PROFILI I MJAFT!

Demokracia postkomuniste e Shqipërisë, përshkruhet shpesh me shaka si një shtet një-partiak me dy parti. “Militantët e partisë janë kuadrot e stilit të vjetër, dhe partia tjetër shihet si armiku i klasës”, shpjegon një diplomat perëndimor në Tiranë. “Qeveria shihet si një mjet për të shpërndarë punë dhe priviligje ndaj përkrahësve”, shton ai.

“Politika ka qenë një mënyrë për t’u pasuruar dhe për të krijuar një borgjezi të cilën nuk e kishim përpara shembjes së regjimit të vjetër”, thotë Fatos Lubonja, shkrimtar dhe ish i burgosur politik. Shqetësimi i tij i momentit është se kontrolli nga “oligarkët” e biznesit të Shqipërisë e bën të vështirë për të rinjtë idealistë që të thyejne armaturën politike. Ishte ky shqetësim i pranishëm pasi qeveria nuk donte dhe nuk mundte të reflektonte nevojat e votuesve, i cili ndihmoi ngritjen e një lëvizjeje qytetare të quajtur MJAFT në Mars 2003.

Ky grupim filloi nga një grusht të diplomuarish shqiptarë, disa prej të cilëve të sapo kthyer nga universitetet europiane dhe amerikane. Një nga drejtuesit ishte Erion Veliaj, 24 vjec, student i Shkencave Politike në Grand Valley State University të Michiganit. “Secili prej nesh di të rendisë mirë shfajësimet e vuajtjeve tona, duke perfshirë sundimin Otoman 500 vjecar e kështu me rradhë”, thotë ai. “Por e vetmja gjë me të cilin mund të binim dakord si shqetësim primar ishte mentaliteti i shoqërisë shqiptare. Problemi i vërtetë është apatia”.

Grupimi fillimisht gjeneroi një fushatë për “t’i bërë shqiptarët të grisin certifikatat e heshtjes” dhe të ngrinin zërin e zemëratës së tyre ndaj varfërisë, korrupsionit dhe keqadministrimit nga politikanë gjithnjë e më indiferentë. “Menduam ta provonim për nja gjashtë muaj, në mënyrë që, të paktën, të trazonim pak ujrat e ndenjura”, kujton Z. Veliaj. “Donim gjithashtu t’i tregonim botës se ka ende plot njerëz në Shqipëri me mjaft integritet dhe duar të pastra dhe se ky vend nuk është vetëm një qendër për trafikantët”.

Me rreth 200,000 Dollarë të financuar nga ambasadat perëndimore MJAFT! nisi fillimisht me spote tepër të gjetura në televizione. Por shume shpejt ata mbërthyen disa mundësi ideale për veprime konkrete të drejtpërdrejta.

Një nga rastet ndodhi në Tetorin e shkuar kur ministri i rendit rrahu një gazetar. “Telefonuam të gjithë gazetarët që njihnim dhe brenda 24 orëve rreth 200 prejt tyre ishin tek dera e ministrit,” thotë Veliaj. “Tundëm celsat për dy ditë me rradhë, duke kërkuar dorëheqjen e ministrit të rendit”.

Fatos Nano, kryeministri, i cili më pas e shkarkoi ministrin, tani pranon se “zyrtari politik nuk mund të lejohet të përdorë forma primitive, qoftë edhe për konflikt personal”.
Por mungesa e ndjeshmërisë nga politikanët sugjerohet nga habia që shfaq z. Nano rreth mendimit se mund të përbëjë konflikt interesash fakti që familja e ministrit të tij të bujqësisë ka në pronësi edhe distributorin më të madh të vezëve dhe është i përfshirë në importin e ushqimeve.

Importet janë të ndikuara politikisht, meqë janë më të lira se ato që prodhojnë fermerët e sfilitur të Shqipërisë.
Arritje të tjera të MJAFT! variojnë nga rritja me 10 për qind e buxhetit të arsimit gjer tek gjenerimi i një stuhie ankesash e protestash kundër vrasjes së një emigranti shqiptar nga rojet greke te kufirit.

Pengesa fillestare e grupimit, sidoqoftë, ishte lodhja e shqiptarëve nga vetë termi i protestës, sidomos pas dhunës që kish kapluar reagimin popullor pas skandalit të “piramidave”. “Si mund ta rehabilitosh sensin e protestës kur ajo shihet vetëm si një përpjekje për të rrëzuar një qeveri dhe degjeneron me rrahje e djegje?” pyet z. Veliaj. MJAFT! u përball me momentin e të vërtetës në fillim të vitit, kur demokratët e opozitës u përpoqën të ‘kapnin trenin e tyre’ të protestës. z. Veliaj dhe kolegët e MJAFT!-it vendosën që Lëvizja të mbante distancën nga politika dhe të mbetej efektive.

Kur u bë e qartë se tubimet dhe slloganet e Lëvizjes ishin vulnerabël ndaj grabitjes së opozitës, MJAFT! vendosi menjëherë qe të nisë punën fuqishëm edhe në rrethet jashtë kryeqytetit. Por, ndonëse shkundja që ajo u ka bërë politikanëve përshëndetet nga të gjithë, është e paqartë nëse lëvizja do të mund të thithë më shumë se vec simpati nga një publik i lodhur e skeptik. “MJAFT! është një lëvizje e shkëlqyer, pasi politikanët nuk flasin kurrë për problemet e njerëzve”, thotë Desard Kamo, 26 vjec, i cili fiton rreth 400 euro në muaj si kamarier me të cilat paguan studimet për juridik.

“Gjashtë muaj pasi vijnë në pushtet, politikanët marrin makinat dhe shëpitë e tyre luksoze. Vendi ku kemi më shumë nevojë për njerëz të mirë është vetë politika”, thotë ai.