Drejtuar kryetarëve të shoqatave shqiptare në Mbretërinë e Bashkuar

-- nga Petrit Kuçana, Londër më 05 Tetor 2007

Për dijeni Ministrit të Punëve të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, Shkëlqesisë së tij, Z. Lulzim Basha.

Ne ndërtuam një model
Të nderuar kryetarë të shoqatave shqiptare në Mbretërinë e Bashkuar, të gjithë ju që keni marrë përgjegjësinë për të qenë përfaqësues të mërgimtarëve në këtë shtet. Dëshirojmë që t'iu përgëzojmë për kurajën dhe guximin qytetar që treguat me qëndrimin tuaj, për solidaritetin në mbrojtje të dinjitetit, jo vetëm të gazetës "The Albanian", por edhe të atyre përfaqësuesve të shoqatave, që nuk u ftuan në takimin e datës 4 Tetor 2007, parashikuar si takim i Ambasadorit të ri në Mbretërinë e Bashkuar Z. Zef Mazi me komunitetin e këtushëm shqiptar. Me modesti mund të konstatojmë se të gjithë së bashku të nderuar Kryetarë, bëmë që në historinë e diplomacisë shqiptare të shënohet mbase rasti i vetëm, unikal në llojin e tij; reagimin kolektiv ndaj politikave selektive, përçarëse dhe tepër të dëmshme, që zbatohen nga stafet e përfaqësive diplomatike të shtetit shqiptar.

Të gjithë jemi të bindur se qëndrimi ynë, nuk ishte një braktisje ndaj institucionit të ambasadës. Të gjithë ne e dimë, se sa shumë i respektojmë institucionet, jo vetëm ne që kemi marrë përgjegjësinë për të qenë përfaqësues, por edhe të gjithë qytetarët e thjeshtë shqiptarë që jetojmë në shtetin Britanik, që njihet si djepi i demokracisë perëndimore. Neve nuk na pëlqen që qëndrimin tonë ta quajmë bojkot, por reagim qytetar normal për mbrojtjen e dinjitetit tonë. Me këtë qëndrim ne dëshmuam se nuk jemi për ndarje dhe përçarje. Ne jemi për bashkëpunim, por nuk mund të tolerojmë ndarjen, fyerjen, përbuzjen, përçmimin që na bëhet, nga kushdo qoftë ai. Të gjithë së bashku ne i thamë Jo ndarjes, cilado qoftë ajo, krahinore apo fetare, ideologjike apo politike, klienteliste apo preferenciale. Me qëndrimin tonë ne nuk lejuam të injorohet puna e kolegëve tanë. Nuk lejuam që të përbaltet puna e këtyre organizatave shqiptarëve, që kanë shërbyer prej kaq kohësh në Britani dhe që kontributi i tyre është shumë i çmueshëm, por që mjerisht nuk ishin ftuar në këtë takim.

Ne nuk lejuam që shumë prej këtyre organizatave që kanë shërbyer si ambasada të shqiptarëve në Britani, në momentet kur këtu nuk kishim përfaqësi diplomatike dhe aktivistët e këtyre shoqatave u shndërruan në ambasadorë të shkëlqyer të kombit shqiptar, të liheshin mënjanë, të poshtëroheshin kaq paturpësisht. Ne nuk lejuam që të përbaltet misioni i arkitektëve që për vite e vite me radhë, ngritën urat e fuqishme të bashkëpunimit Shqiptaro-Britanik. Por mbi të gjitha, me qëndrimin tonë ne shembëm një tabu. Shembën modelin e idhullit, modelin e komandantit, modelin e shefit të ngritur deri në piedestal. Ne të gjithë së bashku i thamë jo, komandës, i thamë jo vullnetit të lig, i thamë jo interesave meskine.

Qëndrimi ynë nuk dëmtoi aspak institucionin e ambasadës, përkundrazi e ndihmoi atë. E ndihmoi Ambasadorin dhe stafin e tij që të përmenden. E ndihmoi që të vetëdijesohen për misionin për të cilin janë caktuar. Qëndrimi ynë u kujtoi atyre detyrimin kushtetues që kanë ndaj nesh, nenin numër tetë të Kushtetutës së Shqipërisë. Qëndrimi ynë u kujtoi atyre se mërgimtarët nuk mund të harrojnë premtimet për ndryshim, u kujtoi se ka perënduar koha e urdhrave, se është koha e bashkëpunimit.

Qëndrimi ynë nuk ishte aspak i padenjë. Ne nuk kemi qenë për braktisje as për bojkote, por u detyruam që ta ndërmarrim një qëndrim. Të gjithë së bashku krijuam një model krejt të ndryshëm, atë të mosnjohjes së shefave, por të bashkëpunëtorëve. Ne i mëshirojmë të pa-dinjitetshmit.

Me qëndrimin tonë ne dëshmuam se nuk u përkasim klaneve, as interesave klanore. Ne nuk u përkasim atyre që vrapojnë të rezervojnë lokalet e shtrenjta për ambasadorët, apo stafet e tyre. Nuk u përkasim as atyre që mbajnë makina luksoze, as atyre që na ftojnë darkave dhe na këshillojnë që të mos injorojmë ambasadorin, as atyre që na japin leksione se si duhet të luftojmë me armiqtë e brendshëm dhe të jashtëm... Ne kurrë nuk kemi pretenduar të jemi padronët e komunitetit, por shërbëtorë të tij. Ne dëshmuam se nuk jemi as raportues të fshehtë, servilë apo suflerëve, as sekserë vizash apo interesash, por qytetarë shqiptarë që dëshmojmë në mënyrën më demokratike vullnetin tonë. Ne e mbajtëm këtë qëndrim pasi besuam tek e vërteta, besuam tek e drejta. Ne dëshmuam se nuk udhëhiqemi nga shefa, as nga klane apo interesa të ngushta meskine apo ekonomikisht të leverdishme, por udhëhiqemi nga parime dhe principe. Ne besojmë se shërbyem për krijimin e një modeli të ri.

Të gjithë neve nuk na shqetësoi mungesa e këtij lajmi në media, pasi e dimë se nuk është shumë e lehtë përballja me luanët, të rinj apo të vjetër qofshin. Ne nuk e morëm këtë qëndrim për të bërë lajm gazetaresk, por për të mbrojtur të drejtën dhe dinjitetin tonë. Ne ndjejmë keqardhje për ata që sugjeronin gazetarët dhe bashkëpunëtorët tanë, për parëndësinë e këtij lajmi. Ne i mëshirojmë të gjitha ata që çanë telefonat e redaksive të mediave, që ky lajm të mos transmetohet. I mëshirojmë ata që kontaktuan miqtë e vjetër e të rinj, të majtë, të djathtë apo të qendrës, deputetë, pronarë mediesh apo biznesmenë, për t'u siguruar se ky lajm nuk do të transmetohet, apo nuk do të botohet. Sepse vetëm kështu do ta kishin më të lehtë detyrën, sepse vetëm kështu do të kishin një telash më pak, sepse kështu do të mund të komandonin më mirë, sepse kështu nuk do të prekej personaliteti i tyre i padiskutueshëm. Ne ndjejmë keqardhje për ta. Kjo ne nuk na dekurajon, përkundrazi ne motivohemi më shumë dhe ndjejmë më shumë përgjegjësi, dhe bindemi edhe më tepër në shenjtërinë e misionit tonë. Por ne falënderojmë të gjitha shoqatat dhe organizatat e mërgimtarëve, që nga Australia e largët, Kanadaja, Amerika dhe Evropa që na përkrahën dhe që na përshëndetën në qëndrimin tonë.

Ne përshëndesim çdo mbështetje edhe nga shoqatat e tjera, pasi mendojmë se ky mund të jetë modeli i duhur edhe për ta. Ne besojmë se ky është një model i ri i thyerjes së tabuve, një model i ri ndryshimi, një model që do të përqafohet nga të gjithë mërgimtarët, nga të gjithë kolegët tanë, përfaqësues të shoqatave shqiptare në diasporë. Ne besojmë se ka perënduar koha, kur ambasadorët ishin menaxherë biznesesh të fshehta, koha kur ambasadat shërbyen si zyra të interesave të mëdha ekonomike, jo të shtetit shqiptar, por të klaneve, të farefisnive. Besojmë se ka ikur koha kur ambasadat shërbyen, jo si përfaqësuese të shtetit shqiptar, por si makineri vjelëse parash për emigrantët. Ne besojmë se është koha e përfaqësimit dinjitoz të Shqipërisë, të aspiratave të saj për në NATO dhe BE. Ne dëshirojmë që ambasadorët dhe stafet e tyre të jenë në lartësinë e duhur, sidomos në këto momente historike për çështjen e Kosovës.

Ne besojmë në vizionin tonë, ashtu siç besojmë se mërgimtarët meritojnë më shumë. Meritojnë më shumë dinjitet, meritojnë më shumë përkrahje, meritojnë më shumë përkujdesje. Ne besojmë se institucionet e shtetit shqiptar do të përkrahin qëndrimin tonë, vizionin për partneritet me ambasadorët dhe me ambasadat, ashtu siç gjithsecili nga ne është i bindur në domosdoshmërinë e kryerjen së detyrës qytetare dhe kombëtare që ka si mërgimtar.