M E M O R A N D U M

-- nga Ismet Berisha, New York

Kombeve të Bashkuara me Seli në New York City-Amerikë!
(Sekretarit të Përgjithshëm Mr. U. THANT drejtues
i Asamblesë së OKB-së dhe delegatëve të shteteve)

Organizata më e madhe shqiptare kosovare në mërgim, e dalur në dritë për herë të tretë në botën e lirë, më 28 nëntor 1962, e cila për një kohë të shkurtër përfshiu të gjithë rruzullin tokësor, ku dëshirojnë 9 grupet e formuara, si në Amerikë, Kanada, Belgjikë, Francë, Gjermani, Australi. Turqi e vendet të tjera, e sheh të arsyeshme dhe tepër të nevojshme të paraqitet me këtë memorandum pranë Kombeve të Bashkuara për të drejtat e popullit të shumëvujtur të Kosovës me një popullsi më se 2.000.000 banorë, i cili pa asnjë të drejtë shkelet nga ana e çizmes së sllavizmit internacional, sot Jugosllavia komuniste.
Me këtë rast i bëjmë të njohur të gjithë opinionit botëror, se ka ardhur koha që Kombet e Bashkuara (UNO) të hapin një fletë të re në historinë e nacioneve (kombeve) dhe t’a nxjerrin përpara problemin delikat të shqiptarëve kosovar për zgjidhje, në mënyrë që t’i jepet e drejta e vetëvendosjes e lirisë dhe pavarësisë së plotë, sikurse të gjithë popujt e këtij planeti.
Jemi thellësisht të bindur se dhe vendi ynë do të gjejë një zgjidhje paqësore, të përshtatshme ndërkombëtare, si të tjerët. Për me tepër shohim se ditë për ditë popujt gjysëm të egër të Azisë dhe Afrikës fitojnë të drejtat e tyre, për të jetuar të lirië dhe të pavarur, ndërsa populli kosovar keqtrajtohet e shfrytëzohet në kulm edhe në mbarim të shekullit XX, pa marrë parasysh se është një ndër popujt më të lashtë të gadishullit Ballkanik dhe i mbarë botës. Vendi ynë ka një histori aq të pasur dhe të ndërlikuar, që nuk mund të krahasohet me asnjë komb tjetër.
Ka ardhur koha që populli kosovarë me ndërmjetësinë e kësaj Organizate ndërkombëtare humanitare, t’i jepen të drejtat e para të njeriut, d.m.th. të ndalohet shteti barbar jugosllav nga nasakrimet e vazhdueshme, pse në realitet shteti në fjalë nuk është asgjë tjetër veçse një shpikje e imagjinuar, në brendinë e të cilit përmblidhet një varg kombesh që shtypen aq mizorisht nga sllavët vdekjeprurës të komunizmit internacional.
I gjithë populli kosovar, si ai në mërgim dhe sidomos ata në Atdhe, kanë shpresa të pashterrura në fuqine e fjalës vendimtare të UNO-s, e cila përpiqet me këmbëngulje për sigurimin e të drejtave të njerëzimit dhe është pishtarja e parë e ruajtjes së paqes në botë sot më shumë se kurrë. Për këtë gjë ne kosovarët të mbledhur masivisht në Lidhjen III të Prizrenit, kërkojmë ndërhyrjen urgjente të autoriteteve tuaja, para se të jetë tepër vonë. Mendojmë, se Organizata autoritative duhet të marrë një qëndrim të prerë ndaj Jugosllavisë, në mënyrë që të stabilizohet ky rajon dhe të vendoset paqja në Ballkan.
Duhet t’a dini se Jugosllavia gjithnjë ka qenë vatra më e rrezikshme e përleshjeve me karakter të gjërë të luftës botërore.

Kosova kërkon Pavarësinë e saj
Lidhja e Prizrenit, është Organizata më e vjetër shqiptare në përgjithsi, zëri dhe famën e të cilit ia ka dëgjuar mbarë bota perëndimore, tallazet e së cilës vazhdimisht janë përplasë ndër dyert e mbledhjeve të mëdha ndërkombëtare (Berlin e Londër) etj., si ajo e 1878, kurse kjo e ditëve tona 1962 përpiqet me të gjithë fuqitë e saj t’i garantojë popullit të drejtën e mohuar ndër shekuj me radhë. Për këtë gjë jesmi shumë optimistë në pavarësinë tonë, e cila në saj të bijve të denjë të Kosovës, do të fitohet patjetër me gjak ose paqesisht. Populli i Kosovës, nuk mund të durojmë më shtypjen e sllavizmit, pse ato janë dhe po i kalojnë të gjithë fuqitë përballuese dhe fuqia mendore njerëzore nuk është në gjendje të përshkruajë sjelljet shtazarake të serbomëdhenjve. Nuk e shohim të nevojshme të futemi në dhënjen e detajeve të diktaturës rë rëndë komuniste, e cila shtyp miliona popuj anë e mbanë botës. Për veprime të tilla janë të njohur dhe kombet më të prapambetur kudo që gjenden, por ne duam t’ju vëmë në dijeni duke protestu se përveç masakrave të vazhdueshme në të kaluarën, kohët e fundit veprimet e tyre janë bërë të padurueshme. Për veprimet e Jugosllavëve është njohur e gjithë bota dhe për të vërtetuar këtë gjë kemi lajmet e radio Londrës më 14 korrik 1964 dhe artikullin e gazetës së Stambollit në Turqi me titull: "Cummuriyet", më 15 korrik 1964, e cila tekstualisht shkruan: "Një Jugosllavi shqiptarët arrestohen. Londër, 14 korrik 1964 (Radio). Sipas lajmeve të marrë nga shqiptarët që jetojnë në botën e lirë, shqiptarët që jetojnë në Jugosllavi kanë filluar të lëvizin. Sipas këtyre lajmeve, në muajin prill, në Kosovë e Metohi, e sidomos në Prishtinë, Pejë e Mitrovicë, janë ngritur flamujtë e Shqipërisë, nëpër ndërtesa dhe insititucione të mëdha të ndryshme dhe janë ngritur afishe (pllakata) të dukshme nëpër mure me shkronja të mëdha. Këto afishe kishin të shkruar: "Këto vende janë tonat!", "Hiqni dorë nga këto vende!", "Këto vende si në pikëpamje historike, si në kuptim të sotshëm janë shqiptarë", etj. Për këto arsye, organet e sigurimit jugosllav kanë bërë arrestime, arsyetime të rrufeshme në shumicë. Synimi i arrestimeve janë profesorët e Universitetit të Prishtinës. nxënësi, mësuesit, një pjesë e nëpunësve të radio-stacionit të vendit dhe një pjesë e nëpunësave të fletores shqipe "RILINDJA". Përve këtyre veanërisht në Pejë, Llap e Mitrovicë. Në Gilan janë bërë arrestime në masë të gjërë. Në mes të arrestuarve janë: Adem Demaçi (shkrimtar), Prof. Mustafa Venhari dhe Ali Hoxha nga Mitrovica. Ndjekjet e kontrollimet janë në vazhdim në të gjithë krahinën e Kosovës. Ky operacion i arrestimeveende nuk ka marrë fund. Deri tashti numri i arrestuarve mendohet se ka kaluar 2.000 vetë. Të burgosurit internohen grupe-grupe dhe me mjete të ndryshme transportimi, dërgohen brenda në Serbi".
Populli i Kosovës po dëshmon botërisht, se kërkon me çdo kusht shkëputje nga shteti jugosllav, të cilën atë e shftytëzon si një koloni të majme. Është koha për thirrjen e njohur "o sot o kurrë", që shtetet antare të Asamblesë së Kombeve të Bashkuara me në krye Sekretarin e Përgjithshëm U THANT ta ofrojë përpara për zgjidhje dëshirën dhe të drejtën e legjitime të popullit kosovar, që Kosova të jetë e lirë dhe e pavarur.
Padrejtësia më e madhe bpotërore që i është bërë atij populli. mos të mbesë në heshtje dhe indiferentizmin e burrave shtetërorë ndërkombëtar të kohës së atomit. Në asnjë mënyrë mos lejoni që të derdhet gjak, për tokat tona që të parët tanë Ilirët na kanë lënë amanet brez pas brezi, të cilët sllavët jugor, me ndihmen e nanës së tyre arushë Rusinë, mundohet pa asnjë të drejtë me i fut ne dorën e saj, duke kërcënuar botën perëndimore herë pas here.
Jugosllavia artificiale e kriminelit Tito e ka shëmtuar këtë krijesë (krahinë) aq shumë sa është bërë t’i dhimbset gurit e drurit dhe njerëzimit. Prej një vendi që prodhonte aq shumë saqë vetë serbët e kanë quajtur Kalifornia e Jugut, tashmë e kanë shndërruar në një shkretëtirë, saqë komunistët dhe pushtuesit serbë e kanë kthyer në një burg të madh ku zia e mjerimi është katastrofik. Shqiptarët e Kosovë përjetojnë momente më kritike në historinë moderne, të cilët në do lëmi shkelën pa asnjë të drejtë njerëzore. Serbët bëjnë një presion shumë të madh, saqë kanë detyruar dhe detyrojnë akoma atë popull të shpëngulet me shumicë, së pari, duke iturqizuar me detyrim, e pastaj duke ia hapur derën e madhe për në Anadoll të Turqisë, ku sot si dëshmitare kanë mbetur kolonitë e mëdha ksovarësh shqiptarë, që në numër i kalojnë 1 milion banorë. Kjo sjellje jo humanitare është karakteristikë e dallueshme e sllavizmit internacional pa marrë parasysh ngjyrat dhe format e saj të paraqitjes gjatë etapave të historike, nuk ka përfunduar me kaq, por krimet, burgimet, përsekutimet, internimet në masë të gjërë, pushkatimet, varjet, mos dhënia e të drejtave të barabarta që janë garantuar me statusin elastik të qeverisë së Jugosllavisë, etj., për çdo kombësi, shqiptarët janë një përjashtim i veçantë d.m.th. trajtohen sikur të ishin zezakë e shekujve të kaluar. Ata shpesh kthehen në hamej duke punuar punë të rënda me orë të stërgjatura, si në Beograd, Zagreb, Sarajevë, Ljubjanë, Maribor, Novi Sad, gjatë bregdetit Adriatik dhe qendrave industriale, etj.
Gjatë kohës së përfundimit të Luftës II Botërore, serbomëdhenjtë pushkatuan 60.000 banorë të kësaj krahine shqiptare. Ata që u pushkatuan u hodhën si kufoma në ujërat e detit Adriatik (në limanin e Kosovës, bregdetin e Tivarit). Serboshovinistët për ta sunduar më lehtë popullin martir të Kosovës e kanë ndarë dhe falë republikave të tjera të shtetit jugosllav, duke përdorur politikën e vjetër përça dhe sundo. Kështu Rrafshin e Dukagjinit e shfrytëzonte Serbia, pjesën jug-lindore Maqedonia e Stalinit, dhe atë veri-perendimore republika e favorizuear e Malit të Zi, që në pikëpamjen e banorëve, sipërfaqen tokësore, industriale, blegtorale, etj., është më e prapambetur dhe disa herë më e vogël se Kosova.
Vendi ynë prej kohësh njihet nga bota. Pikërisht atëherë kur njeriu ka filluar të shkruaj dhe lexojë, ka qenë banuar prej shqiptarëve dhe këtë gjë e ka vërtetuar më së miri shkenca e arkeologjisë. Po ashtu dhe në ditët tona ky shtet është i banuar në masën 90% nga shqiptarët me pakica etnike serbe-malazeze, etj...
Me vendim të Sekretarit Qendror z.Ismet Ukë Berisha, si delegat i Kosovës së robëruar pranë UNO-s emërohet z.Mithat Vranica, ku për të gjithë shpenzimet, organizata e jonë është në gjendje të paguaj gjithnjë dhe këtë përjashtim në histori Kosova e meriton, sepse vendi i saj në shekuj është larë me jetën e gjakun e bijve të saj. Xhelati i kombeve Tito nuk është gjë tjetër veçse një Eichmen nr.2 në Ballkan, po shfaros me të madhe kombin shqiptar në Kosovë, për krimet e fshehura dhe të hapura është i dalluar me gisht, prandaj sot po i kalon të gjitha kufijtë e rezistencës duke ndjekur kosovarin këmba këmbës për ta torturuar sikurse çifutët nga gjemanët nazistë. Robëria nën sllavokomunizmin i mbushi 20 vjet, prandaj është e tepërt të mbahet mbi shpatulla të lodhura ky kolonizim në kohën e atomit. Për këtë Lidhja e jonë parasheh, se nëse problemi nuk vlerësohet si duhet ai do të keqsohet, dhe shtypja do të çojë për pasojë në revolta zemërimi të tjera.
Nganjëherë i bëjmë pyetjen vetes sonë, se a është fajtor ky popull pse është musliman, duke parë një shtet si Qipro, që është gjysmë milion banorë çdo ditë tërheq vëmendjen e tërë botës dhe OKB-së, të cilat para disa kohe ndërhynë me fuqitë e veta policore për ruajtjen e të drejtës të njeriut dhe paqes në Detin Mesdhe, kurse për muslimanët e Kosovës nuk ka asgjë të re. Bile edhe shtypi i përbotshëm e mbron Jugosllavinë ortodokse dhe problemin e Kosovës e lënë në mëshirën e fatit. Kujtojmë se njerëzimi në këtë botë lind i njëllojtë, prej mishi, gjaku dhe eshnave, kurse fetë nuk janë gjë tjetër vetëm rrugët e ndryshme për të besuar Perëndinë, ose po t’a krahasojmë trupin e njeriut, i cili për nevojat e jetesës të tij në sipërfaqen e tokës ushqehet me atë ushqim që është i përshtatshëm për organizimin dhe shijen e tij vetjake. Kështu është zgjedhur besimi ndër njerëz, por mbi të gjitha është e rëndësishme se populli i Kosovës beson në të drejtat dhe sovranitetin e tij, si shtet i pavarur në të ardhmen. Do të ishte një mëkat i rëndë i shek.XX, në qoftëse shkojmë në rrugën e qindra vjetëve më përpara, d.m.th. lufta e popujve në pikëpamje dalluese, sikurse në kohën e luftës së kryqëzatave.
I shohim të nevojshme përshkrimin e masakrave dhe torturave të vitit 1956, me pretekstin e "mbledhjes së armëve në Kosovë", dhe në asnjë vend tjetër në Jugosllavi. Populli shqiptar kosovar u shtru përtokë nga pendreku (kamxhiku) serb, u vra dhe u burgos, ku shumica e tyre ende në ditët tona lëngojnë, të sëmurë në shtëpitë e tyre, pa qenë në gjendje ekonomike me përballu shpënzimet për mjekimet e nevojshme në spitale. Armët e kërkuara, pushkët, revolet, automatikët apo diçka tjetër që thonë serbët, në shumicën e rasteve kosovari nuk i ka. Por ata thonë, se gjoja ato nuk duan t’i dorëzojnë dhe ky "pretekst" absurd i nxit ata të ndërmarrin masa ekstreme dhune e vrasje të drejtpërdrejtë. Popullit u jepet shkresa (leja e sigurimit) për të blerë armen në mënyrë që të shpenzojnë 50.000 dinarë. Kjo masë e serbëve ishte një formë e e re plaçkitjeje, duke varfëruar edhe më shumë fshatarët e shkretë të lodhur shumë ekonomikisht dhe financiarisht. UDB-ja famëkeqe arreston shqiptarët pa kurrëfarë të drejte, atë e denon me gjyq të mbyllur në 60% të rasteve, gjë që pregatit vëllaun me folë kundra vëllaut të vet, për ta denuar gjoja me fakte për të mbjellë armiqësi të reja në mes të kosovarëve.
Presioni komunist serbo-malazez i 20 viteve të funit, masat e reja të shkombëtarizimit të Kosovës tnike, gjeti kundërshtimin e hapur të vetë popullit kosovar, i cili masivisht shpalosi flamujtë kuq e zi dhe në plakkatat e tyre shkruahej se "Kosova është toka jonë", dhe do të mbesë gjithnjë shqiptare. Për këtë guxim të mrekullushëm janë arrestuar 5000 vetë, nën okelion si armiqtë e sllavizmit.
E gjithë Kosova është mbuluar me rroba të zeza, dhe asnjë turist i huaj nuk guxon të hujë në brëndësi të kësaj kasaphane të pafund. Komunizmi gjakatar nuk la asnjë masë pa përdorur kundra popullit të pafajshëm, ata nuk kanë turp, respekt, dhimbje për masën e pa mbrojtur të popullsisë. Ata vetëm një gjë kanë shumë frikë, ndërhyrjen e jashtme të ndonjë shtetit, si p.sh Nikita Hrushovi ndaj vendimit shumë të lartë të Mr. John F. Kennedy, në lidhje me situatën në Kubë në vitin që shkoi. E kjo lëvizje antikomuniste e shqiptarëve të Kosovës nuk është një gjë e rastit, sepse këto shembuj janë përsëritur gjatë gjithë jetën së këtij populli si para luftra botërore kundër invazioneve sllave, që kanë sulmuar e sulmojnë tokat Ilire. Ata mundohen me do mënyrë të shfarosin racen shqiptare në ato krahina me qëllim që të dominojnë në mënyrë absolute në pikat strategjike të Ballkanit dhe në ngushticën e detit Adriatik.
Sot Jugosllavia komuniste ndjek të njëjtin plan likuidues ndaj shqiptarëve në Kosovën etnike, ashtu si dikur Bullgaria e aq më tepër Greqia në pjesën Jugore të tokave arbnore (Çamëria). Për tokat shqiptare në Çameri, ishte në dijeni e gjithë bota, se është tokë e mirëfilltë shqiptare, por shkombëtarizimi i saj vazhdon edhe sot, ku nuk kanë munguar të shkruajnë gazetat italiane, turke, etj. Kleri ortodoks grek në vend që me ushtrue detyrën fetare fetare, shfrytëzon misionet e veta me synim të caktuar me një propagandë të pasur antishqiptare në Çamëri dhe në shtetet përçark, sidomos me shqiptarët ortodoks që gjenden në Turqi. E gjithë përpjekja për regjistrimin e shqiptarëve me nenshtetësi greke deshtoi në saj të vetë çamëve që janë me të vërtetë patriotë, duke deklaruar, se "më parë marrim shtetësinë turke se greke"...
Lidhja III e Prizrenit, kërkon ndërhyrjen urgjente të OKB-së përsa i takon të burgosurve, që ata të kthehen në Atdhe dhe gjatë proceseve gjyqësore ndaj kosovarëve të jetë i pranishëm një komision special që t’a studioj çështjen në vend. Ndoshta ky memorandum nuk do t’i gjej të papërgatitur qarqet e OKB-së, por Ju themi këtë se së shpejti ka me ardhë koha që vetë ky popull ta shqyrtojë këtë ngatërresë, të padrejtë dhe të madhe që u ka bërë e kaluara e kombit shqiptar, të cilin Fuqitë e Mëdha asokohe nuk ishin të zoja ta kundështojnë dëshirën dhe epshet ruse, copëtimin e trupit shqiptar, duke lënë mëse gjysmën e trojeve të Shqipërisë më 1913, në krah të Serbisë, Malit të Zi, Maqedonisë dhe Greqisë...
Nga ana e tjetër shqiptarët e mërguar në të gjithë anët e botës e sidomos kolonitë e mëdha kosovare në Turqi, kohët e fundit i janë drejtuar Qendres së Lidhjes III të Prizrenit, si në letra, peticione, memorandume e telegrame, për ndërhyrjen e shpejtë të OKB-së, të ndalohen masakrat dhe kërcenimet e pandëprera të Jugosllavisë kundra vëllezërve të tyre që ndodhen në Kosovë...
Por gjaku i derdhur pa kursim i kosovarëve për mbrojtjen e trojeve të të parëve, gjaku i djemve heroikë të batalionit "Hasan Prishtina", gjaku i trimave në zë të Drenices kreshnike dhe i atyne fatosave që vazhduan luftën deri më 1946, ishin trathtuar nga komunistët e Shqipërisë, e cila nën komandën e Shefqet Peçit dërgoi më shumë se një divizion partizan për të shtypë qëndresën kosovare me armë dhe gënjeshtra, dhe kur ia doli në krye me gënjye komandantin Fuat Dibrën me oficerat e tij dhe parin e Drenices që të lëshojnë armët "meqenëse Kosova i mbetet gjithnjë Shqipnisë nanë (!)", e vulosi trathitnë me aktin tragjik të pushkatimeve në masë të shqiptarëve. Mbi 100 oficera ishin pushkatuar në Prizren nga komunistët e quajtur shqiptarë. E gjithë paria e Drenices, Bajraktari i Junikut e shumë të tjerë, të gjithë antarët e Komitetit të Lidhjes II të Prizrenit, të Qendrorit e të krahinave të tjera të Kosovës etnike.
Në mbarim të memorandumit drejtuar Asamblesë së OKB-së me në krye Sekretarin e Përgjithshëm dhe të gjithë antarëve të OKB-së nder shtetet e tyre, Ju dëshirojmë suksese të dukshme në përpjekjet e pandërprera për zgjidhjen e problemeve të nderlikuara për të evituar çdo ngatërresë të rastit kudo në botë.
Lidhja III e Prizrenit me qendër në New York City dhe të gjithë grupet që ekzistojnë në pesë kontinentet e botës, janë në pritje që OKB-së që të tregojë interesim dhe të vërë në rendin e ditës çështjen delikate të Kosovës, e cila po shkelet nga sllavët pushtues pa asnjë mëshirë. T’i jepet e drejta atij populli të jetojë i lirë e i pavarur si të gjithë kombet e tjera.
Shpresojmë që Organizatë botërore nuk do të lerë Kosovën të shndërrohet në një vend si Kongo, Korea, Algjeria, Vietnami, Qipro, por t’i jepet Pavarësia si shtet i pavarur.