IKJA NË AMSHIM E MIKUT

-- nga Rrok BERISHA

Ishte mik i mirë në kuptimin e vërtetë të fjalës. Baba që ngriti një familje intelektuale, por edhe koleg i mirë. I dalluar edhe në jetën publike. Në rrethana të vështira të shtetrrethimit, ishte kryetar i Komisionit Republikan Zgjedhor në zgjedhjet Parlamentare dhe presidenciale të vitit 1992 dhe 1998. Pati fatin të nënshkruajë vendimin, në bazë të vullnetit të popullit, të dalë nga këto zgjedhje, për Dr. Ibrahim Rugovën, president të Kosovës. Më 1999 ishte pjesëtar i delegacionit të Kosovë në Paris (si ekspert juridik) dhe përfaqësues i PSHDK-së me rastin e nënshkrimit të Marrëveshjes së Rambujesë.

Kur dëgjon lajmin për vdekjen e mikut, tronditet shpirti nga dhembja. Miku është shumë i çmuar dhe i afërt, se vetëm me të mund të ndash të mirat e të këqijat, shqetësimet e kohës dhe të jetës. Në orët e vona të 27 qershorit ndërroi jetë një mik i mirë, atdhetar dhe njeri i urtë i politikës. Ndërroi jetë në moshën 79-vjeçare njeriu që la gjurmë në jurisprudencën e skenës politikë të Kosovës, z. Tadej Rodiqi. Largimi nga kjo jetë i z. Rodiqi, pa dyshim se shkaktoi dhembje të madhe jo vetëm të familjareve Të tij, por edhe te bashkëpunëtorët e tij të jurisprudencës në Kosovë, dhe të politikës, gjegjësisht të aktivitetit të tij politik në PSHDK- plot 17 vjet. Dhembje ndien edhe njerëzit e shumtë që e kanë njohur, gjë që u dëshmua edhe në aktin final të përcjelljes së tij për në banesën e përhershme-në varrezat e qytetit të lindjes, Prizren.

Dhembja e madhe që shkakton humbja e mikut, të jep të kuptosh sesa i shenjet është miku i vërtetë dhe i sinqertë, njeriu që përherë me urti dhe butësi kurrë nuk diti që të lëndojë e ofendojë, por vetëm që të japë këshilla dhe të ndihmojë, duke u bërë shembull i vërtetë i njeriut me shpirt të madh, të sinqertë që secilit në vend të urrejtjes dhe sharjeve e fyerjeve iu ofroi rastin e mirëkuptimit dhe të afrimit, duke i dhënë përherë përparësi bisedës, dialogut dhe mirëkuptimit.

Virtytet prej njeriut të madh me shpirt human dhe përparimtar, të bëjnë të kuptosh se mikun nuk mund ta përfitosh, ta gjesh apo ta blesh me para, e as ta përdorësh si letër xhokeri për nevojat personale. Por atë (mikun) siç ishte i nderuari z. Tadej Rodiqi, mund ta gjesh në kalim kohësh dhe vetëm nëse ke tipare të vërteta njerëzore, e para së gjithash atdhetare, vetëm nëse mund ta frenosh veten dhe të kuptosh drejt të vërtetën dhe qëndresën.
Z. Tadej Rodiqi rrjedh nga një familje patriotike e Prizrenit, së cilës pesha e rëndë e fatit të kombit si në të kaluarën e largët, dhe në atë të renë, e përcolli deri në frymën e fundit. Për të dhe familjen ishin të rënda vitet e okupimit të Kosovës nga partizanët çetnikë.

Z. Tadej Rodiqi, me kënd takohej, linte mbresa të thella të një miku të mirë, me karakter të një burri me virtyte vërtet shqiptare, me dinjitet të lartë, kuptim dhe dashuri për familjen dhe njeriun, dhunti që ia kishte dhuruar zoti. Kjo bëri që Tadeja të jetë i dashur për të gjithë. Të ketë një familje të mirë, të madhe dhe të edukuar, por edhe të shkolluar.

Kujtimi mbetet për mikun! Fjalët e mira dhe të ëmbla gjithherë afruese dhe shumë herë këshilluese. Ishte gjithmonë i qetë dhe gjithçka e peshonte me maturi. Edhe kur e rëndonin me fjalë, ai vetëm me buzë në gazë thoshte: Mirë bre, le të flasin... nuk ka dert! Kurrë nuk kishte gjuhë të urrejtjes e as mendime të hakmarrjes ndaj asnjërit, pra kishte fuqinë e unitetit dhe të ofrimit-bashkimit, gjë që e bëri shumë të dashur edhe në jetën shoqërore - që nga vitet 90-ta edhe në atë politike, si funksionar i lartë dhe i nderuar i PSHDK-së.

Z. Tadej Rodiqi me miq shpesh herë rikujtonte edhe kohën e rëndë pas vitit 1945. Përkujtonte maltretimet dhe burgosjen e vëllait Seb Mateja dhe motrës Gjyliane Mateja, të burgosur në grupin e Marije Shllakut. Tortura dhe maltretime të papara nga pushteti i asaj kohe. Nga torturat që i bëhen vëllait, Matejës, në burgun e Prizrenit, ai pas disa muajsh vdiq. Motra Gjyliana e akuzuar se vëlla kishte një armik të Jugosllavisë, për shumë kohë qëndroi në birucat e burgjeve jugosllavë. Z. Tadeja shpesh me fshamje përkujtonte edhe vitet e rënda të familjes Rodiqi. Andaj porosia e tij ishte: "Njeriu nuk duhet ndalë së kërkuari fatin e vet, atë që i takon". E kjo familje si gjithë familjet tjera patriotike shqiptare gjithmonë ishin në kërkim të lirisë dhe të së drejtës kombëtare, që kishte sjellë përplasje te mëdha.

Në rrethana të vështira të shtetrrethimit, ishte kryetar i Komisionit Republikan Zgjedhor në zgjedhjet parlamentare dhe presidenciale të vitit 1992 dhe 1998. Pati fatin që të nënshkruajë vendimin, në bazë të vullnetit të popullit, të dalë nga këto zgjedhje për dr. Ibrahim Rugovën, president i Kosovës. Më 1999 ishte pjesëtar i delegacionit të Kosovës në Paris (si ekspert juridik) dhe përfaqësues i PSHDK-së me rastin e nënshkrimit të Marrëveshjes së Rambujesë, që dëshmon se Tadej Rodiqi ishte doajen i Gjyqësisë së Kosovës. Pas çlirimit, më 12 qershor 1999, ai angazhohet në Komisionin e Përkohshëm të UNMIK-ut për emërimin e gjyqtarëve dhe të prokurorëve emergjentë, për t'u caktuar më vonë anëtar i Komisionit Gjyqësor e më vonë edhe anëtar e nënkryetar i Këshillit Gjyqësor dhe Prokurorisë së Kosovës, duke dhënë kontribut të çmuar për krijimin e sistemit gjyqësor të Kosovës deri në vdekje, duke mbetur për kolegët e gjeneratës, por edhe të tjerët, por edhe për historinë e gjyqësisë së Kosovës, njëri me vlerë dhe i respektuar, si jurist i urtë, profesionist i njohur dhe i guximshëm.

Edhe pse vdekja e mikut është e rëndë dhe shkakton dhembje, zbrazëti, mungesë, ajo kompensohet me kujtimet e mira për të. Atë e mbajnë të gjallë kontributi dhe veprat dhënë çështjes së kombit. Kujtimet dhe veprat jetojnë gjatë edhe pas kalimi të njeriut në amshim.

BOX:
Tadej Rodiqi lindi më 28 tetor 1928 në Prizren. Pasi kreu gjimnazin dhe shkollën e lartë pedagogjike, fillimisht punoi si mësues në Glloboqicë.
Pastaj drejtor i Gjimnazit të Ulët në Podujevë, ku ligjëroi shtatë lëndë. Më 1945 ia burgosin motrën Gjulianën dhe vëllanë Seb Matejë Rodiqin - që burgoset me grupin e Marije Shllakut bashkë më 27 të rinj të Prizrenit.