Një përgjigje violente

Asnjeri nuk ka thënë që do të jetë e lehtë. Dhe nervat e tensionuara sapo kanë filluar betejën. Më 10 shkurt, dy shqiptarë, duke protestuar kundër pengesave ndaj pavarësisë së kufizuar të Kosovës, janë vrarë nga plumbat plastikë të qëlluar nga policët në Prishtinë. Ministri i Brendshëm i Kosovës dha dorëheqjen dhe Komisioneri i Kombeve të Bashkuara është pushuar nga puna. Protesta violente vetëm konfirmon sinjalet e lëshuara nga diplomatët, që çdo shtyrje ose vonesë në zgjidhjen e statusit përfundimtar, do të ishte fatale.

Kosova është çështja e fundit për t'u zgjidhur, pas rënies së Jugosllavisë së viteve 1990. Ndryshe nga pjesët e tjera të vendit të vjetër që kanë fituar pavarësinë, Kosova ka qenë pjesë e Serbisë dhe jo një nga Republikat e Federatës Jugosllave. Në këtë mënyrë, Serbia mund të pretendojë që indipendenca e Kosovës shkel integritetin territorial të saj. Por 90% e Kosovës, me 2 milionë njerëz, janë shqiptarë etnikë, të cilët do të preferonin të shkonin përsëri në luftë sesa të ishin nën Serbinë.

Që nga viti 1999, juridiksioni i Kosovës ka qenë në duart e Kombeve të Bashkuara. Më 2 shkurt 2007, Martti Ahtisaari, ish-President i Finlandës, i ngarkuar nga Kombet e Bashkuara të zbardhte në letër idetë e tij për Kosovën, propozoi planin e tij. Megjithëse ai nuk përdor fjalën "pavarësi" ai përshkruan një pavarësi të ardhshme për Kosovën. Serbët dhe pakicat e tjera do të kenë një nivel të lartë mbrojtjeje, dhe një Mision i madh i Komunitetit Evropian do të zëvendësojë atë të Kombeve të Bashkuara që është sot. Forcat Paqeruajtëse të NATO-s do të qëndrojnë.

Që nga zgjedhjet e 21 Janarit, Serbia ka pasur një qeveri të përkohshme, e cila së bashku me kryeministrin Vojisllav Koshtunica, kanë refuzuar planin e Ahtisaarit. Këtë javë, Parlamenti serb bëri të njëjtin gjë. Zëdhënësi i Koshtunicës përpiqet të provokojë ndërgjegjen e Perëndimit, duke sugjeruar që humbja e Kosovës për Serbinë do të ishte njëlloj, si dhe humbja nga Çekosllovakia tek Hitleri pas Mynihut në 1938, e Sudentland, një vend i populluar nga gjermanët. Deri tani, Unioni Evropian e ka përkrahur planin e Ahtisaarit.

Nuk është surprizë, që serbët e Kosovës janë ngritur në protesta. Ata shpresojnë që Rusia, mike e Serbisë, do të vërë veton ndaj këtij plani, kur të diskutohet në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, me fillimin e bisedimeve në pranverë. Është e vështirë për t'u shpjeguar demonstrata e shqiptarëve e udhëhequr nga Albin Kurti, ku Lëvizja e tij për Vete-Vendosje kërkon pavarësi të menjëhershme, pa diskutime të mëtejshme me Serbinë. Ai argumenton që plani që i jep zonave serbe autonomi, është analog me ndarjen dhe mund të shpjerë në luftë.

Muajt e fundit, Rusia është pozicionuar gjithnjë e më shumë në mënyrë publike, kundër pavarësisë së Kosovës. "Në qoftë se imagjinojmë një situatë në të cilën Kosova arrin pavarësinë, atëherë njerëz të tjerë, njerëz që jetojnë në rajone që nuk u është njohur kjo (pavarësia) do të thonë që "ne nuk qenkemi po aq të mire sa ata!" (kosovarët), thekson ministri i Mbrojtjes ruse, Sergei Ivanov. Kjo është një muzikë në veshët e z. Koshtunica.

Por, çfarëdo që të thotë Rusia, asgjë nuk mund të ndalojë marshimin e Kosovës drejt pavarësisë. Serbet dhe Shqiptarët do të mblidhen për takime të mëtejshme të pafrytshme në Vjenë javën që vjen, pas së cilës, z. Ahtisaari do të dërgojë planin e tij në Kombet e Bashkuara. Pastaj do të duhet një Rezolutë e re Këshillit të Sigurimit për të zëvendësuar misionin aktual të Kombeve të Bashkuara, me atë të Unionit Evropian.

Në qoftë së Rusia refuzon të bjerë dakord, më shumë sesa ruajtjen e Kosovës për Serbinë, ajo do të rrezikojë përsëri përfshirjen e rajonit në një kaos. Sidoqoftë, Kosova do të deklarojë pavarësinë dhe shumë vende (përfshi Amerikën dhe Anglinë) do ta njohin atë. Nuk do të ketë ndonjë mbrojtje shtesë për serbët e asnjë Mision Mbikëqyrës të Kombeve të Bashkuara. Në qoftë se ndodh kështu, atëherë dy shqiptarët që vdiqën më 10 Shkurt, mund të jenë viktimat e para të një vale të re dhune.