Elita mediokre

Atmosfera po ndryshon: pesë, ndoshta gjashtë shtete anëtare të Këshillit të Sigurimit të OKB-së përkrahin planin për një Kosovë të pavarur të ndërmjetësit të OKB-së, Martti Ahtisaari; nëntë shtete janë të domosdoshme për të siguruar shumicën. Vendet e tjera, gjatë vizitës së tyre të shkurtër ditëve të fundit kanë përjetuar një vend, i cili fare nuk i përgjigjet raporteve zbukuruese të diplomatëve të OKB-së. Pse t'i jepet pavarësia një krahine, e cila nuk mund të garantojë sigurinë e pakicave? Dhe duhet të luftojë me krimin e organizuar në nivelin më të lartë? Vetëm pak shtete dëshirojnë të angazhohen (për pavarësi, v.j.).

Nëse pyeten kritikët për alternativat e mundshme, atëherë pason pak. "Të negociohet më tutje" është këshilla më precize. Por, pas bisedimeve njëvjeçare mes serbëve dhe shqiptarëve është bërë e qartë se ata nuk mund të pajtohen sa i përket çështjes së sovranitetit. As Beogradi, as Moska, nuk ofrojnë një zgjidhje konstruktive. Madje edhe udhëheqja serbe e ka të qartë se një "konfederatë" fleksible apo një konstruksion kulmor artificial nuk do të funksiononin.

Por, edhe "zgjidhja e Tajvanit" e propozuar nga Beogradi - pavarësi faktike, por edhe juridike - pa të drejtë e bart emrin zgjidhje: ajo do të shkaktonte tensione të vazhdueshme; si në Tajvan. Rusia, ndërkaq, është duke kërkuar thjeshtë grindje; jo vetëm sa i përket Kosovës. Bombardimi i Serbisë para 8-vitesh paskësh qenë "gabim", ka thënë Putin. "Por, jo gabimi ynë". Pra, le të shikojë Perëndimi se si do ta zgjidh problemin! Ky qëndrim mirëkuptohet edhe nga kundërshtarët e atëhershëm të sulmit të NATO-s. Por, edhe ai që i jep të drejtë Putinit, mund të pranojë se kështu nuk shkon më. Çfarë kanë parë emisarët e Këshillit të Sigurimit, është e vërtetë: gjendja e pakicave, para së gjithash e serbëve dhe romëve, është e keqe dhe nën ndikimin e një elite mediokre. Kosova është në rrugë për t'u bërë një anëtare jo aq e lavdërueshme e familjes së popujve.

Por, këto dy gjëra nuk janë argumente kundër pavarësisë. Nëse Kosova mbetet pjesë e Serbisë, kjo nuk i ndihmon fare pakicës së rrezikuar atje. Përkundrazi: nëse pakica pengon pavarësinë, atëherë ajo mbetet edhe më shumë cak i sulmeve të ekstremistëve shqiptarë. Paramendimi se policia serbe do t'i mbronte pakicat është aq aventurier, saqë nuk propozohet as nga Beogradi. Patronazhi i huaj nuk e mbron Kosovën as nga ndikimi i krimit të organizuar. Përsëri përkundrazi: skena kriminale në Kosovë ka lulëzuar pikërisht nën sundimin serb, kur policia serbe i ka stimuluar dhe shantazhuar biznesmenët shqiptarë. Edhe administrata e OKB-së, e cila është e pasur, e paditur dhe burokratike, u ka ofruar kriminelëve një biotop të bukur. Nëse mandati i kalohet Bashkimit Evropian, me gjasë pothuaj asgjë nuk do të ndryshojë.

Nëse fare ka shpresë, atëherë ajo është te vetë shqiptarët e Kosovës. Rinia dëshiron të jetë pjesë e Evropës dhe është ngopur nga keqtrajtimi i pushtet-mbajtësve të korruptuar. Demokraci është kur njerëzit marrin fatin e tyre në dorë: kjo e vërtetë e thjeshtë, është harruar nën regjimin e teknokratëve "shtet" apo "komb-formues". Një Kosovë e pavarur nuk është garanci për përmirësim. Por, gjithçka tjetër është garanci se do të vazhdojë të jetë kështu keq, si tani.

Edhe për ndarjen etnike të Kosovës po debatohet, sepse serbët edhe shqiptarët eventualisht mund të pajtoheshin për këtë; ndonëse në dëm të të tjerëve. Romët, kroatët, goranët, shqiptarët katolikë, nuk do të marrin territor të tyre. Hapi tjetër do të ishte që shqiptarët në Serbinë jugore do t'i bashkoheshin Kosovës. Humbëse e ndarjes do të ishte edhe Bosnja. Ky vend mbahet bashkë, vetëm me doktrinën se në Ballkan nuk do të tërhiqen kufij etnikë. Nëse Kosova ndahet, atëherë edhe Bosnja. Pra, pavarësia, në fund, është e keqja më e vogël.