RIKTHIMI NË FESTËN E NDALUAR TË FLAMURIT

-- nga Sabit Rrustemi

Ka tri ditë që përcjell lajmet po edhe komentet për një projektligj rreth festive zyrtare që trazoi përnjëmend Kosovën, pardon shqiptarët brenda dhe jashtë saj. Ka tri ditë që s' mund ta përceptoj se si një qeveri jona madje as vërejtje nuk bëri në këtë projektligj që anashkalon datat më thelbësore, siç është 28 Nëntori - Dita e Flamurit, 12 Qershori - Dita e Lirisë për Kosovën po edhe 6 Marsi - Dita e Dëshmorëve Kaq servilë të bëhen njerëzit e pushtetit, shkaku i një foteleje, i një privilegji? Kaq "moderatorë" dhe, edhe më shumë "globalistë" të shtiren këta njerëz që, më me ëndje ende dëgjojnë Dervish Shaqën, Tahir Drenicën e Hashim Shalën se sa Tingullin 3, Skillzat apo edhe Genta Ismajlin. E të mos i përmend, Xhastinin, Shakirën apo Bejonsin?

Lëre, pashë zotin! Po si mund ta ruaj legjitimitetin një qeveri që "shlyen" me kaq lehtësi festat më meritore të kombit? Apo si provon kaq naivisht të na bind se "kjo është punë e kryer", "është vetëm fillimi", është pjesë përbërëse e Pakos së Ahtisaarit, ecetera, ecetera. Po na nuk jemi analfabetë, more zotërinj të qeverisë! Dijmë ta lexojmë atë Pako, për të cilën ju sërish mbani mbi supe përgjegjësinë për përmabjtjen e saj. Sado që na dëmton përmes disa aneksesh, ajo Pako nuk i jep të drejtë askujt të na heq nga kalendari i festive shtetërore 28 nëntorin - Ditën e Flamurit, sepse kjo ditë është Ditë e Kombit. Ne akoma jemi me komb shqiptar. Akoma nuk kemi konvertuar në "kombin" kosovar, përkundër miratimit të disa simbolikave. Sepse në komb kosovar nuk po dëshirojnë të shkrihen vetë serbët. Po këta serbë kosovar dhe ata serbë jokosovar që po përgjërohen prej Beogradit, ditë e natë po punojnë dhe veprojnë në terren dhe në brendësi të Kosovas, madje, që mos të jetësohet kjo Pako e zotit Ahtisaari.

E, a mundet vetëm njëra palë ta jetësoë në terren pa përfillur vullnetin e palës tjetër? Apo u dashka përditë, si shahadet ta përsërisim para ndërkombëtaëve se ne jemi dhe po punojmë për zbatimin e saj? Në rregull, por, mos të punojmë mbrapshtë për zbatimin e kësaj Pakoje. Sepse, duke hequr këto data nuk mund t'i bindim serbët të integrohen në institucione. Mund t'i ngacmojmë vetëm për të na bërë më shumë presion për të hequr edhe më shumë nga vetja jonë, pjesët e identitetit tonë. E, atëherë, ku po mbetet çmimi i krejt kësaj sakrifice, i këtij flijimi?

Me këto kushte, për të cilat tash kaq lehtësisht po pajtohemi, po të ishim pajtuar në të '81-in e më pas, në të '89-tën, në të 90-tën e këndej, nuk do ndodhte tërë ai vlug ngjarjesh, ai ortek i së keqës që gllabëroi dhjetëra mijëra jeta njerëzish dhe lëndoi shumëfish më tepër. Le të kthjellemi pak prej ngazëllimit të verbër pushtetor, prej privilegjeve që dikujt i trokitën papritur apo që dikush i riktheu me dredhi.

Nuk ka kuptim, vërtetë nuk ka kuptim që në shekullin njëzetenjë, në Ditën e Flamurit, unë ta nxjerr privatisht flamurin në një gjysmëdritareje, apo në një ballkon shtëpie dhe të lëshoj këngë vetëm prej ndonjë kasetofoni apo nga ndonjë faqe interneti. Aq, më keq, që në një Kosovë të lirë e të pavarur, që me plot gojën nëpër media e televizione po i themi edhe sovrane e demokratike, të shkojmë atë ditë në punë apo të na shënohet ndonjë mungesë e të na përcillet ndonjë vërejtje për largim nga puna. Ose edhe ndonjë dënim nga inspekcioni për ekspozimin e po këtij flamuri kombëtar në ndonjë lokal publik - privat, sepse nga institucionet lokale e qendrore vetëm se është hequr.

Njejtë, kjo skenë mund të ndodhë edhe me 12 Qershor, kur unë dua ta ndajë gëzimin e lirisë me flamurin e SHBA-s, NATO-s, apo edhe me 6 Mars kur dëshiroj të vë lule në varrezat e dëshmorëve. A të marrë leje prej eprorëve paraprakisht për t'i kryer këto ceremoni? Jo për besë.

Ditën e Flamurit - 28 Nëntorin edhe ashtu me dekada e kemi shënuar e festuar ilegalisht e gjysmëlegalisht. Madje, duke paguar haraç të madh për këtë ditë, përmes arrestimesh, represaljesh e torturimesh deri edhe me vite të tëra burgu.
Si mund ta harroj unë aq lehtë ekspeditën e policisë serbe të 28 Nëntorit 1993, kur e kishin mbuluar shtëpinë time që më nadje dhe, pas një bastisjeje disa orëshe, të më arrestojnë duke m'i lënë fëmijët pa pikë gjaku në fytyrë.
A u dashka që tash, pas fitimit të lirisë dhe pavarësisë së Kosovës, të rikthehem në festën e ndaluar, ngase institucionet e dala nga vota e popullit tim, në emër të shtetit të Kosovës, ma herrin nga kalendari Festën e Flamurit?

Apo, ta marrë rolin e Ramadanit të Fazës, tashmë të ndjerë, atij plisbardhi të Llashticës, i cili që nga '68 e këndej e nxirrte te Ura në fund të fshatit Flamurin që ta shohë edhe Pasjani (serbët), madje duke u ruajtur tërë natën, se mos po vjen e ma hjek edhe qeveria ime në emër të një multietniciteti fals apo të një servilizmi para faktorëve ndërkombëtar? Jo, për hatër të bacës Ramadan dhe të shumë bacave të tjerë, në emër edhe të asaj fjalie të po këtij personazhi që nuk jeton më kur i vdiq djali i vetëm ( dhe ate në gurbet), nuk ngurroi të thotë pas përcjeleljes mortore: zoti ua shpagoftë me Kosovën shtet!, kjo nuk duhet të ndodhë.

Kuvendi i Kosovës është mbi qeverinë. Duhet t'i bëjë korigjimet e duhura për të mbrojtur votën e popullit, dinjitetin e kombit, Ditën e Flamurit. Edhe nëse shefat e tyre provojnë t'ua ngrehin veshët apo edhe nëse ndërkombëtarët "i këshillojnë si miq", këta, gjatë aporvimit final të këtij projektligji, ose duhet ta sigurojnë këtë korigjim, ose në të kundërtën, ta kthejnë votën e marrë, në popull. Dhe, nuk do jenë në kundërshtim me Pakon e Ahtisaarit.

Fundja, le të mësohen krerët e institucioneve tona se dikush është më i madh se ta. Sovrani. Përfaqësimi i votës së popullit në Kuvend. Rikthimi në festa të ndaluara, të cilat fatmirësisht i sfiduam, nuk i sjell dobi askujt. Aq më pak shqiptarëve apo serbëve. E, as ndërkombëtarëve. E, lëre më këtyre pushtetarëve të sotëm qo luajnë më ndjenjat tona dhe, dinjitetin e tyre.