Panairi i censuruem i Librit në Prishtinë

Fakti i paprecedent i bllokimit absolut të informacionit për Panairin e sapombajtun të Librit të Prishtinës në të gjitha mediat e Shqipnisë ma fort se dëshmi e amatorizmit dhe paaftësisë, asht vërtetim i varësisë së këtyne mediave prej klaneve të njoftuna publikisht për presionin dhe dhunën që ushtrojnë në mbrojtje të interesave të tyne. Për këto klane që kanë fuqi me gjunjëzue ministra e qeveri asht shkrue edhe ma parë, ("standard", dt. 19 mars 2006, fq. 20), por kjo nuk don me thanë se gjanat kanë ndryshue në kah pozitiv.

Nuk ka dyshim se problemi kryesor mbetet te gazetarët, të cilët në kundërshtim të hapun me detyrimin e parë e të vetëm të profesionit: informimin, kanë "lejue" me u pengue në përmbushjen e misionit prej ndonji piramide botuese që shëtit nëpër Ballkan tue iu gërrmushë kundërshtarëve me copa telefonatash të figurës madhore të kulturës e të kombit, që për ndonji individ të pashtet dhe të paemancipuem asht "shteti ynë" dhe "Emancipimi ynë" (Arif Kutleshi: "Letër e hapur njëfarë Stephen Schwartz-it" "java", nr. 188, dt. 11 maj 2006, fq. 20) E drejta për informim asht nji nga mrekullitë ligjore të zbatueme botnisht, por Shqipnia e viteve 2000 i ka ende të fortë censorët e djeshëm, të cilët përveç ndalimit qysh në shtypshkrim të librave të rrezikshëm, krejt haptas i bajnë thirrje shtetit me ua heqë shqiptarëve të drejtën e informimit për aq kohë sa informacioni s'asht praktikisht i kontrollueshëm prej tyne.

I mbajtun për të tetën herë (e jo për të shtatën, siç shkruhej në nji fletërrufe elektronike të shpërndame ma parë), Panairi i Prishtinës pati nderin me pritë nji shkrimtar si Kasëm Trebeshina. Nuk mundemi me thanë se Shqipnia e ka injorue hapjen e kësaj feste të librit prej vetë presidentit të Kosovës, Fatmir Sejdiu, kësisoj nji nga shkaqet, në mos ma kryesori, mbetet me qenë vizita e parë në Kosovë e disidentit Trebeshina. Natyrisht, ky përfundim asht i mbështetun nga logjika e fakteve historike, e për këte mjafton me shfletue kujtesën në aspekt të sulmeve që i janë ba këtij autori qysh në vitet '50 e deri te cilësimi "shkrimtar mediokër" në kapitullin ma të zi të "Ftesës në studio".
Por arsyet pse media shqiptare nuk e kreu misionin e saj të informimit të publikut për Panairin e Librit të Kosovës, mbajtë prej 19-24 majit në Pallatin e Rinisë në Prishtinë, munden me pasë lidhje edhe me nji përçmim që herë mbas here shfaqet në tanë aspektet e jetës dhe ndaj gjithçkaje që vjen prej shqiptarëve përreth Shqipnisë.

Tue u ndalë vetëm te kultura, duhen kujtue paraqitjet e shkëlqyeme, por të pashpërblyeme me kurrnji çmim, të kangtarëve prej Kosovës e Maqedonisë në festivalet e kangës në RTSH në mesin e viteve '90 gja që solli mandej, bojkotin e këtij aktiviteti. E si nji prirje e dukshme "konjukturalo-nacionaliste", miss Prishtina shpallet ma e bukura e Shqipnisë në vitin '99 të eksodit kosovar, nji vlerësim fort i diskutueshëm kah pikpamja profesioniste. Për me ardhë te debati amatoresk për gjuhën shqipe në Top Channel, ku zhvlerësimi për Kosovën mbrrin kulmin në t'folmen e nji dogmatiku me shenjë, për të cilin qytetarët kosovarë të dorës së dytë nuk e zotnojnë gjuhën shqipe sepse janë shkollue nëpër ahre.

Siç shihet pra, në nji terren si ky i Shqipnisë që nis e mbaron me Bllokun e Tiranës, nuk asht dashtë shumë mundë me ia mbrritë mosinformimit të lexuesit për mbajtjen e Panairit të Librit në Kosovë, pavarsisht se media asht njoftue paraprakisht dhe asht ftue rregullisht prej organizatorëve për me përcjellë zhvillimet ditore: kryesisht paraqitje titujsh të rí, por dhe autorësh. Këtu nji vrejtje e randë u duhet ba organizatorëve të cilët nuk i kishin ftue gazetarët e Shqipnisë me shpenzimet e Panairit, siç patën ba organizatorët e Panairit të dytë të Librit në Ulqin, i cili për nga pjesmarrja e botuesve ishte dështim i plotë, por në mediat shqiptare, nga gazetarët që "kishin ardhur me paratë e Fatmir Toçit" (Flori Slatina: "Postmortum/ Panairi i Ulqinit dhe aksidenti i Lezhës", ars, nr. 6, 25 gusht 2002, fq. 2) shtatë botuesit pjesmarrës (plus shkrimtarin Kapllan Resuli që shiste libra për hesap të vet) u raportuan mbi 50 botues.

Tue kambngulë me i gjetë në Kosovë shkaqet për mosinformimin e shqiptarëve të Shqipnisë për Panairin, i duhet propozue shtetit të ri të Kosovës që shërbimin doganor ta kalojë në varsi të ndonji botuesi. Ndërsa nëse shkaqet kërkohen aty ku janë, duhet thanë edhe se pavarsisht qëndrimit dyditor në Prishtinë për me marrë pjesë në nji kuvend partie, asnjeni prej politikanëve të naltë të Shqipnisë, disa prej të cilëve edhe ish-shkrimtarë, nuk e kthyen kryet kah Pallati i Rinisë, tre hapa larg "Grandit".