Kosova dhe bota arabe

-- nga Ndue Ukaj

Konferenca "Kosova dhe bota arabe" e organizuar në Prishtinë nga e ashtuquajtura shoqëria civile u shndërrua në një konfrontim të ashpër mes dy koncepteve të kundërta ideologjike, të cilat vazhdojnë të përplasën në forma direkte apo indirekte në Kosovë: njërit se Kosova me një "shumicë" islame duhet të trajtohet ndryshe nga bota islame dhe këndej pari duhet të ketë marrëdhënie të posaçme me të, dhe tjetrit, siç e definoj qartë dhe guximshëm kryeministri Thaçi, se Kosova ka zgjedh rrugën e vërtet, e cila kalon nëpërmjet Uashingtonit dhe Brukselit. Thënë shkurt, Kosova është në aleancë të plotfuqishme me bllokun perëndimor.

Për të kulmuar filozofinë politike dhe intencën e një platforme që tashmë dy dekada ndjek elita politike në Kosovë, Thaçi tërhoqi vërejtjen për "rrugët e dyshimta" nëpër të cilat Kosova nuk guxon të kaloj. Në të vërtet deklarimi i Thaçit tejkaloj shumëfish një retorike të zakonshme politike, sepse qartazi, guximshëm dhe në cilësinë e një lideri vizionar shprehu një qëndrim të natyrshëm përtej politikë: Kosova mbetet e përkushtuar për të kultivuar marrëdhënie të natyrshme me botën perëndimore dhe nuk ka asnjë lloj ambicie për ambivalenca politike dhe moral të dyfishtë politikë.

Historikisht shqiptarët kanë vuajtur për shkak të mos aftësisë për t'u rreshtuar në politikat ndërkombëtare. Këso gabimesh të shumta e të trashëguara, liderët e Kosovës, tanimë të vetëdijesuar, nuk duan ta bëjnë. Prandaj ata, duke qenë koshientë për këtë, nuk duan trajtim të veçantë nga bota arabe, madje as nuk duan ta shohin atë me një pasion të veçantë, i cili do të kishte për bazë dimensionin religjioze. Në të vërtetë ky do të ishte një gabimi fatal për Kosovën, prandaj thirrja e Thaçit për të mos shkelë nëpër rrugë të dyshimta duhet kuptuar dhe interpretuar drejtë dhe pa ekuivoke. Përkundrazi liderët kosovarë duan çështjen e Kosovës ta shohin si çështje puro politike. Dhe ky në realitet është një qëndrim tejet i matur politik, i cili ruan aleancat e natyrshme me botën perëndimore, pa të cilën ëndrra për pavarësinë e Kosovës, gjithsecili e kupton se do të mbetej një iluzion i trishtë. Ne kemi sendërtuar këtë ideal vetëm në saje të ndihmës nga perëndimi.

Në të vërtetë, edhe naivët më të mëdhenj do ta kuptonin sa e rëndësishme është njoha e pavarësisë së Kosovës nga shtetet arabe, por, në anën tjetër edhe naivët më të mëdhenj s'do të mund ta duronin këtë letargji me të cilën disa elemente në Kosovë e trajtuan dhe trajtojnë këtë konferencë duke i dhënë karakter të theksuar religjioz. Do ta dëshmojë koha se efektet e saj politike, do të maten baras me një zero të madhe. Ashtu sikur shumica e tendencave të mëparshme të atyre që trumbetuan dhe organizuan këtë konferencë. Prandaj edhe Thaçi ishte i vetëdijshëm për këtë, ashtu sikur edhe drejtuesit tjerë të Kosovës dhe i dhanë një përgjigje meritore, jo vetëm Veton Surroit, por edhe gjithë atyre që rrugëtimet dhe orientimet e Kosovë i shohin me ekuivoke dhe ambivalenca politike. Ky i fundit, pasionet e tij politike dhe tendencat e një superpolitikani asnjëherë s'ka arritur t'i përmbajë, prandaj gjithmonë ka abuzuar me dimensionet e jashtme politike për të hedhur hi para syve të popullit, i cili, në të vërtet e ka ndëshkuar në mënyrën më të vrazhdë, politikisht.

Për më tepër, që të mos banalizohet krejt kjo çështje, kishte plotësisht të drejtë para disa ditësh analisti Baton Haxhiu, i cili duke parodizuar këtë konferncë, theksoi faktin se shumica e botës arabe as që e ka idenë se çfarë është shoqëria civile. Në të vërtet Haxhiu e tha një të vërtetë të padiskutueshme, e cila as që do koment, ngase kemi të bëjmë me një botë të errët, ku çdo gjë është e censuruar, ku thuajse secila gazetë është e kontrolluar, ku madje gazetarët varen, ku persekutohen shkrimtarët e njerëzit që mendojnë ndryshe. Andaj të kërkosh brenda këtij komuniteti shoqëri civile është një shaka e vërtetë, të cilët dinë ta bëjnë vetëm ata që duan e dinë të manipulojnë katërçipërisht me pasionet e popullit të Kosovës.

Ndërkohë që Kosova ka fituar pavarësinë dhe tanimë është njohur nga shtetet kryesore të botës, sikurse në aspektin ekonomik, ashtu edhe për nga sferat e influencës, tingëllon e pakuptimtë euforia me të cilën përshkohet debati lidhur me mosnjohjen e Kosovës nga bota arabe. Në fakt karakteri religjioz që synohet t'i vishet këtij debati është i dëmshëm për imazhin e Kosovës. Të thuhet se bota arabe duhet të na njohë, pse Kosova paska nje shumicë islame, ky fakt për ata që sadopak kanë informacion për marrëdhëniet të cilat kanë këto shtete sikur me armiqtë tanë, njashtu me miqtë tanë, është vërtet një vlerësim tejet naiv dhe krejt i pamatur. Ne duhet të kthejmë vetëm pakëz memorien mbrapa dhe nuk ka më shumë se pesë dekada, kur pikërisht nga njëri shtet i fuqishëm i botës islame jemi tkurrur shumë, falë një bashkëpunimi të shkëlqyer të atëhershëm mes atij shteti dhe pushtetit komunist në Beograd.