Ka etje Nëna e Dritës

-- nga Jeton Kelmendi, Bruksel

Sa herë që flitet për Nënën Terezë, ma thotë mendja, kujdes me fjalën. Kujdes, sepse sado që të mundohem të them diçka për figurën e ndritur, që njerëzimi i shekullit e thirri Nënë Tereza, fuqia e fjalës është e vogël për të përshkruar madhështinë e saj.

Për humanizmin e saj u mahniten njerëzimi, u shkruan qindra libra nga autor të ndryshëm. Mirëpo nëse lexojmë me vëmendje letrat që Gonxhja kishte shkruar, na del jo vetëm një njeri në shërbim të Zotit dhe njeriut, por edhe një mendje aq e kthjellet sa qe me etikë dhe filozofi përshkruan rrugën e Zotit, "Jeta është vet jeta e Zotit në ne".

Studiuesi i madh, Profesor Anton Nikë Berisha, duke pasur parasysh figurën e Gonxhe Bojaxhiut dhe njohuritë jo të mjaftueshme që kemi ne populli i Nënë Terezës, për shenjtoren, me një punë përkushtuese dhe argumente shkencore e bënë edhe një hap përpara në njohjen e nënës tonë të dritës. "Jeta është vet jeta e Zotit në ne", është një libër që donë koncentrim maksimal dhe njohuri të të kuptuarit për ta marrë vesh filozofinë mbi njeriun dhe humanizmin si virtyt më i lart i njerëzor. Profesor Berisha duke qene edhe njohës i mirë i Italishtes, popull ky që bëri shumë për figurën e Nënë Terezës në përkthimin e letrave dhe shkrimeve e librave nga njohës të shenjtores dhe persona të dorës së parë, Berisha sjell para lexuesit shqiptar në mënyrë ta argumentuar dy cilësitë me përmasa brilante: veprimin dhe përmasën hyjnore.

Kështu na del konkretja ose ajo që shihet. Që kur ajo vendos ta vej vetën në shërbim të shtresave më të ulëta dhe më të harruara, varfanjakëve dhe të sëmurëve, Nëna Terezë kapërcen mundësinë dhe bëhet vet veprimi. Në esencë kjo paraqet njërën nga anët e saj në dimensionet e përmasave madhështore që rrallë herë njeriut i vije një njeri i tillë. Ndonëse kemi parë disa shkrime e libra për Nënë Terezën, shumica merren me anën tjetër. Pra me Gonxhen shenjtore, me Nënën Terezë kur ajo veç ishte bërë e njohur si personalitet. Për mua libri "Nënë Terezë: Jeta është vet jeta e Zotit në ne" e autorit Anton Nikë Berisha është një hap më afër njohjes me Gonxhen Dardane, me dy shpirtra njërin për Zotin tjetrin për njerëzimin. Për çka mendoj se ne na duhet, si buka që e hamë, njohja më e madhe me figurën prej më të ndriturave në shekullin që lamë pas në mbarë botën.

Këtu Berisha ka kujdes dhe me zgjuarsi ka depërtuar në leximin e komunikimeve të Nënë Terezës me Zotin, kur ajo thotë me ketë dhe atë datë, Zoti ka ndërhyrë që të shërbej këtu, pastaj në Indi, atje ku njerëzimi kishte më së shumti nevojë për Nënë Terezën.

"Kam etje"

"Për të dalë i suksesshëm në rrugën që ke marruar, gjithmonë duhet pasur një koncept të sigurt dhe atëherë do ta arrish", e kishte thënë filozofi Anglez Xhejms Eduards në vitet e tridhjeta në një studim filozofik për të arriturat e njerëzve dhe sukseset e mëdha.

Nëna ishte tepër e siguritë në rrugën që kishte marr, madje vendosmëria e saj ishe aq e madhe sa që me po aq fuqi është përmbushur ideja dhe përkushtimi në shërbim të njeriut të varfër.

Sipas këtij parimi Nënë Terezë mbante në mend dhe në shpirt atë thënien e Krishtit "Kam etje". Në ketë kuadër Ajo më shumë vepron se sa thotë fjala. Sado që të thuhet e thuhet, veprimi është shumë herë më i fuqishëm, sidomos sipas konceptit të saj që ishte koncepti i Krishtit, gjithçka për Zotin dhe të varfrin. Anton Nikë Berisha duke iu referuar shkrimeve të shumta për Shenjtoren, stis të vërtetën për një të vërtet të madhe - Nënën Tereze.

Autori nxjerr disa të thëna të shenjtores si: Hyji dashuria banon brenda nesh, Hyji është dashuri dhe kush mbetet në dashuri, mbetet në Hyjin dhe Hyji mbetet në të, fuqia më e madhe mbi tokë është muzika e shpirtit, vuajtja e përtërinë dashurinë në shpirt, e të tjera, që njëherit janë dëshmi e mirë për ta njohur gjenialitetin e Nënës në mendime dhe shprehje. Kurse sa i përket anës tjetër apo Hyjit, vet shenjtërimi dhe dëshmitë nga njerëzit në procesin e shenjtërimit të saj, por që është më esenciale cilësimi i saj si shenjtore për së gjalli, flet për një veçanti. Është me rendësi poashtu mënyra e qasjes së Berishës për Nënën e Dritës. Ai është i vetëdijshëm se ka të bëj me një personalitet të madh, prandaj del nga vetja dhe subjektivizmi dhe shtron me fakte, pa ndonjë ngarkese të tepruar gjithë atë që ai e sheh të nevojshme për lexuesin dhe studiuesit e rinj të Nënë Terezës.

Duke u bazuar në parimin " e vërteta është më e madhje", Anton Nikë Berisha i sjell disa analiza që spikasin Shenjtoren si personalitet i të gjithëve. Për ketë edhe është Nëna e Dritës. Ajo lutej sepse besonte fuqishëm, por edhe pse i shërbente për tejkalimin e sëmundjeve, dhëmbjeve të veta dhe të tjerëve, por ç'është e vërteta ajo kishte gjënë më të fuqishëm lutjen, konstaton Berisha. Janë poashtu me rëndësi edhe vlerësimet e njerëzve që e dhanë për të, si ai "më shkonte mendja nganjëherë se ajo nuk është vetëm njerëzore por diç më shumë", gjëra këto që kanë bërë, që vet njeriu që njohu nga afër Nënën, të ndihet më afër me Zotin.

Letrat e Nënës