i saj politik, qe prej kohësh ka dhe tenton ta suspendojë kërkesën politike shqiptare për pavarësi te Kosovës, duke e penguar dhe duke i bashkangjitur kërkesën e saj te justifikushme, dhe krejtësisht të padrejtë. E padrejtë është kërkesa serbe, madje në krejt esencën e saj, sepse aspiron në segregacion, në dhunë dhe shtypje përmanente. Dëshira serbe për të mbajtur perjetësishtë nën kontroll e dhunë shtetrore Kosovën, tashmë nga çdo politikë vendimmarrëse është cilsuar e padrejtë, dhe mu për këtë ajo është dënuar.

Duke shikuar njëanshëm kërkesën e drejtë për pavarësi dhe kërkesën e padrejtë, për ta mbajtur Kosovën nën sovranitetin e rrejshëm serb, ne dhe as një politikë tjetër, e cila do, të ndaj diç, në mes te drejtës dhe te padrejtës për te formuar, një kërkesë të tretë koncesive nuk mund të na sjellë në një zgjidhje të mirë. Duke i bërë prerje njërës dhe vetëm njërës kërkesë, atherë na vije pyetja:- Ç'farë koncesioni do ti bënim në këtë rast, kërkesës së drejtë për pavarësi të Kosovës, e cila është esencialisht evropiane, dhe si mund ta forcojmë kërkesën e padrejtë të Serbisë, për mbajtjen e Kosovës akoma si koloni, që është esencialisht kërkesë mesjetare e raciste.

Pra këto dy argumente, thelbësore dhe akoma te qëndrushme politike, duhet të merren për bazë, në procesin e nisur për Kosovën, që të mund te vemi në zgjidhje të mirë, stabile dhe paqësore.

Klasa politike në Kosovë duhet pranuar, se nuk ka bërë sa duhet, që këtë dhe argumente të tjera, ti bëjë më prova të besushme, në veshët e politikë-bërjes nderkombëtare. Madje nga shumë faktorë subjektivë brenda politikës kosovare, të kycur si të vetmit në procesin "legjitim" të Kosovës, që gjithnjë sipas tyre ky lloj ligjitimiteti, na vjen vetëm edhe nga zgjidhjet elektoriale te zhvilluara në vend. Duke justifikuar për qëllime te tyre dhe vetëm përsonale, këta "legjitimues" mohojnë realitetin faktik të vendit.
Zgjidhjet e njëpasnjëshme në Kosovë janë organizuar nga një administratë ndërkombëtare e instaluar në Kosovë që pas luftës, e cila ka mohuar shumë realitete, shumë fakte historike shqiptare. Për të cilat nuk ka ndodhur reagim i domosdoshëm dhe i mundshëm. Mu për këtë, shumë prej shqiptarëve në Kosovë, i kanë bojkotuar këto zgjidhjet politike, si një "përgjigjeje" në mosbindje në drejtësin nderkombëtare, e cila është provuar disa herë në historin e tonë.

Pra te thirresh në një "legjitimitet" të tillë, nuk i bën mirë drejtësisë vendore, nuk i sherben fundi atdheut të molisur. Madje kjo klasë politike në Kosovë, e mbështetur mbi këtë lloj "legjitimiteti" nuk ua lejon të tjerëve dhe nuk duan që te flasin te tjeret ne emër të popullit (edhe pse nuk e kanë atë mandat të tërësishëm që te flasim vetëm ata të zgjedhurit në emër të tij), sepse duan qe vetë ata te jenë "përgjegjësit kryesorë" të vendit dhe bartësit e pozitave. Por janë këta dhe pikërisht këta që kur, është puna të japin përgjegjësi popullore, i ikun bythucat skutave.

Pako Ahtisari dhe pakoja për Kosovën

Kryenegociatori nderkombëtar Ahtisari, këtë pako nuk e shpiku, nuk e bëri eksperiment të tij personal, fundi e tha qartë në një konferencë shtypi se: “Kjo pako është rezultat i bisedave dhe qendrimeve te palëve në Vienë, në negociata e fundit mes pales serbe dhe asaj shqiptare”. Pra bazuar nga ajo se çfarë është biseduar në këto negociata, ka dalë pakoja për Kosovën. Është rezultat i propozimet dhe i vendimeve te të dy palëve në këtë negociata.

Delegacioni serb në Vjenë, ka shprehur qëndrime te ngurta sa i përket zgjidhjës së problemit te Kosovës. Ndërsa delegacioni ynë përpos koncesioneve të bëra atje, akoma na sjellë edhe mashtrime publike, se për zgjidhjen e statusit të Kosovës, kjo pako ka vetëm pavarësinë e vendit. E kemi dëgjuar retorikën e fortë të delegacionit tonë dhe vetëm naiviteti politik mund ta besojë.

Pala serbe ka shprehur në vazdimësi se nuk do te pajtohet me asnjë vendim, qe Kosova do të mund te dalë nga sovraniteti i Serbisë. Ky qëndrim aversivë, akoma vazhdon të mbetet i paluhatshëm, pavarsisht ndonjë deklarate, te ndonjë lidershipi serb, që publikisht të shtiret si demokrat.

Derisa pala jonë me retorikën e vet ka insistuar ta bëjë te besushme pakon e Ahtisarit, ndofta jo me kot kemi pyetur se si do ta bëjnë te besushme këtë pako, kur populli akoma nuk informohet qartë. Mos informimi i plotë është pjesë e keqe e politikës, për këtë politikë duket se janë vet përcaktuar grupi i unitetit.

Nuk mund ta bëjnë ndryshe, ndryshe nuk mund te jenë aty ku janë sot, vetëm dhe vetëm si të tillë, ata mund të mbesin në krye te vendit, në krye të korrupsionit, në krye te krimit politik, ekonomik, kulturor, social, etj. Ky lojalitet për korrupsion, për krimin politik, ekonomik, kulturor, social, etj., nuk e sjellë asnjë vendim, që mund te shpie te një pavarësie për Kosovën. Pak kush e ka besuar këtë qëndrim te justifikueshëm te palës sonë. Plasaritjet në këtë qëndrim të kësaj pakoje, sa vijnë e shtohen.

Deri dje Serbia i kërkonte shqiptarët bari të ndershëm në ndihmë e tyre, ndërsa sot vet shqiptaret po i lypin analfabetët e ndershëm në ndihmë e tyre, duke mos e lexuar dhe ndryshe pakon e Ahtisarit, sepse çdo lexim ndryshe nga "leximi" dhe "kuptimi" i tyre na qenka destabilizim dhe anarki për Kosovën.

Fundi kjo pako nuk mund te lexohet vetëm në mënyrë analfabete siç përpiqen ta bëjnë pjesëmarrësit e delegacionit tonë. Madje naiviteti i tyre shkon edhe deri te sygjerimet e pakripta, që se pari ti bijmë murit me kokë dhe pastaj në këtë gjendje ti kthehemi pakos në lexim. Kështu disi po më sygjeronte edhe i një “analist” i njohur i yni, gjatë javës së shkuar, në një bisedë private.

Ndarja e Kosovës

Dhuna e ushtruar ndaj protestuesve me 10 shkurt në Prishtinë, nxorri sheshi gënjeshtrën, e më të krekosurit Hashim Thaqi, se pas largimit te ushtrisë dhe policisë serbe nuk do te vritet as edhe një shqiptar, pa arsye apo pse ka bindje tjetër politike. Dhe jo më larg se tetë vite më pas vijmë te arsyeja e institucioneve të tij, prapë për ti vrarë serish shqiptaret për bindje politike, që nuk janë te njëjta me të. Madje edhe paturpëshëm u justifikua dhuna nga Grupi Unitetit, perfshire Kryeministrin dhe Presidentin, lider opozite etj, që synuan të fusin sërish Kosovën ne nje kaos politik, duke eliminuar te drejtën demokratike te mosbindjes me çfardo politike.

Mashtrimet dhe iluzionet e tyre nuk mund te jenë bindje e përgjithëshme politike, sa do që trumpetohet pa pra, askush ne fakt nuk i beson kësaj klase politike me këtë vizion politik. Por, pyetjes që mund te shtrohet se; - si mund te te kërkohet edhe më tutje ky besim, kur edhe shprehja më demokratike e protestës mbytet në gjak.

Kur ka një regjim dhe kur ka një servilizëm të gjërë politikë, vërtetë është vështirë të vihet ne shprehje vullneti politik i një populli. Por, populli shqiptar ne Kosove, e ka dëshmuar veten se gjen shtegëdalje për vete, edhe atëhetë kur kjo dukej e pamundur për disa iluzionistë, ky popull do te kërkojë rruge te tjera demokratike, drejtues te tjere, per te finalizuar lirin dhe Kosovën e Pavarur.

Sa i përket tashmë ndarjes së Kosovës edhe njëri lider më kyc në Grupi Unitetit, V.Surroi, negociator i Vienës, e bëri te ditur për një agjensi se; kjo ndarje ka ndodhë me pranimin e pakos se Ahtisarit. Ngrihe si te duashë këtë pako elastike, por një gjë e kuptushme, kjo qe e thotë V. Surroi; “Dokumenti i Ahtisarit i publikuar parasheh, jo vetëm pavarsine e Kosovës, por edhe shkeputjën e veriut të Kosovës”. |së paku kështu doli informcioni në Lajme.Net|.

Një dhimbje për realitet. E kemi thënë politikisht me virtualitet te jashtzakontë, se Kosovën qe tetë vite nuk e administron më nga Serbia. Por, a e kemi pranuar po kështu se qe tetëvite e këtej Kosova nuk e administron pjesën e vet, gjegjësishtë veriun e Kosovës. Duke mos dashur të besojmë këtë realitet, nuk mund të bëjmë më shumë, më ndryshe te kuptushme, dhe të themi se nuk e kemi provuar këtë fat të keq, e të dhimbshëm.

Nuk janë te paktë zërat këshillues që kanë sygjeruar për një syçeltësi politike, para se te shkohet dhe para se të vendoset ndonjë plan i mundshëm për Kosovën. Në fakt këta zëra janë injoruar, janë çmontuar, madje janë izoluar me qëllim që te mbesin të vetëm, dhe fare te vetëm. Kjo ka ndodhur, pikërisht nga ata “politikanë aktualë”, që në fakt nuk do te duhej ta bënin një gjë të tillë, madje në kushtet të tilla çfarë është Kosova, sepse këta zëra këshillues, si gjithkund në shoqeritë e emancipuara kanë ndikim dhe janë te arsyeshëm. Sepse siç dihet ata nuk mbartin ngarkesa te një politike ditore, e cila në rastet e veçanta, bëhet shumë dhe ndikuese e saj. Pra, shikuar në esencë edhe politike këta zëra këshillues, janë mjaft domëthënës ne zhvillimet që po kalonte Kosova. Por veshi i shurdhër, vazhdon t’i atakojë me fortesë të jashzakontë, gjë qe tani nga të shurdhët politikë, del një përpjekje për te krijuar hapsirë nga gjithë ajo ngushtësi momentale e veprimeve dhe e vendimeve të tyre jo te mira, që ishin të shoqëruara me heshtje dhe me pajtimi për gjithçka.

Është e nëvojshme që gjatë gjithë procesit të shpalosjesë së pakos për Kosovën nga Martti Ahtisarit, të sqarohet tendenca e paskrupullt dhe e shpejtuar, e një vetfalje politike. Kjo tendencë e parisë sonë për vetfalje politike, po synon ta bëjë këtë humbje të madhe ne një fitore te lehtë, gjë qe nuk ka gjasa te ndodhë realisht sepse në pakon e Ahtisarit, mohohet lufta çlirimtare e shqiptarve, ndofta ky mohim ua plotësoi egon e disa shqiptarëve pacifistë, që në vazhdimësi edhe vet e kanë mohuan këtë luftën çlirimtare. Pra, pakoja e Ahtisarit ua plotëson këtë mund për mohim të luftës çlirimtare. Dhe sipas kësaj pakoje shqiptarët, nuk është dashur te luftojnë për Kosovën, sepse për Kosovën, në fakt nuk luftuan turqit, boshnjakët, romët, etj. Romët, boshnjakët, turqit, etj., madje do të kenë te drejta te njëjta, me shqiptaret shumicë dhe me mbi 92%, të të gjithë popullatës në Kosovë. Shqiptarët qe më shumë se te tjerët, luftuan dhe derdhën gjakun e tyre për Kosovën, në fund Kosova më nuk do te jetë përfundimisht me këtë pako e shqiptarve.

Në 57 faqe, shqiptareve u thuhet qe te kompozojne nje flamur te Kosoves ku te jene te perfshire qe te gjithe: shqiptarë, serbë, turq apo boshnjakë. Ja se çfare thuhet ne Rregullat Kushtetuese te propozimit: «Kosova do të ketë simbolet e veta të dallueshëm: flamurin, stemën dhe himnin të cilat do të reflektojnë karakaterin shumëkombesh te Kosovës.» Madje te gjithë kështu do të kompozojnë një lloj kreaturë te re dhe të çuditshme. Fytyra raciste e demokracisë do te shpaloset për herë te parë në Kosovë. Ku do ti shohim segregacionin mbi racat superiore dhe inferiore?

Të gjithë ata që përkrahin këtë pako te Ahtisarit për Kosovën, shkelin mbi gjakun e dëshmorëve mbi luftën çlirimtare.

Madje për të përkujtuar atë që s'thuhet kot se; "kur ti nuk e ruan lirinë e kthen robrinë tënde".