PSE KOSOVA MUND TË KETË PAVARËSI VETËM PËR SOLIDARET E REGJIMIT

-- nga Bekim REXHEPI

Duket se edhe ky regjim nuk i do shqiptaret e lirë, nuk i do qe këta shqiptaret, qe dje ishin te shtypur nga regjimi i Serbisë, sot të jenë te lirë, te jetojnë të lirë në mënyrën e vet, ne shtëpitë e tyre, ne vendin e tyre te quajtur Kosovë

Se natyra e regjimit në Kosovë, po rrëshqet goxha ngjashëm si me regjimin e Serbisë, këtë më se miri po e tregon procesi i montuar politik ndaj Albin Kurtit. Se natyra e regjimit në Kosovë po dallon më pak edhe nga mënyra (e sjelljes qe aplikonte regjimi serb dikur, ky regjim mbase u identifikua si regjim më vulgar, regjim ky që i vlerësonte në mënyrën e vet proceset normale ne Kosovë si gjithçka antiserbe – sepse më këtë përpiqej ti ngadalësonte proceset apo ti shuante fare ato. Së pari duke bërë arrestime politike, ndaj liderëve të lëvizjeve shqiptare), e vlerësimit të veprimtarisë së lëvizjes shqiptare për “Vetëvendosje”, edhe ky është një vlerësim shumë i ngjashme me ato fushatat antishqiptare qe ushtronte regjimi i verbër i Serbisë.

Duket se edhe ky regjim nuk i do shqiptaret e lirë, nuk i do qe këta shqiptaret, qe dje ishin te shtypur nga regjimi i Serbisë, sot të jenë te lirë, te jetojnë të lirë në mënyrën e vet, ne shtëpitë e tyre, ne vendin e tyre te quajtur Kosovë. Duke menduar në testimin qe ne akoma duhet kaluar, për zhvillimin e demokracisë në Kosovë, më bëhet çdo ditë e më e qartë se kot po krekosemi në far rezultati sepse nuk mund të hymë më thellë në shifra, kur praktika tregon se në Kosovë nuk ka më zhvillim te demokracisë autoktone, ka vetëm demokraci selektive, apo më mirë te themi se ka vetëm një demokraci rrisku.

Demokracia e rriskut, - për mendimin tim është demokracia që po ofron regjimi aktual, që e sundon Kosovën arbitrarisht, që synon të arrijë më shumë solidar brenda sistemit apo pushtetit të tij. Regjimi administrativ ndërkombëtar në Kosovë i instaluar qe më shumë se tetë vite ka arritur të krijojë me suksesin e vet të jashtëzakontë numër të madh bashkëpunëtoresh të futur brenda sistemit dhe pushtetit të tyre arbitrar.
Solidariteti i një pjese te elitës shqiptar me regjimin aktual, po justifikon vërtetë të ashtuquajturat institucione të Kosovës. Goxha recidivistët janë këta solidar që po gënjejnë pa turp, se janë në procesin e pavarësisë se Kosovës. Shtrohet pyetja, si mund te bëhet fjalë për pavarësinë e një vendi, kur një regjim brenda ati vendi arbitrarisht sillet kundrejt vullnetit politik të ati vendi.

Pak e besueshme mbetet politika denigruese e këti regjimi dhe e solidarve shqiptar, sepse vet procesi ka degraduar në mundësin e zgjidhjes normale, e pragmatike që do të duhej të kishte zgjidhja për Kosovën. E vërteta është se populli i Kosovës me mbi 97%, e do vetëvendosjen. Për këtë ai ka zhvilluar luftën e vet të përgjakshme, madje vullnetin për liri e pavarësi, e ka deklaruar shumë herë, pavarësisht shtypjesh e regjimesh. Nuk bëhet ndonjë shpikje (në këtë shpjegim timin), se solidaret shqiptar kurrë nuk i kanë munguar regjimeve antishqiptare, këtë e dëshmon historia dhe koha.
Kjo gjendje e mbisundimit te tyre gati e papengueshme më nuk mund te klasifikohen vetëm si ambicie e liderëve të thjeshtësuar bajraktarist. Voluntarizmi i liderëve tanë, përpos qe madhështoi këto ambicie te tyre nuk sollën ndonjë risi në politikën e mendimit shqiptar.

Ka te drejtë plotësisht Albini, qe e shef dhe thirret në lëvizje politik, sepse brenda këtyre tetë viteve lëvizja jonë politike u recidivua, ne politikë të ndejës e pritjes. Pra momenti na rikthe serish te gjendja ku ne patjetër duhet të orientohet tek raporti midis revolucionit dhe institucionit të vërtetë- sepse kjo gjendje status-quo-së politike tanipërtani duket dimensionalisht e falimentuar. Për ti parandaluar skenarët e keq për Kosovën, që i përcaktojnë interesat sencasive, qe gjithsesi i dëmtojnë interesat tona, atëherë ne duhet te kemi skenarin tonë te daljes nga status-quo-së, e cila nuk na konvenon në këtë përshpejtim te zhvillimeve e karaktereve qe po merr politika ndërkombëtare.