Në kohën kur populli shqiptarë në trojet etnike të veta ishte nën kërcënimit e asgjësimit të përditshëm të pushtuesve jugosllavë, kur krimet, kundër njerëzimit, kishin arritur në zenith, kur shqiptarëve u mohohej çdo e drejtë më elementare, atëherë kur diktatura fashiste e manjakut antishqiptar Rankoviçit zotëronte çdo të drejtë, për të masakruar e asgjësuar një popull, që nuk ka gjuhë, zakone, tradita, sikurse të sllavëve, ndërgjegjja nacionale shqiptare thirri në skenën e historisë së saj, bijtë, nipat më të mirë të Kosovës kreshnike, për t’u tubuar rreth flamurit të mëmëdheut në emigracion, për t’iu gjendur pranë në ditët më të vështira. Dardania, kërkonte të ripërtërinte vlerat e nacionalizmit të masakruar ndër shekuj nga sllavët dhe pushtuesit e njëpasnjëshëm, që shkelën trojet shqiptare të Rrafshit të Dukagjinit e Fushës së Kosovës. Geni i nacionalizmit nuk ishte zhdukur, por u rishfaq fuqishëm në truallin e traditës patriotike, nga bijtë që në një formë a tjetër kishin mundur të thyenin ferrin e burgut sllavokomunist e kishin dalur në botën e lirë, të gjallë pas shumë kalvareve e përndjekjeve të UDB-së.
Mbledhjet e elementit shqiptar në mërgim, nisën në disa qytet e shtete të Amerikës. Tematika dhe debatet ishin nga më të ndryshmet. Ishte koha, kur Balli Agrar, si antar me të drejta të plota në Lidhjen Internacionale të Katundarve zhvillonte mbledhjen e Kongresit në Washington D.C., më 1-2 shtator të vitit 1961, duke pasur shumë të ftuar. Një pjesë e tyre ishin bijë të Kosovës, që ishin arratisur nga kampi komunist i vendeve të Lindjes, që drejtohej e udhëhiqej nga Bashkimi Sovjetik.
Shumë të rinj kosovarë, me ideale të pastra atdhetare në shpirt, të gjendur në udhëkryqin e jetës patriotike, mundën më së fundi që të gjejnë strehëzën e tyre, që ishte "Lidhja III e Prizrenit". Ajo, po jepte shenjat e parë të rizgjimit të ndërgjegjës nacionale, nën frymën e traditën e mirëfilltë të Lidhjes së Parë dhe të Dytë të Prizrenit 1878-1943-1962. Situata e nxehtë politike, tensioni midis njerëzve me streset e bartura nga vendlidnja, bënë, që në fillim, shumë njerëz t’a kuptonin me vështirësi arkitektin, themeluesin dhe drejtuesin e parë të Lidhjes III të Prizrenit në mërgim Ismet Ukë Berisha. Këto të rinj kosovarë, ende ishin të pavendosur, se çfarë rruge do të merrnin, mbasi në diasporë vepronin disa parti politike dhe organizata me qëllime pozitive, për të mbrojtur kudo fatet e kombit. Por kjo, nuk do të thoshte, se midis tyre nuk kishte ndonjë element që punonte me zell kundër Atdheut. Me dashje ose jo, veprimtaria e ndonjë përsoni kishte rrëshqitur nga qëllimi fisnik, për të cilën kishte braktisur vendlindjen, familjen, miqtë, të afërmit, dhe çonte ujë në mullirin e armikut shekullorë sllav. Por, një fjalë e urtë popullore thotë, se: "delja që shkëputet nga tufa e ha ujku".
Ismet Berisha së bashku me dashamirësit e përkushtuesit e çështjes nacionale, u përpoqën që të bënin sa më shumë të rinjë ushtarë të fateve të atdheut, të mbushur me energji, mbasi të tillë ishin edhe ato vetë. Sigurisht, rruga dhe arritja e qëllimit patriotik nuk ishte aq e lehtë. Ismeti, nga ana e tij me gjithë fis, kishte humbur pjesën më të madhe të njerëzve të zemrës, të cilët ishin vrarë nga dora mizore sllavokomuniste. Koka e tij dhe shokëve të idealeve atdhetare në Jugosllavi, ishte shumë e kërkuar dhe me një çmim të lartë.
Shpesh u provokua, për t’u asgjësuar fizikisht nga agjentët e UDB-së, që jo rrallë flisnin serbisht. Amerika, çdo ditë e vit mbushej me shqiptarë të rinj të trojeve etnike, ku shumë prej tyre kishin ardhur nga Kosova, kampet e grumbullimit të Austrisë (që administroheshin nga Komisariati i OKB-së, Departamenti i Lirive dhe të Drejtave të Njeriut), Italisë dhe se e njihnin shumë mirë gjendjen e atdheut të robëruar nga sllavët. Ismeti, regjistronte me kujdes çdo burim informacioni, që vinte nga vendburimi kryesor Kosova, përmes emigrantëve politikë.
Në vitin 1961, në Beograd, ishin mbledhur përfaqësuesit e shteteve neutrale, si: Nehru, Sukarno, Naseri, Burgiba, Selasija. Duke përfituar nga situata e re politike e krijuar, u propozua nga Ismet Berisha, që në këtë rast të volitshëm të hartohet një memorandum dhe të dërgohet menjëherë në kryeqytetin jugosllav, të gjithë përfaqësuesve të lartë të shteteve neutrale pjesëmarrëse, sepse vetë Jugosllavia (që ishte shkëputur nga Bashkimi Sovvjetik), ishte përfshirë si një shtet neutral. Ishte menduar gjithashtu, që një kopje t’i dërgohej kryetarit të shtetit Tito, me qëllimin e marrjes së masave paraprake, për t’i dhënë një notë proteste ose rezolutë, për keqtrajtimin e dënimin kolektiv, që po i bënte shqiptarëve në Kosovë.
Ndoshta, ky përbën rastin e parë të protestës dikrekte, që nacionalisti demokrat Ismet Berisha, me vendosmëri e guxim i dërgoi Konferencës Internacionale, që fliste dhe diskutonte për shtetet neutrale, në një kohë që vendi organizator e mikëpritës shtypte me kërbaç liritë dhe të drejtën e vetëvendosjes së popullit kosovar. Edhe Kosova, kishte të drejtë të ishte neutrale, sikurse shtetet e tjera të vogla. Jugosllavia e Titos, këtë veprim demagogjik të natyrës komuniste e bënte thjeshtë për t’u dukur si ruajtëse e " lirive dhe të drejtave të njeriut" të shteteve neutrale, kur vetë mbante në " shtepinë e vet" (Jugosllavi), popullin martir të Kosovës në juntë ushtarake, duke vrarë, masakruar, dënuar me gjyq, privuar nga arsimi në gjuhën amtare, një popull të tërë. Por demagogjia serbe, nuk ishte gjë tjetër, veçse një flluckë sapuni dhe se Evropa e SHBA nuk e hanin sapunin për djath.
I ligështuar çdo ditë, për fatin tragjik të vëllezërve kosovarë nën Jugosllavi, propozimin Ismet Berisha menjëherë ua paqiti përfaqësuesve të Lidhjes Kosovare, si: Prof.Luan Gashi, Halit Maqi, Ramazan Turdiut etj. Mirëpo përfaqësuesit e lartë të Ballit Agrar për SHBA, u shprehën, se në fillim duhet pyetur Prof.Vasil Andoni në Itali dhe kryetari i Ballit Agrar në Francë Prof.Abaz Ermenji. Por koha nuk priste, sepse gjendja e rëndë në trojet etnike nuk duronte një zvarritje të pakuptimtë, për të marrë vendime, që kërkonin shumë muaj e vite.
Nga ana e tjetër, duhet thënë për hir të së vërtetës historike, se një pjesë e të rinjve kosovarë të ardhur rishtas, ishin të dëshpëruar dhe meqenëse në Beograd, mbledhja e shteteve neutrale merrte fund pas dy-tre ditëve, propozuan se qysh tashti Lidhja Kosovare, të ketë fonde të posaçme, të cilat me kujdes duhet të administrohen e shfrytëzohen për çështje të Kosovës e kosovarëve të shtypur nën kthetrat e nazizmit të ri sllav. Mbledhja mori fund në sallonin e Hotelit "Sheraton Internacional" Washington D.C. Në fund u zgjodh ekipi përfaqësues, me: Prof.Luan Gashi, Abdyl Henci, Mehmet Krileva, Dr.Fatos Gashi, Isuf Azemi, Isa Vranica, Kadri Bajrami dhe Ismet Berisha. Menjëherë filloi aksioni për grumbu llimin e ndihmave, të cilat iu dorëzuan për administrim më 1961 Kadri Bajramit dhe Ismet Berisha.
Për Ismetin, kishin filluar shqetësime të reja, të cilat me vrullin rinor, energjitë e mëdha mendore dhe fizike mundi që t’ia dalë mbarë për 40 vjet me radhë, si themelues, ushtarë besnik i Lidhjes së Prizrenit për Kosovën e trojet etnike, drejtues i aftë dhe me pasion për çështjen e mëmëdheut, duke shkrirë gjithçka vetëm për Shqipërinë etnike. Ismet Berisha, sapo u kthye nga Washington D,C., meqenëse ishte i pranishëm në zhvillimin e dy ditëve të punimeve, gradualisht organizon tubimin e shumë ëndrruar të mbarë kosovarëve. Më 20 tetor të vitit 1962 nacionalisti Ismet Berisha shpall themelimin e "Lidhjes III të Prizrenit" në mërgim, meqenëse në vendlindje Kosovë, ishte i pamundur aktiviteti i saj. Ai nuk ishte i vetëm në rrugën e vështirë, por gjeti përkrahjen e njerëzve të shquar të komunitetit mbarëshqiptar.
Një kontribut të shquar e ndihmë të drejtpërdrejtë dhanë Prof. Rexhep Krasniqi, Kapidani i Mirditës Ndue Gjon Marku, Prof.Nexhat Peshkopia, Vasil Germeni dhe Mexhid Dibra, Idriz Lamaj.