Simon Marashi (1975 - 2001)

Lavdi e ndere u qofte perhere eshtrave te tu!
Lavdi e ndere u qofte te vdekurve!
Lavdi e ndere u qofte te gjithe heronjve, qe dhane jeten per liri e demokraci kudo qe ndodhen!

Edhe disa muaj, po mbushën 4 vjet, si katër ditë nga tragjedia, World Trans Center, ku, dora e zezë terroriste e Al Kaidaes lëndoi shpirtin e familjes tënde Simon, te babes, nanes, te vellezerve, motrave, axhave, hallave, kusherinjve, te dajave e te fisit Dedvukaj.

Shpirti yt i pastër po jeton me ne Simon. Tash dy herë po bashkojmë pjesë të trupit tënd, që zjarri i vdekjes me nje temperature te larte, nuk mundi t'i zhduk. Kjo tregon, se je bir i një dere të njohur, për të cilin ka folë e flet perhere historia shqiptare.

Kujtimi yt i pavdekshëm Simon, është ende i freskët në zemrat e të gjithëve, që jemi bashkuar prapë këtu. Familja yte të kërkon nëpër shtëpi, sepse u dukesh se ti ende je i gjallë, që merr pjesë në bisedat e ngrohta familjare, i pranishëm si një engjëll i bardhë kudo.

Ti jeton në shtëpi, përkëdhel me mall babain e nënën, motrat e vëllezërit e tu. Babai yt, eshte shume i pikelluar dhe ndonese nje burre i forte e me tradita malesore, nuk mundet te mbaj lotet e dhimbjes se madhe, qe i shkaktoi vdekja yte. Babai y,t eshte bere shkemb e gur, kur e sheh sliken tende ne flamur. Ndersa nana Vitoria, cdo dite derdh lot per ty, duke te kerkuar me mendje e zemer neper shtepi, rruget e Nee York-ut, duke menduar se do te gjej dikund. Nena jote pika lota, kur nen kamb po i dridhet toka, i dridhet toka e i zehet qielli, kur qysh drite sot s'po i ban dielli, por me lot asht tuj lotua edhe zemren ia ke shkatrrua.

Simon, vëllezërit tuaj shikojnë dita ditës fotografitë tuaja, të vendosura në mur, duke u sjellë shumë kujtime malli dhe lot që rrëshqasin për ty. Motrat tuaja, shpalosin me kujdes rrobat dhe fillojnë ti njomin me lotin e ngrohtë, që jane te mbushura me mall të pashuar për ty.

Oda yte qëndron ditë e natë e mbyllur, duke menduar se ti Simon po flen i qetë në shtratin tënd. Gruaja yte Beta, të kujton përherë me mall e dhimbje të pashuar në shpirt. Asaj buzëqeshjen e sinqertë për ty, ia ngrivi në buzë në mëngjez herët, dora mizore e terroristëve islamik.

Unë, sot në këtë ditë mortore të përcjelljes së pjesëve të trupit tënd për në banesën e paqes shpirtërore, po flas i pikëlluar në emër të të gjithë dajave, që jena bashkuar me dhimbjen e madhe që ka pushtuar zemrat tona të lënduara.

Pra, 4 vjet pikëllim, lot, grumbullim eshtnash, dhimbje në shpirt, kujtime e rikujtime dhe ti je e do të mbetesh i gjallë nder ne.

Kur mendojmë mbi tragjedinë e rrallë në historinë e njerëzimit, mbulohemi me lot dhimbjeje, emocione të forta shpirtërore, duke rikujtuar atë gjamë, britmat e vuajtjet e 3000 viktimave, që luftonin me vdekjen, mes flakëve të tymit të zi. Trupi yt i ri bashke me bashkeatdhetaret tane Man Gjonbalaj dhe Rrok Noshi Camaj, u gëlltisten mes flakes se zjarrte, qe krijoi dora mizore e terrositeve islamik.

Me kalimin tënd në amshim, ndiejmë zbrasi në shpirtin tonë familjar, mbasi dora terroriste, na e mori nga jeta birin më të dashur të Fisit Dedvukaj, nipin tonë të shtrenjtë, bashkëshortin e Betës, buzqeshjen e bukur me plot zemër të Simonit të paharruar.

Prindërit e tu Marashi e Vitore, nuk duhet të përkulen, por të qëndrojnë më të fort, sepse ti Simon, ia dhe jetën rinore forcimit të themeleve të demokracisë shembullore amerikane.

Emri yt, është simbol i nxënsve të Krishtit dhe mburoj e vlerave të demokracisë amerikane. Emri e mbiemri yt, është shënuar me gërma të arta, nëpër faqet e historisë së lavdishme të Amerikës e botërore.

Sot, po i bashkojmë eshtrat dhe gurin e nderuar nga e gjithë Malësia dhe truproja e nderit e Ushtrisë së ShBA - së dhe popullin shqiptar pa dallim krahine feje e ideje.

Ti sot do të qëndrosh me motrën tënde të vogël Angelina, që si një engjëll u shkëput në moshë të njomë, sapo kishte lindur shumë vite më parë. Ti Simon, me dorë do të përkthelesh motën tënde të vogël, duke e mbajtur pranë si një vëlla i kujdeshëm. Shpirti i saj i pastër, është bashkuar me ty në Parajs dhe ne lutemi gjithmonë për ju.

Si tashti, e kam parasysh atë dasëm madhështore, plot gëzim e hare, buzqeshjen dhe gëzimin e lexonte kushdo në sytë e tu. Ti bëshe një jetë të lumtur, me një harmoni të shkëlqyer familjare, sipas dokeve e traditave të hershme shqiptare, duke nderuar e respektuar zakonet familjare e ato amerikane, me të cilat u rrite e u edukove në shkollë e jetë.

Babai yt të martoi me të bijen e Pjetër Dedë Vukaj, prej një shtëpie bujare e derës së Kelmendit të Norës e Prek Calit, një muzeum i gjallë i historisë së lavdishme të popullit shqiptar, me famë e zë trimash, gjatë historisë së Malësisë.

Vdekja tragjike Simon, tregoi se jeni prej një shtëpie legjendare, mbasi eshtrat e tu nuk mundën të zhdukën mes vullkanit të zjarrtë dhe tymit të zi, duke i treguar botës, se mijera vjet themelet e trimërisë shqiptare janë të vaditur me gjakun e pastër të heronjve legjendarë brez pas brezi.

Ju jeni nipi i Kolë e Mark Mirit të Hotit, me tradita e virtyte te pasura kombetare, qe gjithnje jane djeg e pjeke, per bese, trimeri, burreri, per te ruajt idele shqiptare. Ju Dera e Mirajve, ju njohu malësori e Malësia, mbasi shpetuat nga kthetrat e komunizmit te kuq Kapiten Gjelosh Lulin, duke pranuar te digjeshit mes dy zjarreve, provuat burgjet e ftota plot tortura ne Mal te Zi e Shqipni, por ju treguat trimëri, mirësi, bujari, besë e tradita të moçme malësore, me ideale te pastra shqiptare. Ju jeni themelet e gjakosura te historisë sonë kombëtare, e ngritësit të Flamurit të Gjergj Kastriotit, kryetrimit Dedë Gjon Lulit i Traboinit të Hotit, gjaku i themeleve, me të cilët u ruajt liria, pavaresia, ndera e burresia. Ju jeni ngritesit e Flamurit me 6 Prill 1911, në istikamin e kalasë së Deçiqit, valoi i lirë Flamuri Kuq e Zi, për të parën herë pas 500 vjet robërie turke. Per ju dhe Deren tuaj brez pas brezi ka fol, flet dhe do te flas gjithmone historia kombetare. Dera e juaj e Mirajve, është shtëpi me za, të cilët të kujtojnë historinë e hershme e të tashmë të Malësisë, të mirënjohurit, sikurse ishin në histori princat dhe mbretërit e famshëm të Shkodrës antike, që përherë u dalluan për besë, nder, trimëri, bujari, patriotizëm të flaktë, dhe një besnikëri të pakufi për çështjen e Atdheut.

Në palcin e ashtit tuaj, gjendet geni i trashëgimisë, si nip prej derës së Ivzikut (Ivezaj), nipi i Fran Zefit dhe stërnipi i Zef Prelës, ngritësi i Flamurit të Lirisë në Rozafatin e Shkodrës në vitin 1908 me malësorë e Malësi. Ju jeni nipi, prej gjakut të themeleve të Smajl Martinit të Grudës, heroines kombetare Tringa e Smajlit, e stërnipi i Pretash Zekës, Bajraktarit të Kojës së Kuqit, që ka ngritur flamurin e lirisë bashku me trimat e Kojës në istikamin ilirik te Deçiqit në vitin 1911.

Sot përsëri flamujtë e ShBA - së e shqiptar me shqiponjë dhe ngjyrën e gjakut tënd, qëndrojnë si truprojë nderi, në respekt të jetës së re, që ia fale Amerikës.

Ti nuk ke ike nga kjo jetë, mbasi shpirti yt jeton i gjallë në zemrat familjes, popullit shqiptar e amerikan, që të kujtojmë me urata, me kurora e lule të freskëta.

Mik i dashur Marash Kola e motra ime Vitore Franja, vdekja tragjike e djalit tuaj të dashtur, prej terroristve të zinj islamik, është një dhimbje e përbashkët e njerëzimit, që lutet për ty.

Po ju drejtohem, ju shtëpisë së Mirajve, e Fisit Dedvukaj, Derë e ndershme dhe përherë bujare, e në mënyrë të veçantë, prindërve të dashur të nipit tonë Marashi dhe Vitore:

Marash e Vitore, nuk dua që t'u trondis e sërisht të lotojnë zemrat tuaja, se Simoni, është një pjesë e trupit tonë, por duhet të qëndroni të fortë burrërisht, sipas traditës tuaj. Ju duhet të jeni krenar e të qetë, se prej gjakut tënd Marash e Vitore lindi një hero i ri, prej votrës heroike, që kurrë për jetë emri i birit tuaj nuk do të harrohet, por do të skalitet me shkronja arit dhe floriti, do të flejnë i qetë në historinë e lavdishme amerikane e botërore.