SHQIPËRIA SIPAS VIZIONIT "ORUELLIST SERB"

Në intervistën dhënë gazetës së përditshme “Epoka e Re”, gazetari shqiptar Danaj, me të drejtë ka vlerësuar se është i pashmangshëm procesi i ribashkimit të shqiptarëve në kuadrin e shtetit të tyre, që quhet Shqipëria Etnike (ndoshta edhe para vitit 2013), jo “Shqipëria e Madhe”, ashtu siç e kanë akuzuar qarqet politike e diplomatike të Serbisë zyrtare, me në krye Vuk Drashkoviqin (ministër i Jashtëm i Serbisë). Me gjithë dezinfomimin dhe keqinterpretimin tendencioz antishqiptar të deklaratës së analistit shqiptar, nga ana ministrit të Jashtëm të Serbisë, Vuk Drashkoviq dhe nga agjencia “Tanjug”, mesazhi i shkurtër dhe tejet i qëlluar i saj, duhet të jetë kuptuar drejt jo vetëm nga qarqet shoviniste dhe neokolonialiste të politikës zyrtare të Serbisë, por edhe të Malit të Zi, të Greqisë dhe të Maqedonisë, sepse pa zgjidhjen e problemit kolonial të shqiptarëve, të cilët jetojnë në këto shtete artificiale, nuk mund të ketë siguri dhe paqe të qëndrueshme në Ballkan.

Vështruar, historikisht, politikisht dhe juridikisht, autori ka nxjerrë konstatimin objektiv se shtetet kolonizatore serbo-sllave (Serbia, Mali i Zi, Greqia dhe Maqedonia) janë “krijesa të panatyrshme”, domethënë janë ngrehina shtetërore artificiale, të krijuara në kurriz të territorit të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike. Këtë të vërtetë historike, tanimë e kanë marrë vesh edhe “vremçat” e lere më shqiptarët dhe aleatët e tyre ndërkombëtarë. “Xhorrxh Oruelli“ pesimist serb, V. Drashkoviq, para të tjerëve e ka parashikuar zhbërjen e natyrshme të Serbisë së Madhe artificiale, qysh në vitin 2002!

Pra, Vuk Drashkoqviqi nuk ka asnjë arsye valide që t’iu kundërvihet tezave parashikuese reale të analistit Koço Danaj, kur ai thotë se brenda ca vitesh, (jo më larg se deri në vitin 2013), të gjithë shqiptarët në Ballkan, do të bashkohen në shtetin e tyre natyror-Shqipërinë Etnike. Ky konstatim nuk duhet të merret, të kuptohet ose të interpretohet gabimisht sipas tekave banditeske tiranike të strategjisë së kolonializmit dhe të hegjemonizmit serbosllav, si utopik dhe joreal, sepse në një të ardhme shumë të shpejtë, domosdo do të bëhet ribashkimi i të gjithë shqiptarëve brenda territorit dhe kufijve të tokave të Shqipërisë Etnike. I pëlqeu apo jo kjo V. Drashkoviqit, Tadiqit, Koshtunicës, “engjujve të zinj” të Kishës Ortodokse Serbe dhe vendeve konolonialiste serbosllave fqnije.

Me një fajlë, popullësia dhe territoret e grabitura nga imperialistët serbë, malazezë, maqedonë dhe grekë, pa tjetër, në mënyrë paqësore dhe të ligjshme, duhet t’i rikthehen Shqipërisë Etnike e jo “Shqipërisë së Madhe”, siç pandehin Kisha, shkenca, politika dhe propaganda falsifikatore e Serbisë së Madhe, e cila për qëllime të saj ekspansioniste dhe militariste në Ballkan, edhe e ka sajuar “Shqipërinë e Madhe”, të cilën sipas nevojës dhe krijimit të rrethanave politike në rajon dhe më gjerë, e përdorë si “armën më moderne” për kundërshtimin dhe mohimin e së vërtetës historike të qenies etnike, territoriale dhe shtetërore shqiptare në Ballkan. Këtë mistifikim të së vërtetës shqiptare nuk e shohin vetëm ato politika, të cilat në vijimësinë historike kanë qenë në anën e mbrojtjes së Serbisë kolonialiste gjenocidale dhe të “Antantës së Madhe” serbo-sllave në dimensione evro-ballkanike ndërkombëtare. Për më tepër, një imperativ të këtillë vizional dhe të pashmangshëm për bashkimin dhe pavarësimin e shqiptarëve në shtetin e tyre etnik, e ka parashikuar, edhe vetë kyrediplomati aktual i Serbisë, Vuk Drashkoviq (ish-kryelider i SPO-s), qysh para katër vitesh (më 2002), duke nënvizuar se: “Kosova dhe Metohia, do të bëhen shtete të pavarura, përkatësisht pjesë të Shqipërisë së Madhe. Ndaj, edhe Bujanoci, Medvegja e Presheva praktikisht do gjenden jashtë Serbisë. Praktikisht, kjo do të thotë, Shqipëria e Madhe, do të trokit në dyert e Vranjës.” (www.antic.org, 30.06.2002).

Fundja, Vuk Drashkoviqi, Serbia, Mali i Zi, Greqia dhe Maqedonia nuk kanë asnjë arsye pse të “tremben” nga përmbajtja e deklaratës individuale e Koço Danës, sepse nuk është vetëm qëndrim, vlerësim dhe koncept individual i tij, por direkt dhe indirekt është RIPOHIM i Platformës gjithëkombëtare shqiptare, që daton, jeton dhe frymën në çdo zemër me gjak, ideal dhe besë shqiptare. Kjo aspiratë e pavdekshme, e natyrshme, e ligjshme dhe legjitime për mbrojtjen e identitetit kombëtar dhe shtetëror të Shqipërisë Etnike dhe të gjithë kombit shqiptar në Ballkan është sanksionuar dhe zyrtarizuar edhe në Kushtetutën ekzistuese të Republikës së Shqipërisë së vitit 1998, ku ndër të tjera, thuhet: “…me aspiratën shekullore të popullit shqiptar për identitetin dhe bashkimin kombëtar, me bindjen e thellë se drejtësia, paqja, harmonia dhe bashkëpunimi ndërmjet kombeve janë vlerat më të larta të njerëzimit.”(Shih: Preambula e Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, Tiranë, 2002, f. 5).