Kongresi III i Lidhjes Shqiptare të Prizrenit në mërgim, u mbajt në New York më 20-21 nëntor 1982 në SHBA. Në orën 10:00 paradite u hap zyrtarisht mbledhja e Kongresit III të nga ana e Sekretarit të Përgjithsmë të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit në mërgim, Ismet Berisha, i cili mbasi përshëndeti delegatët dhe pjesëmarrësit, kërkoi ngritjen në këmbë për të kënduar Himnin e Flamurit Shqiptar dhe Amerikan. Lutjet fetare u bënë prej Monsinjor Zef Oroshit dhe Hamit Perollit. Një minutë zi u mbajt për të gjithë delegatët dhe dëshmorët nacionalistë, që kanë rënë gjatë luftës në kohët e fundit në vendet e banuara prej shqiptarëve në Jugosllavi. Në seancën e mbasditës u formua Komisioni përkatës.
Ai do të kishte synim revizionimin e Statutit. Dom Prekë Camaj bëri disa propozime, dhe u vendos mbledhja që do të zhvillohej të nesërmen. Në seancën e ditës së dytë të punimeve të Kongresit, Gani Perolli lexoi propozimet e Komisionit të Statutit, që ishin: që tash e mbrapa emri i Organizatës sonë të jetë Lidhja Shqiptare e Prizrenit; asnjë përson nuk ka të drejtë me përfaqësu Lidhjen pa qenë i autorizuar prej Kryesisë; 10 qershori të festohet çdo vit nga Qendra (New York) dhe degët e Lidhjes. Kongresi aprovoi disa propozime të tjera të Komisionit mbi çështjet organizative.
Ismet Berisha afron pranë Lidhjes klerikun dom Prekë Camaj, të cilin e propozoi për kryetar. Duke parë, se nuk kishte kandidaturë tjetër konkurente, delegatët i dhanë votën. Për arsye përsonale dom Prekë Camaj pas një kohe të shkurtër dha dorëheqje nga Krysia e Lidhjes. Në një mbledhje të jashtëzakonshme të mbledhur nga Këshilli Ekzekutiv në vendin "Liberty" në New York, antarët e Kryesisë emëruan njëzëri Ismet Berisha për kryetar të Organizatës "Lidhja e Prizrenit", detyrë të cilën e ka edhe sot. Kongresi zgjodhi Sekretarin e Përgjithshëm Tomë Mrijaj dhe dy n/kryetar Myrvet Muça dhe Kolë N.Bajraktari, arkëtar i Organizatës u zgjodh Mustafa Demalija, ndërsa antarë të tjerë të Komitetit Qendror u zgjodhën Fran Sokoli, Gani Perolli, Anton Syku, Hamza D.Abdullaj, Jusuf Adili, Jusuf Çekiçi, Mustafa Vraniqi, Ali Gaçaferi. Në Këshillin e Pleqësisë bëjnë pjesë: Gjon Shtufaj, Aziz Mexhani, Adem D.Çelaj, Musa Vuçiterna, Selim Berisha, Selim Berisha, Sefedin Maxhuni, Abdyl Azizi, Bajrush M.Kosova, Mustafa Demalija. Editor i Buletinit "Lidhja e Prizrenit" u zgjodh ShemsedinVendresha.
Më poshtë po japim një përmbajtje të shkurtër të fjalimeve të përsonaliteteve të shquar shqiptare.
Diskutimi i Dr.Rexhep Krasniqi. "Po bahen gati 10 vjet qe Lidhja e Prizrenit, qysh prej Kongresit të Dyte të saj, nuk ka tregue nji aktivitet të gjane per arsye se Kalosh Hamdija u vra, Ismet Berisha pesoi një aksident të rande, kurse Xhafer Deva, ish Kryetari i Lidhjes, ndërroi jetë. Rigrupimi dhe rivitalizimi i Lidhjes duhet të bahet tash. Tash asht koha. Nuk asht vetëm Kosova që e lypë kete, por edhe vende të tjera ne Jugosllavi, ku jetojnë shqiptarët. Duhet me nderhye te personalitetet e hueja per me e ndihmue Kosoven. Propaganda e Beogradit e paraqet Kosoven sikur asht nji demostrate e thjeshtë. Lidhja e Rinisë Kosovare, ka ba ç’asht e mundun me dergue letra Organizates se Kombeve te Bashkueme, Departamentit të Shtetit, Kongresit e Senatit.
Rinia Kosovare-Amerikane, ka luejt nji rol të jashtezakonshem. Lidhja e Prizrenit ka nji rendesi te jashtezakonshme. Roli i Sekretarit te Pergjithshem asht kryesor. Popullsia shqiptare ne Jugosllavi, nuk asht ajo popullsi e vitit 1878. Sot ka profesora dhe doktora, nji elitë shkollaresh, te cilet i drejtojne folet e tyne ne rrethana te jashtezakonshme." Z.Abedin Mulosmanaj, përfaqësues i Oborrit Mbretëror, falënderoi udhëheqësit e Lidhjes për ftesën, lexoi telegramin e Mbretit Leka I, dërguar Kongresit III të Lidhjes së Prizrenit. "Lufta e jonë duhet të drejtohet kundra sllavizmit komunist. Zoti u ndihmoftë në punën tuaj."
Dr.Gjon Buçaj, Sekretar i Përgjithshëm i "Blokut Kombtar Indipendent". "Lidhja e Prizrenit dhe Bloku Indipendent kan bashkpunue dhe do të bashkpunojn ne te ardhmen per nji Shqipni të Madhe". Zef Mirakaj, foli shkurtimisht mbi historinë e popullit shqiptar dhe rezistencën e tij kundra armiqve te huaj. Ai përmendi datën historike të Lidhjes II të Prizrenit në shtator të vitit 1943 me n/kryetar Dr.Rexhep Krasniqin.
Adem Hodo, mbasi i uroi Kongresit punë të mbarë, lexoi një dialog të përpunuar prej tij me titull "Dialogu midis Shqiptari dhe Shqiponjes", ndërsa dialogun "Kosova e robnuar dhe Shqiponja", e paraqiti para delegatëve në sallë me inçizim.
Nderim Kupi, Sekretar i Përgjithshëm i OKLL, falënderoi Sekretarin e Përgjithshme të "Lidhjes së Prizrenit" Ismet Berisha, për ftesën. I falënderoi të gjithë ata që flasin kundër armiqve, si: Serbisë, Turqisë, Bullgarëve. Në fund shprehu parrullën e përhershme "Atdheu mbi të gjitha". Tonin Mirakaj, n/kryetar i Federatës Panshqiptare "Vatra". "Ky Kongres po mbahet në një kohë kur vëllezërit tokë kosovarë po vuajnë nën thundrën e Jugosllavisë. Serbët, janë ujqërit që e ndrrojnë qimen, por jo zakonin". Ismet Ukë Berisha, Sekretar i Përgjithshëm i Lidhjes së Prizrenit në mërgim.
Ai dha një raport shumë të racionalizuar mbi aktivitetin e Organizatës Lidhja e Prizrenit në mërgim. Ndër të tjera, Ismet Berisha ceku organizimin e demostratave kundra Jugosllavisë në New York, dhe denoncimin e politikës shovisniste të serbomëdhenjve në Kosovë dhe në krahina të tjera të Jugosllavisë të banuara prej shqiptarësh. Me vdekjen e ing. Xhafer Deves, dorëheqjen e n/kryetarit të Lidhjes, z.Hysen Tërpezes edhe vrasjen e të ndjerit Kalosh Hamdisë, gjithashtu edhe aksidenti i randë i tij, e demtuan mjaft aktivitetin e Lidhjes së Prizrenit, por ajo si organizatë politike nuk u shuajt.
Shemsedin Vendresha, i ardhur nga Florida, foli mbi ligjet ndërkombëtare, përsa i përket ndalimit të luftrave dhe indipendencës së popujve. Ai tha, se "në vitin 1968, OKB konfirmoi pikëpamjet për të drejtat e njeriut". Adem Dervishi, tha: "Ne kemi luftuar dhe do të luftojmë deri në fund kundra serbëve pushtues. Atë luftë që po shoqërohet me shumë sakrifica nga populli martir kosovar do të vijojmë deri në vdekje".
Rifat Kolgjini (ardhur nga Belgjika), mbasi falënderoi kryesinë e Lidhjes së Prizrenit për ftesen me marrë pjesë, përmendi kontributin e Dr. Krasniqit e Prof. Vasil Antonit për çështjen e të drejtave shqiptare në Jugosllavi. Mbi 60.000 dëshmorë, kanë dhënë jetën në Jugosllavi qysh prej Lidhjes II të Prizrenit.
Remzi Barolli, "Sllavët na kanë vrarë dhe torturuar, por Enver Hoxha si kriminelë, ka bërë më shumë. Përse kaq pak shqiptarë kanë ardhur sot këtu?" Preng Gruda, i ardhur nga Detroiti, "Lidhja e Prizrenit asht e të gjithë shqiptarëvet dhe jo vetëm e kosovarvet. Neve, duhet të jemi të bashkuar si një grusht i vetëm. Ne duam trojet dhe Shqipërinë tonë. Duhet të mbledhim sa më shumë ndihma për organizatën tonë."
Tomë Mrijaj, i cili nga Kongresi III u zgjodh Sekretar i Përgjithshëm i Lidhjes së Prizrenit me qendër në New York, ndër të tjera tha: "Çdo popull, ka historinë e vet në aspektin e zhvillimit të ngjarjeve, që përbëjnë palcën etnike të nacionalizimit, me të cilën mbijetoi në shekuj. Në historinë e lëvizjeve të lavdishme erdhën kryengritjet çlirimtare antiturke 1910 në Kosovë, 6 prill 1911 e udhëhequr nga Dedë Gjo Luli, shpallja e Pavarësisë më 28 nëntor 1912 në qytetin historik të Vlorës, janë frymëzime nga "Lidhja e Prizrenit" 1878.
Kërkesë themelore ishte vendosja e autonimisë në viset etnike shqiptare, organizimi i çetave të armatosura nën flamurin shqiptar. Lidhja, ndihmoi në përhapjen e zhvillimin e fjalës së shkruar shqipe, përmes gjallërimit të shoqërive kulturore e patriotike. Revoltat antiturke, të organizuara e spontane, dobësuan shumë pushtetin osman e hapën rrugën e tjetërsimit të mëtejshëm të tij.
Lidhja, ishte rrjedhim i zhvillimit të natyrshëm të mentalitetit shqiptar në trojet e veta. Populli shqiptar si komb kërkonte autonominë e natyrshme, një e drejtë që shtetet e tjera të botës e kishin arritur me sukses. Por kjo lëvizje, ishte gjithpërfshirëse. Të rëndësishme ishin selitë patriotike në: Prizren, Gjakovë, Shkodër, Dibër, Gjirokastër, Janinë etj. Ata ushtruan funksione administrative, pushtetin ligjvënës, ekzekutiv, gjyqësor, ushtarak, etj., duke krijuar një shtet paralel.
Turqit, u munduan të shpërndanin Lidhjen, mbasi ajo nuk ishte dakord, të zbatoheshin vendimet, që kishin të bënin me dorëzimin e Kalasë së Plavës e Gucisë shtetit të Malit të Zi. Ajo, gjithnjë kundërshtonte vendimet e Kongresit të Berlinit dhe asnjëherë nuk zbatonte urdhërat e Portës së Lartë. Ajo, kishte pushtet të plotëfuqishëm në shumë vise shqiptare, gjë që nuk i shkonte për shtat pushtuesve shekullorë.
LIdhja angazhoi forcat e veta në Jug në kufi me Greqinë. Kongresi i Berlinit nuk mori asnjë vendim të prerë, përsa u përket ndryshimeve territoriale në favor të Greqisë. Përkatësisht Kongresi ftonte Portën e Lartë që të merrej vesh me Greqinë për një rishqyrtim të kufijve në Thesali e Epir dhe si vijë të re kufitare rekomandonte vijën e lumenjve Kalamas-Selemvria, që përfshinte në Greqi pjesën e brendshme të Çamërisë e Janinës, qendër e vilajetit të Jugut. Lidhja u dha për të kuptuar Turqisë e Fuqive të Mëdha, se krahinat shqiptare nuk ishin "një shprehje gjeografike". Autonomia, si kërkesë e rilindësve tanë, është konsoliduar përmes programeve, memorandumeve të ndryshme.
Lidhja u priu shqiptarëve në luftë, për marrjen e pushtetit e fitimin e autonomisë. Shqiptarët morën pushtetin në shumë qytete, si: Gjakovë, Prizren, Pejë, Prishtinë, Mitrovicë e Vuçiternë. Dega e Lidhjes në Shkodër 1880, proklamoi autonominë e vendeve ku jetonin shqiptarët e vendosi pushtetin e saj. Kjo lëvizje u përhap në Shqipërinë e Mesme dhe të Jugut, duke u përpjekur të bindë sulltanin, ta njohë autonominë shqiptare, të vendosur në kundërshtim me dëshirën e tij.
Më 1880, në Gjirokastër u mbajt mbledhja e Lidhjes së Prizrenit, për të gjetur rrugën e përbashkët për autonomi e vendime të tjera të rëndësishme. Më 1880, u bë mbledhja në Dibër, ku me Rezolutë u kërkua autonomi e plotë në viset e banuara shqiptare, krijimin e këshillave me përfaqësues të popullit dhe organizimin e ushtrisë nacionale shqiptare. Më 1880, u bë riorganizimi i Lidhjes, duke përfshirë Komitetin Qendror, zgjeruar rrethin e bashkëpunimit dhe këshilli e shpalli veten Qeveri e Përkohshme, e cila do të drejtonte luftën për ruajtjen e autonomisë e fitimin e pavarësisë së plotë."
Mustafë Vraniqi, kryetar i degës në Texas, "Kemi me mijëra vëllezër e motra kosovarë, që dergjen nëpër burgjet e Jugosllavisë. Prandaj, neve na duhet të mbledhim ndihma financiare, për të ndihmuar kauzën e Lidhjes. Më në fund lexoi dy poezi kushtuar Lidhjes së Prizrenit dhe Adem Demaçit.