SHITJA E PALLATIT, NJË AKT KRIMINAL

Në historinë e qytetarisë shqiptare, shitblerja e "Pallatit të Kulturës" do të mbetet e stampuar si damkë e zezë, si një prej përdhosjeve më të pafytyra të konceptit "kulturë" nga ana e "qeverisjeve demokratike". Edhe heshtja për këtë e njerëzve të "kulturës" nuk rezulton veçse pandershmëri, shumë-shumë kompromis, për të mos thënë frikë. Kundërveprimi i munguar i inteligjencies tiranase? Faqe e vogël turpi.

Dhe këtu nuk është fjala për "disa mjedise" të Pallatit të Kulturës, sikurse po thuhet në ndonjë media, jo. Eshtë fjala mirëfilli për një institucion qendror kulturor që quhej njëherë e një kohë "Pallati i Kulturës", një ndër tri institucionet që korpusi kulturor i qendrës së Tiranës përmbante, krahas Teatrit të Operës e Baletit dhe Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë. Na ishte ç'na ishte dhe mos na ishte. Një institucion qendror kulturor që u shndërrua skuthërisht në "Qendër të Biznesit Kulturor".

Kulturë e madhe, besa, me kafehane, dugaja ordinere, qendra bingoje e llotoje, magazina etj.! Dhe sidomos zyra të dhëna me qira palëve të treta a të katërta. Zyra dhe zyra dhe zyra prapë, me pamje nga sheshi dhe aspak vapë! Tani, në u privatizoftë, të shtohen edhe ruletat, shurrëtoret apo ndonjë gjësend tjetër...! Më 1994, kur u dukën shenjat e këtij procesi të mbrapshtë që do të shpinte këtu ku duket se po shpie, sepse i tillë ishte iniciuar qysh më 1993, jam rrekur ta ngre zërin në disa instanca, atje ku mundesha, pa qenë Drejtor i Bibliotekës Kombëtare, sepse nxjerrja në mezat si plaçkë "Gabi" e një institucioni të tillë publik nuk është çështje që lidhet me "bibliotekën" dhe vetëm kaq.

I vetmi rezultat që kam mbërritur është që personalisht t'i neveris dhe t'i përçmoj ata ministra të PD-së që e kurdisën një shitblerje të tillë dhe, jo pak, edhe ata që e "miratuan" këtë shpikje nën termin magjepsës "joint venture". Dhe po njësoj vijoj t'ua ofroj edhe tani neverinë dhe përçmimin tim. Fuqi tjetër unë s'kam. Sot, gjithsesi, e tëra kjo "histori plehurinash të demokracisë" mund të ketë një vlerë ngushëlluese: të shërbejë si antikorpet brenda shoqërisë sonë demokratike për të refuzuar kthimin e mundshëm, "kthimin e madh", atë që po gatitet me rrapëllima e ulërima.